ควรทำไงให้เด้ก16คนนี้มีความสุขกับชีวิต

เราเป็นเด้กอายุ16คนนึงที่ถูกให้มาเรียนในกรุงเทพเเต่เราต้องตื่นตั้งเเต่ตี4ตี5ทุกวันเพื่อจะได้ไปขึ้นรถให้ทันในเเต่ละวัน ตอนเย็นหลังเลิกเรียนเราก็ต้องรีบออกจากรร.เพื่อจะได้ทันรถ วันไหนที่ทันรถเราก็จะถึงบ้าน5โมงถึง6โมงเย็นเเต่วันไหนที่เราออกมาจากรร.ช้าก็จะทำให้เราไม่ทันรถเราก็จะต้องรอรถนานมากกว่ารถจะมาทำให้ในเเต่ครั้งที่เราไม่ทันรถเราจะได้ถึงบ้านประมาณเกือบๆ2ทุ่มทุกวัน
  ตอนเทอมเเรกเรามีเเฟนที่รร.เลยทำให้เรามีกำลังใจที่จะไปเรียนมีคนที่ยังเห็นเรายังช่วยเราในการเรียนในเเต่ละวิชาเเต่มาเทอม2นี้เราไม่มีเเฟนเราเลิกกันเพราะเรื่องที่เราไม่เข้าใจกันไม่มีเวลาให้กันบ้างเเต่นั่นไม่สำคัญที่สำคัญคือเราไม่มีเพื่อนที่ย้ายไปเรียนที่นั่นด้วยกับเราเลยจึงทำให้เราไม่มีเพื่อนที่สนิทสักคนเดียวเลยมีเเต่เเฟนที่ตอนนี้ก็เลิกกันไปเเล้วเลยไม่มีใครที่อยู่เเละคุยกับเราในทุกๆเรื่องทั้งเรื่องเรียนทั้งเรื่องชีวิตเเต่หนักก็คือเรื่องเรียนเราไม่รู้ว่าจะเรียนไงให้ไหวเพราะงานที่อาจารย์สั่งเราเเทบทำไม่ได้มันยากมากๆเราไม่กล้าที่จะไปยุ่งวุ่นวายอะไรกับเขาเลยเเต่เราก็ไม่รู้ว่าจะเรียนไงให้เข้าใจ
  เรารู้สึกว่าความสุขของชีวิตเราเเทบไม่หลงเหลืออยู่เลยในเเต่ละวันเราเหนื่อยมากกับการตื่นไปเรียนการรอรถกลับบ้านเราไม่รัด้วยซ้ำว่ามีใครรักเราในเเบบที่เราเป็นไหมไหนจะเพื่อนไหนจะคนอื่นๆในชีวิตเราไม่รู้สึกว่ามีใครรักเราเลย
  เราต้องทำไงให้ชีวิตเรามีความสุขมีคนที่รักเเล้วก็เรียนเข้าใจ