เราเป็นนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่ 3 ปีนี้ตั้งใจจะเริ่มอ่านหนังสือจริงจัง เพราะอยากเตรียมสอบใบประกอบวิชาชีพของสภาการพยาบาล เราซื้อคอร์สมาอ่านเอง พยายามอ่านทุกคืนหลังเคลียร์งานเสร็จประมาณสามทุ่ม
แต่พอขึ้นฝึก ได้อยู่กับเพื่อนกลุ่มหนึ่งที่มองว่า “ไม่ต้องซีเรียสเรื่องเกรด แค่ไม่ติดก็พอ” แล้วบางทีก็ชอบแซะว่า “ขยันอะไรขนาดนั้น” จนเราเริ่มรู้สึกท้อ รู้สึกแปลกแยก และเริ่มสงสัยว่าที่เราขยันมันผิดไหม หรือว่าเราควรขี้เกียจดีบางทีมันรู้สึกไม่สบายใจ เรารู้ตัวดีว่าเราไม่ได้เก่งไม่ได้มีความรู้ไม่แม่นทฤษฎี
เราควรทำยังไง
อ่านหนังสือ
แต่พอขึ้นฝึก ได้อยู่กับเพื่อนกลุ่มหนึ่งที่มองว่า “ไม่ต้องซีเรียสเรื่องเกรด แค่ไม่ติดก็พอ” แล้วบางทีก็ชอบแซะว่า “ขยันอะไรขนาดนั้น” จนเราเริ่มรู้สึกท้อ รู้สึกแปลกแยก และเริ่มสงสัยว่าที่เราขยันมันผิดไหม หรือว่าเราควรขี้เกียจดีบางทีมันรู้สึกไม่สบายใจ เรารู้ตัวดีว่าเราไม่ได้เก่งไม่ได้มีความรู้ไม่แม่นทฤษฎี
เราควรทำยังไง