สวัสดีค่ะตอนนี้เราอายุ25 โตมาที่ตจว.ยายส่งเสียเลี้ยงดูจนจบปวส.ตั้งแต่อนุบาลจนถึงจบม.ปลายอยู่กับยายมาตลอด ปวส.เช่าหออยู่กับเพื่อนเราโชคดีค่ะช่วงเรียนปวส.มีแฟนช่วยส่งเรียนจนเริ่มทำงานจริงจังตอนอายุ22-24 พอจะมีเงินเก็บอยู่บ้างค่ะเพราะเช่าห้องเดือนละ1300 ค่าอยู่กินตกเดือนละ5000แจ้งก่อนนะคะตอนนั้นเราเงินเดือน25k+ เพราะได้ภาษาค่ะ เริ่มที่ปจบ.เลยนะคะคือเรามีเงิอยู่อยู่150k เพิ่งย้าดกกกจากหอมาอยู่บ้านพ่อแม่ค่ะจริงๆแทบไม่ได้อเลยค่ะจะเป็นฝากเสื้อผ้าของใช้สะมากกว่าเพราะเราเดินทางบ่อและมาอยู่ได้3เดือนแล้วค่ะ ตลอด3เดือนเราอึดอัดมากค่ะเขาพูดแต่เรื่องหนี้สินให้ฟังพูดแต่เรื่องเงิน(เราไม่ได้มาอาศัยฟรีๆนะคะค่าบ้านค่าน้ำค่าไฟค่ากับข้าวเราออกทุกอย่างค่ะ) 1เดือนเราจะอยู่บ้านแค่7วัน อยู่มาวันหนึ่งเราบอกพ่อกับแม่ว่าจะย้ายออกแล้วนะได้หอใหม่แล้ว เช้าวัต่อมาแม่มาพูดตรเลยค่ะว่าใช้หนี้ให้หน่อยสิ (เรายอมรับนะคะว่ามีบ้างที่เขาส่งเงินให้ตอนเด็กแต่นับครั้งได้เลยค่ะ จำได้เลยตอนเด็กเราไม่มีเวลาเล่นแบบเด็กคนอื่นเลยค่ะต้องรับจ้างเก็บพริกปลอกหอมเกี่ยวข้าวขุดมัน) หนี้ทั้งหมดมัน200k+- (เราส่งให้ยายทุกเดือนนะคะเดือนละ 5000) ตอนนี้เรามีความคิดว่าเราจะใช้หนี้ให้เขาแค่ 150000 เรามีแค่นี้จริงๆค่ะ เราตั้งใจว่าใช้หนี้ก้อนนี้เสร็จเราจะไม่ติดต่อกับทุกคนในครอบครัวยกเว้นยายอีกเลยค่ะ จะเรียกว่าอกตัญญูไหมคะ เราอึดอัดมากๆเลยค่ะเราทำงานเราอึดอัดมากๆเลยค่ะเราทำงานไม่เคยถามสักคำว่าเหนื่อยไหม เราให้เงินไว้ซื้อกับข้าวแต่เวลากลับจากทำงาน เราให้เงินไว้ซื้อกับข้าวแต่เวลากลับจากทำงานมาเหนื่อยเหนื่อยไม่เคยมีข้าวเหลือให้เรากินเลยค่ะ มีที่เราซื้อขนมมาจาก ตต.
เราจะซื้อมาแบ่งกับทุกคนนั่นแหละค่ะแต่แม่บอกว่าเก็บไว้ให้พ่อกินพ่อชอบ? บอกเราไปซื้อเอาเองใหม่คือแม่ก็รู้ว่าเราก็ชอบขนมนี้เหมือนกัน คือขนมมันต้องพรีออเดอร์ 15 วัน ปัจจุบันเราอึดอัดจนร้องไห้ทุกวันเลยค่ะเพราะมีแต่เรื่องเงินเงินเงิน
ผิดไหมคะถ้าเราอกตัญญู
เราจะซื้อมาแบ่งกับทุกคนนั่นแหละค่ะแต่แม่บอกว่าเก็บไว้ให้พ่อกินพ่อชอบ? บอกเราไปซื้อเอาเองใหม่คือแม่ก็รู้ว่าเราก็ชอบขนมนี้เหมือนกัน คือขนมมันต้องพรีออเดอร์ 15 วัน ปัจจุบันเราอึดอัดจนร้องไห้ทุกวันเลยค่ะเพราะมีแต่เรื่องเงินเงินเงิน