เรื่องราวในวันที่ BTS Suga ต้องไปสอบ CSAT ที่เขาเล่าผ่านทวิตเมื่อ 10 ปีที่แล้ว
10 ปีก่อน, ยุนกิกำลังจะไปสอบ CSAT (การสอบวัดระดับความสามารถทางวิชาการของเกาหลี) เขาได้เขียนทวีตชุดหนึ่งเกี่ยวกับประสบการณ์นี้ โดยอธิบายว่าเนื่องจากเขาอยู่ห่างจากพ่อแม่ จึงไม่มีใครจัดกล่องอาหารกลางวันให้เขา (เพราะการสอบใช้เวลานาน) จากนั้นเขาก็เล่าเรื่องราวว่าพี่น้องร่วมวง BTS ได้ดูแลเขาในวันนั้นอย่างไร
เขาเล่าว่าเขารู้ว่าพวกเขากำลังทำอะไรบางอย่างในคืนนั้น แต่ไม่อยากให้พวกเขาเสียความตั้งใจที่จะเซอร์ไพรส์ เขาจึงแกล้งทำเป็นนอนหลับ ทั้งๆ ที่เขาอยากเข้าห้องน้ำ (เพราะพวกเขาคอยเข้ามาดูเพื่อให้แน่ใจว่าเขานอนหลับอยู่)
พวกเขาจัดอาหารกลางวันให้เขาด้วยอาหารที่มีอยู่ในตู้เย็นของหอพัก (ใช่ครับ มันมีเนื้อไก่ต้มที่เย็นและเหนียวรวมอยู่ด้วย เพราะพวกเขาไม่มีเงินที่จะซื้อของพิเศษ) และยังเซอร์ไพรส์เขาด้วยการซ่อนโน้ตที่เขียนให้กำลังใจไว้ข้างใน (โดยใช้กระดาษถ่ายเอกสาร เนื่องจากพวกเขาไม่มีเงินสำหรับซื้อเครื่องเขียน)
เรื่องราวนี้ซาบซึ้งใจมาก และรู้สึกได้เลยว่าพวกเขาพยายามทำให้มันเป็นวันพิเศษสำหรับเขามากแค่ไหน
151111 คำแปลทวีตของชูก้า
สวัสดีครับ ชูก้าครับ วันนี้เป็นวันก่อนการสอบเข้ามหาวิทยาลัยปี 2015 ผมเลยคิดถึงวันก่อนที่ผมจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยของผม เป็นเวลาประมาณหนึ่งปีหลังจากที่ผมขึ้นมาจากแทกู และเนื่องจากผมอยู่แยกกับพ่อแม่ ก็เลยไม่มีคนจัดกล่องอาหารกลางวันให้ครับ ฮ่าฮ่า
ดังนั้นผมเลยคิดว่า 'ก่อนไปสอบเข้ามหาวิทยาลัย ต้องซื้อคิมบับซะหน่อย' แล้วก็พยายามจะนอน แต่ก็นอนไม่หลับครับ ผมคิดว่าตัวเองเป็นนักเรียนที่เพิ่งย้ายมาที่โซลแล้วก็ห่างเหินจากการเรียน
ผมนอนพลิกไปพลิกมาอยู่หลายชั่วโมงเพราะนอนไม่หลับ แล้วก็ได้ยินเสียงอึกทึกครึกโครมมาจากข้างนอก ผมเลยคิดว่า 'อ่า พวกเขากำลังจัดกล่องอาหารกลางวันให้ผมแน่เลย'
แต่ผมก็ตื่นอยู่เป็นเวลานานและรู้ว่าพวกเขากำลังจัดกล่องอาหารกลางวันให้ผม แต่ผมก็ออกจากห้องไปไม่ได้ ผมอยากเข้าห้องน้ำด้วย ผมก็แค่แกล้งทำเป็นนอนหลับไปเรื่อยๆ และเป็นพักๆ พวกเขาก็จะเข้ามาตรวจดูว่าผมตื่นหรือเปล่า ฮ่าๆ ผมพยายามอย่างหนักที่จะทำเหมือนว่าผมกำลังนอนหลับ
เพราะในบรรดาสมาชิก ผมเป็นคนแรกที่ไปสอบเข้ามหาวิทยาลัย พวกเด็กๆ ก็เลยดูเหมือนจะกังวลและตื่นเต้นมากกว่าผมเสียอีก ㅋㅋㅋㅋ พูดตามตรง ตอนนั้นผมลำบากกับการแกล้งทำเป็นไม่รู้ (ว่าพวกเขากำลังจัดอาหารกลางวันให้) มากกว่าที่อยากเข้าห้องน้ำเสียอีกนะ ㅋ
ยังไงก็ตาม พอผมได้รับกล่องอาหารกลางวันและกำลังจะออกไป พวกน้องๆ ก็บอกให้ผมสู้ๆ และขอให้สอบได้ดี ตอนนั้นผมเป็นพี่คนโตในหอพัก ทุกคนเลยเป็นน้องชายของผมหมด ผมพิมพ์ผิดไปนิดนึง ขอให้เข้าใจด้วยนะครับ ตอนนั้นผมกำลังเข้าห้องน้ำอยู่
การพิมพ์ผิดนั้นไม่ใช่เรื่องตลกเลยนะครับ ถึงแม้ผมจะใช้กระดาษกันน้ำอยู่ก็ตาม เหงื่อก็ไม่ใช่เรื่องตลกเช่นกัน อย่างไรก็ตาม พวกน้องๆ ขอร้องผมอย่างจริงจังว่าให้แน่ใจว่าจะต้องเปิดกล่องอาหารกลางวันตอนเที่ยงเท่านั้น จนกระทั่งถึงเวลาอาหารกลางวัน ผมก็ไม่เปิดรอครับ พอถึงเวลาอาหารกลางวัน ผมก็เปิดกล่องอาหารกลางวัน
ข้าวกับเนื้อไก่ต้ม, ไส้กรอกเวียนนา และไข่ม้วน ตอนเป็นเด็กฝึกหัด จะมีเงินได้ยังไงล่ะครับ? แค่วัตถุดิบที่หาได้ในหอพัก ผมก็กินอร่อยมากแล้วครับ มันยากเหมือนกันนะที่จะเคี้ยวเนื้อไก่ต้มเย็นๆ แต่ผมก็กินมันอร่อยเลยครับ แต่ข้างกล่องอาหารกลางวันนั้นมีกระดาษ A4 อยู่หลายแผ่น
ผมคิดว่า 'นี่คืออะไร?' แล้วก็ดู มันคือจดหมายครับ พวกเขาไม่มีเวลาไปซื้อกระดาษเขียนจดหมาย พวกเขาเลยเขียนมันบนกระดาษ A4 (ในหอพัก) พูดตามตรง ผมก็ซึ้งใจนิดหน่อยครับ อ่า ผมไม่ได้ร้องไห้นะครับจริงๆ ผมสอบเข้ามหาวิทยาลัยเสร็จและเดินผ่านโรงยิมไป พอผมออกมาผมก็อ่านจดหมายซ้ำอีกครั้ง เพราะโถงทางเดินของโรงเรียนนั้นกว้างมาก ผมเลยเดินไปไกลทีเดียว
เรื่องราวในวันที่ BTS Suga ต้องไปสอบ CSAT ที่เขาเล่าผ่านทวิตเมื่อ 10 ปีที่แล้ว
10 ปีก่อน, ยุนกิกำลังจะไปสอบ CSAT (การสอบวัดระดับความสามารถทางวิชาการของเกาหลี) เขาได้เขียนทวีตชุดหนึ่งเกี่ยวกับประสบการณ์นี้ โดยอธิบายว่าเนื่องจากเขาอยู่ห่างจากพ่อแม่ จึงไม่มีใครจัดกล่องอาหารกลางวันให้เขา (เพราะการสอบใช้เวลานาน) จากนั้นเขาก็เล่าเรื่องราวว่าพี่น้องร่วมวง BTS ได้ดูแลเขาในวันนั้นอย่างไร
เขาเล่าว่าเขารู้ว่าพวกเขากำลังทำอะไรบางอย่างในคืนนั้น แต่ไม่อยากให้พวกเขาเสียความตั้งใจที่จะเซอร์ไพรส์ เขาจึงแกล้งทำเป็นนอนหลับ ทั้งๆ ที่เขาอยากเข้าห้องน้ำ (เพราะพวกเขาคอยเข้ามาดูเพื่อให้แน่ใจว่าเขานอนหลับอยู่)
พวกเขาจัดอาหารกลางวันให้เขาด้วยอาหารที่มีอยู่ในตู้เย็นของหอพัก (ใช่ครับ มันมีเนื้อไก่ต้มที่เย็นและเหนียวรวมอยู่ด้วย เพราะพวกเขาไม่มีเงินที่จะซื้อของพิเศษ) และยังเซอร์ไพรส์เขาด้วยการซ่อนโน้ตที่เขียนให้กำลังใจไว้ข้างใน (โดยใช้กระดาษถ่ายเอกสาร เนื่องจากพวกเขาไม่มีเงินสำหรับซื้อเครื่องเขียน)
เรื่องราวนี้ซาบซึ้งใจมาก และรู้สึกได้เลยว่าพวกเขาพยายามทำให้มันเป็นวันพิเศษสำหรับเขามากแค่ไหน
151111 คำแปลทวีตของชูก้า
สวัสดีครับ ชูก้าครับ วันนี้เป็นวันก่อนการสอบเข้ามหาวิทยาลัยปี 2015 ผมเลยคิดถึงวันก่อนที่ผมจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยของผม เป็นเวลาประมาณหนึ่งปีหลังจากที่ผมขึ้นมาจากแทกู และเนื่องจากผมอยู่แยกกับพ่อแม่ ก็เลยไม่มีคนจัดกล่องอาหารกลางวันให้ครับ ฮ่าฮ่า
ดังนั้นผมเลยคิดว่า 'ก่อนไปสอบเข้ามหาวิทยาลัย ต้องซื้อคิมบับซะหน่อย' แล้วก็พยายามจะนอน แต่ก็นอนไม่หลับครับ ผมคิดว่าตัวเองเป็นนักเรียนที่เพิ่งย้ายมาที่โซลแล้วก็ห่างเหินจากการเรียน
ผมนอนพลิกไปพลิกมาอยู่หลายชั่วโมงเพราะนอนไม่หลับ แล้วก็ได้ยินเสียงอึกทึกครึกโครมมาจากข้างนอก ผมเลยคิดว่า 'อ่า พวกเขากำลังจัดกล่องอาหารกลางวันให้ผมแน่เลย'
แต่ผมก็ตื่นอยู่เป็นเวลานานและรู้ว่าพวกเขากำลังจัดกล่องอาหารกลางวันให้ผม แต่ผมก็ออกจากห้องไปไม่ได้ ผมอยากเข้าห้องน้ำด้วย ผมก็แค่แกล้งทำเป็นนอนหลับไปเรื่อยๆ และเป็นพักๆ พวกเขาก็จะเข้ามาตรวจดูว่าผมตื่นหรือเปล่า ฮ่าๆ ผมพยายามอย่างหนักที่จะทำเหมือนว่าผมกำลังนอนหลับ
เพราะในบรรดาสมาชิก ผมเป็นคนแรกที่ไปสอบเข้ามหาวิทยาลัย พวกเด็กๆ ก็เลยดูเหมือนจะกังวลและตื่นเต้นมากกว่าผมเสียอีก ㅋㅋㅋㅋ พูดตามตรง ตอนนั้นผมลำบากกับการแกล้งทำเป็นไม่รู้ (ว่าพวกเขากำลังจัดอาหารกลางวันให้) มากกว่าที่อยากเข้าห้องน้ำเสียอีกนะ ㅋ
ยังไงก็ตาม พอผมได้รับกล่องอาหารกลางวันและกำลังจะออกไป พวกน้องๆ ก็บอกให้ผมสู้ๆ และขอให้สอบได้ดี ตอนนั้นผมเป็นพี่คนโตในหอพัก ทุกคนเลยเป็นน้องชายของผมหมด ผมพิมพ์ผิดไปนิดนึง ขอให้เข้าใจด้วยนะครับ ตอนนั้นผมกำลังเข้าห้องน้ำอยู่
การพิมพ์ผิดนั้นไม่ใช่เรื่องตลกเลยนะครับ ถึงแม้ผมจะใช้กระดาษกันน้ำอยู่ก็ตาม เหงื่อก็ไม่ใช่เรื่องตลกเช่นกัน อย่างไรก็ตาม พวกน้องๆ ขอร้องผมอย่างจริงจังว่าให้แน่ใจว่าจะต้องเปิดกล่องอาหารกลางวันตอนเที่ยงเท่านั้น จนกระทั่งถึงเวลาอาหารกลางวัน ผมก็ไม่เปิดรอครับ พอถึงเวลาอาหารกลางวัน ผมก็เปิดกล่องอาหารกลางวัน
ข้าวกับเนื้อไก่ต้ม, ไส้กรอกเวียนนา และไข่ม้วน ตอนเป็นเด็กฝึกหัด จะมีเงินได้ยังไงล่ะครับ? แค่วัตถุดิบที่หาได้ในหอพัก ผมก็กินอร่อยมากแล้วครับ มันยากเหมือนกันนะที่จะเคี้ยวเนื้อไก่ต้มเย็นๆ แต่ผมก็กินมันอร่อยเลยครับ แต่ข้างกล่องอาหารกลางวันนั้นมีกระดาษ A4 อยู่หลายแผ่น
ผมคิดว่า 'นี่คืออะไร?' แล้วก็ดู มันคือจดหมายครับ พวกเขาไม่มีเวลาไปซื้อกระดาษเขียนจดหมาย พวกเขาเลยเขียนมันบนกระดาษ A4 (ในหอพัก) พูดตามตรง ผมก็ซึ้งใจนิดหน่อยครับ อ่า ผมไม่ได้ร้องไห้นะครับจริงๆ ผมสอบเข้ามหาวิทยาลัยเสร็จและเดินผ่านโรงยิมไป พอผมออกมาผมก็อ่านจดหมายซ้ำอีกครั้ง เพราะโถงทางเดินของโรงเรียนนั้นกว้างมาก ผมเลยเดินไปไกลทีเดียว