วันนี้ผมนั่งขอบคุณตัวเอง…ที่ยังยืนอยู่ตรงนี้ได้อย่างไม่หมดไฟ ❤️

สวัสดีครับ หลังจากกล่อมลูกสองคนหลับได้ ผมนั่งเงียบๆ อยู่ปลายเตียง อยู่ดีๆ ก็รู้สึกอยาก “ขอบคุณตัวเอง” ขึ้นมา
ขอบคุณที่ยังพยายามเป็นพ่อที่ดี แม้จะมีวันที่เหนื่อยจนอยากหนีไปเงียบ ๆ
ขอบคุณที่ยังยิ้มให้ภรรยา แม้บางวันจะเถียงกันเรื่องเล็กน้อย
ขอบคุณที่ยังตื่นทุกเช้าเพื่อทำหน้าที่ แม้ร่างกายอยากนอนต่ออีกชั่วโมง
ขอบคุณที่ยังรักชีวิตนี้ ทั้งที่มันไม่ได้ง่ายเลย

พอคิดแบบนี้แล้วใจมันเบาขึ้นเยอะเลยครับ เรามักขอบคุณคนรอบข้าง แต่ลืมขอบคุณตัวเองที่ “ผ่านทุกอย่างมาได้”
ชีวิตพ่อบ้านอาจจะไม่มีอะไรยิ่งใหญ่ แต่ทุกวันที่ยังยิ้มได้ท่ามกลางความวุ่นวายของลูกสอง นั่นแหละ…คือความสำเร็จที่ไม่ต้องอวดใครเลยครับ 😊

ใครที่อ่านอยู่ ลองหานาทีหนึ่งในวันนี้...แล้วพูดเบา ๆ กับตัวเองว่า “ขอบคุณนะ ที่ยังไม่ยอมแพ้” ดูครับ มันช่วยได้จริง ๆ