O จากเหนือลงใต้ .. O

0 ค่อยค่อยไหลค่อยค่อยหลากจนกรากเชี่ยว
คืนเปล่าเปลี่ยวเงียบงันก็พลันสลาย
คลื่นตีฟองละอองซัดกระจัดกระจาย
รวบรวมสายชำแรกกระแทกกระทั้น
0 ปริมาณฝุ่นฝนที่หล่นร่วง
ผูกเงื่อนบ่วงหน่วงจิตให้คิดประหวั่น
เสียงโค่นไม้, น้ำสรวง .. หลากช่วงประชัน
มือถางบั่น, ตาคงพริ้มหว่านยิ้มละไม
0 ปลายปีกนกผกผงาด, ฤาอาจเร้น
เสียงฟองเต้นโตนผ่านสมานสมัย
แววตาเคลือบกังวลเกลื่อนกล่นไป
จากค่อยหลากค่อยไหลจวบใกล้ล้น
0 คำนึงฝ่าริ้วระลอก .. กระฉอกน้ำ
พร้อมฝนเคลื่อนครวญกระหน่ำสวนพร่ำบ่น
เกลือทะเลร่วมภาวะเข้าปะปน
กร่อย-ขุ่นข้นต้นหนาวระราวจะล้อม
0 ดูเถิด .. ยิ้มบนแก้มเมื่อแต้มโศก
ด้วยเปียกโซกที่ซึมผ่านทุกย่านหย่อม
อารมณ์ท่วมอาดูรเพียบพูน-พร้อม
ควรคุ้นเคยยินยอม .. อย่างพร้อมใจ
0 สกุณาป่าฝน .. บินพ้นผ่าน
เมื่อสุดต้านลำบากที่กรากใส่
คำ-ความ-คิด .. ผ่านพิถี .. พิรี้พิไร
ครวญแก้ไข .. วิสัยมี .. แค่นี้เอง
0 จันทร์ลอยดวงเลื่อนคว้างขึ้นกลางหาว
เมื่อเหน็บหนาวกรากรุมเข้ากุมเหง
กลางถนนไร้เสลี่ยงไร้เสียงเพลง
เสียงใจ, ฟ้าให้เพ่งเมื่อเอนนอน
0 ไร้ปีกนกคอยกระหยับ, เพียงวับไหว
ผืนน้ำไหลหลากอยู่ไม่รู้ผ่อน
หยาดน้ำตาร่วงหยด .. ฤาหมดตอน
เมื่อทุกข์ร้อนล้อมไว้แสนใกล้ชิด
0 ปีกนกเคยโบกกาง .. กลับว่างเปล่า
เหลือสร้อยเศร้าล่องน้ำคอยตามติด
เมื่อขื่นขมกางวิถีล้อมชีวิต
เหลือเพียงทิศทางใหม่-รอให้เดิน !
.
.
.
ขออนุญาตเจ้าของภาพ
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=11-2025&date=11&group=212&gblog=23