จุดอ่อนด้านจิตใจของนักบอลไทยที่โค้ชฝรั่งไม่ค่อยจะ Get

นักฟุตบอลไทยมาจากชนชาติที่ได้ชื่อว่า มีความสนุกสนานอยู่ในสายเลือดฉลองได้ทุกเทศกาล
ถ้าเล่นบอลแมตช์ไหนแล้วไม่สนุกเพราะโดนคู่แข่งทำลายเกมจนหมดอารมณ์มีแนวโน้มจะเละทั้งเกม

โค้ชฝรั่งคนก่อนเหมือนจะเข้าใจบริบทคนไทย ว่าชอบเล่นบอลบุกสร้างสรรค์
นักบอลไทยชอบเล่นเพลย์สวยๆ บุกแหลก แต่เขาลืมไปว่าหลังบ้านรั่ว
และถ้าเราโดนยิงนำแล้วทีมตรงข้ามเล่นเกมแท็คติก ตั้งรับ ป่วน ไล่เตะฟาวล์
ถึงจุดหนึ่งนักบอลเราจะหมดความอดทน เกมพังเละเทะ

เป็นเรื่องแปลกที่โค้ชญีปุ่นคนหนึ่งมีแนวทางการทำทีมและวิธีการเล่นที่แก้ไขปัญหาเรื่องนี้ได้
แต่คนไทยบางคนกลับไม่เข้าใจ เขาลืมไปว่าฟุตบอลเป็นเกมที่ต้องเล่นรับและรุกไปพร้อมกัน
แค่ข้ออ้างว่าแนวทางการทำทีมไม่สอดคล้องกันไล่โค้ชญี่ปุ่นออกเปลี่ยนเอาโค้ชฝรั่งคนใหม่เข้ามา

แค่ทำบอลแข่งนัดแรกคนไทยก็เอ๊ะแล้วว่า ... เดจาวู เล่นบอลบุกแหลกกองหลังหลวม (อีกแล้ว)
จัดตัวนัดแรกเห็นได้ชัดเลยว่า เอานักเตะที่เล่นแต่เกมบุกลงไปกองอยู่ในทีมทั้งหมด
ทั้งทีมไม่มีนักบอลที่มีบุคลิกดุดันเล่นเกมรับเพื่อทีมเลย ทุกคนคิดแต่จะบุกเท่านั้น
ผลคือทีมโดนยิงไป 2 ลูก

เหลือเกมคัดเอเชี่ยนคัพอีก 2 เกม ผมบอกตรงๆ ถ้าพลาดพวกคุณได้ไปจากบอลไทยชั่วกัลปาวสานแน่นอน
ไม่อยากจะพูดอะไรไปมากกว่านี้อีกเพราะเชื่อว่าตัวต้นเหตุตอนนี้ กินไม่ได้นอนไม่หลับแล้ว

ก็ขอให้ผมคาดผิดแล้วกัน เพราะยังไงสายเลือดย่อมข้นกว่าน้ำทีมชาติไทยสำคัญกว่าตัวบุคคล
ขอให้เอาตัวรอดเข้ารอบได้