เล่าปมในอดีตและความรู้สึกปัจจุบันตอนนี้

สวัสดีครับ หนูเป็นเด็กคนหนึ่งทีเคยเจอความรุนแรงในบ้านพ่อแม่ของผมแยกทางกันตอนหนู2ขวบเพราะพ่อทำร้ายแม่คือทำร้ายมา5ปีแต่ที่แม่ทนอยู่เพราะหนูพอเวลาแม่ทะเลาะกับพ่อทีไรจะกลับไปบ้านแม่เอาหนูไปด้วยตอนนั้นหนูได้แค่ไม่กี่เดือนแล้วคือปู่กับย่าก็เอาหนูกลับไปแม่ต้องจำใจไปด้วยเพราะต้องเลี้ยงหนูแม่ต้องทนไม้ทนตีนพ่อตลอด(ขออภัยคำที่ไม่สุภาพนะครับ)แล้วมันก็เป็นวนมาอยู่แบบนี้คบๆเลิกๆแต่พ่อกับแม่หนูได้เลิกกันจริงไปตอนหนูอายุ2ขวบแต่พอเลิกกันไปพ่อแม่หนูก็เป็นเพื่อนกันคุยกันปกติคือแม่หนูไม่ได้ยึดติเพราะก็ต้องเลี้ยงหนูด้วยพอหนูเริ่มโตขึ้น4-5ขวบหนูก็ชอบโดนคนที่อู่ล้อตลอด(คือที่บ้านปู่เขาเปิดเป็นอู่ซ่อมรถแต่ตอนนี้กิจการจริงเพราะว่าปู่โกงลูกค้า[มั้งได้ยินมาแบบนี้]...)คือคนที่ล้อหนูจะเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเขาชอบล้อว่าไอ้ลูกไม่มีพ่อไม่มีแม่ปู่หนูก็เป็นหนึ่งในนั้นด่าหนูว่ากาฝากไอ้ลูกเก็บมาจากถังขยะไม่มีใครจะเอาเวลารถปู่มีปัญหาเขาก็ชอบพูดเล่นๆว่าเป็นตัวปัญหาสำหรับเขาเล่นแต่สำหรับหนูคิดมากคิดว่าตัวเองเป็นตัวปัญหาแล้วปู่ก็ชอบว่าร้ายใว่แม่หนูอย่าให้หนูฟังว่าแม่เป็นแรดไม่สนใจลูกตัวเองคือเขาทำให้หนูเกลียดแม่ตัวเองเลยควายรู้ได้ไงอ่ะแถมยังโดนแกล้งหลอกผีคือตอนเด็กหนูเป็นคนที่ขี้กลัวผีมากถึงขนาดอยู่คนเดียวไม่ได้คือเขาแกล้งหนูจนระแวงแถมเวลาหนูทำอะไรผิดเล็กน้อยเขาชอบแกล้งให้คิดมากแบบระวังตำรวจนะบลาๆคือแกล้งแบบนี้จนหนูกลายเป็นเด็กที่คิดมากแล้วนิสัยนี้ก็ติดมาตอนโตทำอะไรผิดเล็กน้อยก็คิดกลัวว่าจะโดนอะไรหรือป่าวคือในตอรเด็กพ่อของหนูชอบมีปัญหากับคนในบ้านชวนมากจะเป็นลุงคือกินเหล้าด้วยนี้แหละลุงก็เวลาเมาพูดไรไม่เข้าหูพ่อก็เมาไม่ควบคุมอาร์มตัวเองทีนนี้มีปัญหาทะเลาะกันหยูอยู่ในเหตุการณ์นั้นไม่มีผู้ใหญ่คนไหนที่คิดจะมาโอ๋หนูมาปลอบเลยสักคนปล่อยให้ยื่นแบบนั้นคนเดียวมันทำให้หนูจิตตกและวิตกกังวลแล้วในเวลาเดียวกันหนูก็กลายเป็นเด็กขาดความอบอุ่นคือตอนหนูดื้อย่าชอบมาตีหนูแบบหยิบไรได้มาตีหมดไม้กวาดเหล็กอะไรที่มันใกล้มือเขาจะเอามาตีหมดแล้วเวลาโดนหนูโดนตีคนข้างบ้านและคนในอู่เขาก็นั่งขำกันเหมือนมันเป็นเรื่องสนุกตอนนั้นหนูก็โกรธนะแต่ทำไรไม่ได้พอหนูโดนตีหนูเริ่มสู้เริ่มเถียงพอหนูสู้เขาก็ตีไม่หยุดพอหนูยอมไกว้ขอร้องใจจะขาดเขากูไม่หยุดตีคือตอนนั้นคิดถ้าขสดใจตายเขสจะหยุดไหมจะโดนจับไหม?คือตอนนั้นหนูแค้นมากแต่พอโตมาหนูก็ปล่อยว่างแต่ความคิดแย่ๆกับนิสัยตอนเด็กก็ยังติดมาตอนโตทำไรผิดนิดหน่อยก็ขอโทษทั้งๆที่ไม่ได้ทำไรผิดคิดมากวิตตกกังวลง่ายทำไรผิดเล็กน้อยก็คิดไปไกลว่ามันเป็นเรื่องใหญ่...คือเวลาฝนตกมันชอยทำให้หนูจิตตกแบบความคิดฟุ้นซานไปหมดคือคิดอย่สองอย่างคือฆ่าตัวตายหรือไม่ทำร้ายตัวเองให้ทรมานหนูเบื่อกับความคิดฟุ้นซานแล้ว...มันทรมาน