การศึกษาหรือร.ร ไม่ได้ตอบโจทย์ที่ต้องการ (ผมแค่หมายถึงร.รเอกชนนะ แต่ไม่ใช่ร.รหลักแสนเพราะไม่ได้รวยไปไม่ได้คับ)

คำที่รุ่นแม่ แม่บ้าน มักจะพูดกันคือ เรียนส่งๆไปเฉยๆ
บางคนเรียนตามสายที่เรียนสุดท้ายก็ไม่ได้ถูกใจ บางคนก็ทำเพื่อืพ่อแม่ แม่ผมีเรียนบริหารแต่สุดท้ายก็ลาออก พ่อผมก็เรียนมายเกษตร แต่ผมจะไม่ได้มาเล่าเรื่องพ่อแม่

ทุก คณะ บางทีก็มีทั้งข้อดีข้อเสีย ทุกคนรู้ไหมครับว่า ร.ร ที่ผมเรียนอยู่หรือ ร.ร ที่ผมย้ายออกมา เป็น ร.ร อินเตอร์ ที่ตอนแรก ทุกคนหวังไส้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ไม่เลยครับ
ผมจะไม่ขอเอ่ยชื่อ ร.ร ต่อไปนี้คับ

ร.ร เนี่ยจะมีห้องที่โปรแกรมเรียนต่างกัน ไล่ตั้งแต่วิท คณิตศาสตร์ ภาษา มีโปรแกรม และมีบริการ รวยแล้ว 4-5ห้อง
ห้องที่ 1 และ 2 คือพื้นฐานของการที่จะไปเป็นหมอหรือคำนวณ 3-4 ภาษา แต่ ผมขอเอ่ยห้อง 3-4 ก่อนใช่ครับมันคือภาษา มีครูต่างชาติมาสอน ถึงจะไม่ใช่ร.รที่แพงแต่คนที่เรียนได้คือต้องไหวกับค่เทอมคนธรรมดาก็เข้าได้คับ ที่จริงผมน่าจะเข้า รัฐบาลแต่แรก
อะ
3-4 เนี่ย ภาษา แต่การสอนแทบไม่ได้เข้าถึงนักเรียนขนาดนั้น ปัญหาของประเทศไทยคือภาษาอังกฤษ เพราะ คนเราเรียนไปก็จบ แต่ที่จริงคุณต้องไปหาศึกษาเอาเองเกือบ 80% แต่ละห้องจะมีวิชาที่ถูกตัดออกไป
แต่ห้อง ที่ไม่รู้ว่ามันมีไว้ทำไมคือ ห้อง5
มันคือห้องบริหาร โดยได้พูดไว้ว่า มันมีการสอนเรื่องเงินซึ่งฟังดูเหมือนว้าว แต่ภายในไม่ใช่แบบนั้นเลยคับ
ค่าเทอมที่แพง แต่เด็กที่ไปเรียนห้อง5 ไม่ได้ตั้งใจเรียนเหมือนไปร.รเฉยๆ นั่งเฉยๆ ​เวลาไปเรียนจริงๆ

* ต่างคนก็เหมือนกัน ไปแล้วไม่ได้มีอะไรเลย สอนเรื่องบริหารจัดการการเงินอะใช่ครับ แต่ สอนแบบไม่ได้ตั่งใจหรือเจาะลึกเลย
หรือ เรียกง่ายๆว่าเป็นห้องที่ จ่ายเงินแล้วรอไปรับใบจบ เฉยๆเลย
ผมจะขอบอกแค่นี้แค่นี้น่าจะดีแล้วนะครับ ซึ่งมันแปรได้หลายอย่างมากไปที่ร.ร ที่มีค่าเทอมที่คนสมัยนี้จะมีคนไปเรียนได้ ห้องที่ดูมีอะไรมากกว่าห้องอื่นคือ 1-2 ครอบครัวผมทำงาน 3อย่างเพื่อหวังอยากได้การศึกษาที่เชื่อใจได้ แต่ตอนนี้ จะย้ายออกละคับ หลายคนย้ายออกเพราะเหตุผลไม่ได้ฟังดูดีเลย
ส่วนใหญ่คือเสียดายเงิน ผมก็ใช่คับ ช่วงแรกไม่ค่อบมีเงินจ่ายแต่หลังเศรษฐกิจกลับมาในสภาพเดิม ก็ได้จ่ายครบแล้ว ว่าจะย้ายออกเลย