เพื่อนชอบบอกรถเราเหม็นแต่เมื่อไม่มีรถไม่มีตัวเลือกก็นั่งแต่เหมือนไม่เต็มใจ

พอดีตอนเราออกรถแม่เราบอกว่าไม่ชอบรถที่ใส่น้ำหอม เราก็ใส่น้ำหอมในรถแต่เหตุผลเพราะแม่ไม่ชอบเลยไม่ใส่ แต่รถเราไม่ได้เหม็นของเสียนะคือมันมีกลิ่นของตัวรถที่มาแต่แรกแล้วคือเราก็แค่รู้สึกว่าคนที่มานั่งรถเราเราก็เข้าใจว่าเค้าอาจไม่ชอบกลิ่นรถเราแต่เราไม่มีปัญหาหรือเราอาจจะชินไปแล้ว ​บางทีเพื่อนร่วมงานก็พูดกับเราตรงๆว่าไม่บอกนั่งรถเรามีกลิ่นเหม็นแต่เราก็บอกไปแล้วถึงเหตุผล บางทีก็นินทาลับหลังเรา (เพื่อนนินทาให้แฟนเพื่อนแล้แฟนเพื่อนก็บอกแฟนเรา) คือ ที่เขาขึ้นรถเราเพราะไปหลายคนไม่มีรถยนต์เลยยอมไปกับเราแต่ถ้ามีรถก็ไม่ไปของเรา (รถคันนี้เป็นรถคันแรกของเราเรารักดูแลอย่างดีไม่เคยเอาอาหารหรือขนมมากินบนรถเลย) เราเข้าใจว่าเขาไม่ชอบกัน เราแค่รู้สึกว่ารถเราเราจ่ายตังเองดูแลทุกอย่างเอง ถึงแม้เขาจะออกค่าน้ำมันทุกครั้งแต่รถเราก็สึกหรอ ด้วยความที่เราเป็นผู้หญิงถ้ามีผู้ชายจะให้ผู้ชายขับเคยมีกรณีขับเราไปงานเกษียณต่างจังหวัดระวังทางมีรถขับค่อมเลนไปมาเกือบมาชนรถเราเพื่อนผู้ชายที่ขับรถเราโมโหขับรถเราไล่รถคันนั้นซึ่งเรากลัวมาก กลัวว่าถ้ารถเบียดกันจะเกิดอันตรายทั้งตัวเราแล้วก็ตัวรถ อยากรู้ว่าทุกคนจัดการยังไงคะกับความรู้สึกนี้ที่แบบเอารถเราไปแต่ก็ยังพูดถึงรถเราว่ารถเรามีกลิ่นอย่างนู้นอย่างนี้หรือบางทีก็นินทาลับหลังเกี่ยวกับรถเราแต่เมื่อไม่มีตัวเลือกก็ยังจะใช้รถเราอยู่ดีเรารู้สึกว่าเราไม่อยากเอารถเราไปไหนมาไหนกับคนอื่นเลย