ผมควรจะทำยังไงต่อครับ ใจนึงมันก็ยังมีความรักแต่ใจนึงมันก็พังไปแล้วครับ

ผมเป็นนักศึกษาปี1ครับ มีแฟนเป็นรุ่นน้องห่างกัน1ปีครับ เธอมีแค่วุฒิ ม.3 เธอทำงานร้านกาแฟ เราสองคนไม่ได้อยู่ด้วยกันแต่ว่าผมมักจะไปหาเธอที่ร้านกาแฟบ่อยๆครับ พอมาช่วงหลังๆผมด้วยความที่ผมเรียนอยู่ครับไม่ได้ปิดเทอม ผมก็ต้องเข้ามหาลัยไปเรียน ผมทักเธอไปเธอมักจะตอบช้าเพราะว่าเธอบอกว่าเธอทำงาน ซึ่งผมเข้าใจครับเพราะผมเคยไปร้าน ก็ต้องบอกเลยว่าลูกค้าเยอะจริง แต่ว่ามันดันมีวันนึงครับที่เธอหายไปไม่ตอบผมเลย ผมก็ร้อนใจครับ แต่ตอนนั้นมันดึกมากแล้วผมเลยได้เก็บความร้อนใจไว้ครับ ผมตื่นขึ้นมาตอนตี4:50 ผมมองไปที่โทรศัพท์ เห็นข้อความเธอบอกว่าเพิ่งเลิกงาน ผมสงสัยครับว่าทำไมเลิกดึกถามเธอไป เธอบอกว่าทำพาร์ทไทม์ ด้วยความสงสัยคิดว่างานอะไรถึงเลิกดึกขนาดนี้ ผมเลยตัดสินใจไปหาเพื่อนผม ผมเล่าทุกอย่างให้เพื่อนฟัง เพื่อนผมบอกว่า จะตามดูมั้ย คืนนั้นผมตัดสินใจแอบตามครับ ต้องอธิบายว่าเพื่อนผมขับรถยนต์นะครับ เลยสามารถตามมาได้ มันร้านเหล้าแห่งนึงครับ ผมก็เริ่มใจไม่ดี เพื่อนผมจอดรถหน้าร้านมันถามผมว่าจะเอายังต่อ ผมตัดสินใจรอ30นาทีก่อนตามเข้าไปครับ ใจผมตอนนั้นร้อนมากครับผมภาวนาขอแค่ให้เธอเป็นเด็กเสริฟ เป็นอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ในแบบที่สมองผมมันคิดในแง่ลบ พอผมเข้าไปในร้านผมเจอเธอในชุดที่ค่อนข้างจะวาบหวิว ผมน้ำตาไหลแบบนิ่งๆครับโดยที่เพื่อนผมมีอยู่ข้างๆ ผมตัดสินใจตอนนั้นซื้อดริงค์เธอแล้วคุยกันครับ ผมเข้าใจครับว่าอันนี้คืองานพาร์ทไทม์ของเธอ ผมเลยถามว่าทำไมวันก่อนถึงกลับตอนตี4:50 ผมบอกเธอว่าขอความจริงไม่โกหก เธอบอกว่าเธอไปกับลูกค้าแล้วมีอะไรกัน ผมร้องไห้ในร้านแบบไม่อายใครเลยครับตอนนั้น ผมถามว่าเธอทำไปได้ยังเราคบกันอยู่นะ เรื่องงานผมเข้าใจแต่ทำไมเธอถึงยอม เธอตอบสั้นๆว่าเพราะเงิน ผมเดินออกมาเพื่อนผมมันรอในรถ มันมองหน้าผมแบบเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น คืนนั้นผมร้องไห้ทั้งคืนเลยครับ พอตอนเช้าเธอทักมาบอกว่าขอโทษกับบอกว่าเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย แต่ใจผมมันพังไปแล้วครับ ผมอ่านข้อความแต่ยังไม่ได้ตอบเธอ ผมจะตอบยังไงดีครับ