เตยทะเล "ฮาลา ฟรุต" กินได้ทั้งตอนสุกและยังไม่สุก และยังถูกใช้นำมาเป็นสมุนไพร
🍍
#เตยทะเล
(Seashore Screwpine) หรือที่รู้จักกันในชื่อผลไม้ "Hala Fruit" (ฮาลา ฟรุต) เป็นพืชที่มีความน่าสนใจและมีประโยชน์หลายด้าน
🌴
ชื่อวิทยาศาสตร์: Pandanus tectorius หรือ Pandanus odoratissimus
ชื่อสามัญ: Seashore Screwpine, Hala (ภาษาฮาวาย)
ชื่ออื่น ๆ ในไทย ลำเจียก, ปะหนัน, ปาแนะ (มลายู-นราธิวาส)
วงศ์: Pandanaceae (วงศ์เตยทะเล)
เป็นพืชท้องถิ่นตามชายฝั่งทะเลทั่วคาบสมุทรและหมู่เกาะในเขตร้อนรอบโลก เช่น ไทย มาเลเซีย ออสเตรเลีย หมู่เกาะแปซิฟิก และฮาวาย
เป็นไม้ต้นขนาดเล็กถึงขนาดกลาง ไม่ผลัดใบ สูงประมาณ 4-8 เมตร
ลำต้นกลม เป็นข้อถี่ ๆ มักมีรากอากาศ (prop root) งอกออกมาจากลำต้นเพื่อช่วยค้ำยันและให้ความมั่นคง
ใบ เป็นใบเดี่ยว เรียงสลับเป็นกระจุกที่ปลายยอด รูปขอบขนานยาว ปลายแหลม ขอบใบมี หนามแหลมคม ตลอดแนว
ดอก เป็นดอกแยกเพศแยกต้น
ถ้าต้นมีดอกเพศผู้ จะถูกเรียกว่า "ลำเจียก" มีกลิ่นหอมแรง ใช้ปรุงยาหอมและเครื่องหอม
ถ้าต้นมีดอกเพศเมีย จะถูกเรียกว่า "เตยทะเล"
ผล (Hala Fruit) เป็นผลกลุ่ม (Multiple Fruit) ผลย่อยหลายผลรวมกันแน่นจนดูคล้ายผลเดียว มีรูปร่างคล้ายสับปะรดหรือผลไข่ เมื่อสุกจะเปลี่ยนจากสีเขียวเป็นสี เหลือง ส้ม หรือส้มอมแดง มีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ภายในผลมีเมล็ด
เตยทะเลเป็นพืชที่มีประโยชน์หลากหลาย
🍍ผล (Hala Fruit) ส่วนของผลย่อยที่สุกแล้วสามารถนำมา รับประทานได้ (มีทั้งส่วนเนื้อและน้ำ) มีรสชาติคล้ายอ้อยหรือสับปะรด ในบางพื้นที่ของฮาวายใช้ทำขนมและลูกอม
🍍ใบ ใช้ในการ จักสาน ทำเสื่อ กระสอบ เชือก หรือเครื่องใช้ต่าง ๆ เพราะใบมีความเหนียวและทนทาน
🍍รากอากาศ,ราก ในตำรายาไทยใช้เป็นสมุนไพร ขับปัสสาวะ แก้พิษไข้ แก้หนองใน แก้นิ่ว หรือบำรุงหัวใจ
🍍ดอกเพศผู้ (ลำเจียก) ใช้ทำยาหอม บำรุงหัวใจ หรืออบเสื้อผ้าและทำเครื่องหอม
นิยมปลูกเป็น ไม้ประดับ ตามแนวชายหาด เนื่องจากทนทานต่อลมแรง น้ำเค็ม และสภาพอากาศแล้งได้ดีมาก
The Earth
🍍เตยทะเล "ฮาลา ฟรุต" กินได้ทั้งตอนสุกและยังไม่สุก และยังถูกใช้นำมาเป็นสมุนไพร🍍
🍍
#เตยทะเล
(Seashore Screwpine) หรือที่รู้จักกันในชื่อผลไม้ "Hala Fruit" (ฮาลา ฟรุต) เป็นพืชที่มีความน่าสนใจและมีประโยชน์หลายด้าน
🌴
ชื่อวิทยาศาสตร์: Pandanus tectorius หรือ Pandanus odoratissimus
ชื่อสามัญ: Seashore Screwpine, Hala (ภาษาฮาวาย)
ชื่ออื่น ๆ ในไทย ลำเจียก, ปะหนัน, ปาแนะ (มลายู-นราธิวาส)
วงศ์: Pandanaceae (วงศ์เตยทะเล)
เป็นพืชท้องถิ่นตามชายฝั่งทะเลทั่วคาบสมุทรและหมู่เกาะในเขตร้อนรอบโลก เช่น ไทย มาเลเซีย ออสเตรเลีย หมู่เกาะแปซิฟิก และฮาวาย
เป็นไม้ต้นขนาดเล็กถึงขนาดกลาง ไม่ผลัดใบ สูงประมาณ 4-8 เมตร
ลำต้นกลม เป็นข้อถี่ ๆ มักมีรากอากาศ (prop root) งอกออกมาจากลำต้นเพื่อช่วยค้ำยันและให้ความมั่นคง
ใบ เป็นใบเดี่ยว เรียงสลับเป็นกระจุกที่ปลายยอด รูปขอบขนานยาว ปลายแหลม ขอบใบมี หนามแหลมคม ตลอดแนว
ดอก เป็นดอกแยกเพศแยกต้น
ถ้าต้นมีดอกเพศผู้ จะถูกเรียกว่า "ลำเจียก" มีกลิ่นหอมแรง ใช้ปรุงยาหอมและเครื่องหอม
ถ้าต้นมีดอกเพศเมีย จะถูกเรียกว่า "เตยทะเล"
ผล (Hala Fruit) เป็นผลกลุ่ม (Multiple Fruit) ผลย่อยหลายผลรวมกันแน่นจนดูคล้ายผลเดียว มีรูปร่างคล้ายสับปะรดหรือผลไข่ เมื่อสุกจะเปลี่ยนจากสีเขียวเป็นสี เหลือง ส้ม หรือส้มอมแดง มีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ภายในผลมีเมล็ด
เตยทะเลเป็นพืชที่มีประโยชน์หลากหลาย
🍍ผล (Hala Fruit) ส่วนของผลย่อยที่สุกแล้วสามารถนำมา รับประทานได้ (มีทั้งส่วนเนื้อและน้ำ) มีรสชาติคล้ายอ้อยหรือสับปะรด ในบางพื้นที่ของฮาวายใช้ทำขนมและลูกอม
🍍ใบ ใช้ในการ จักสาน ทำเสื่อ กระสอบ เชือก หรือเครื่องใช้ต่าง ๆ เพราะใบมีความเหนียวและทนทาน
🍍รากอากาศ,ราก ในตำรายาไทยใช้เป็นสมุนไพร ขับปัสสาวะ แก้พิษไข้ แก้หนองใน แก้นิ่ว หรือบำรุงหัวใจ
🍍ดอกเพศผู้ (ลำเจียก) ใช้ทำยาหอม บำรุงหัวใจ หรืออบเสื้อผ้าและทำเครื่องหอม
นิยมปลูกเป็น ไม้ประดับ ตามแนวชายหาด เนื่องจากทนทานต่อลมแรง น้ำเค็ม และสภาพอากาศแล้งได้ดีมาก
The Earth