อนาคตบ้านเราจะดีขึ้นยังไงครับ คนตกงาน ไม่มีไอเดียอะไร ออกมาขายของแย่งกัน คนซื้อก็ลดลง กำลังซื้อก็ลดลง

วงจรนี้ มันเกิดขึ้นเพราะคนไทย ไม่ขยันคิด ขยันเรียน มาตั้งแต่แรก แถมยังมีทัศนคติชอบงานสบาย อยากรับราชการ เข้าชามเย็นชาม สังคมไทยเลยมีแต่คนด้อยความรู้ความสามารถทางวิชาการ ทั้ง เทคโนโลยี การเงิน การตลาด ส่วนมากถ้ารับราชการไม่ได้ ก็คิดแค่จะผันตัวไปเป็นลูกจ้างใช้แรงงานแลกเงิน กันทั้งนั้น พอเจอสภาวะ โรงงานปิด ก็เลยไปต่อไม่ได้ เพราะสกิลมันไม่มีติดตัว เลยทำได้แค่ออกมาค้าขายแบบง่าย คือ ขายของกิน ขายเสื้อผ้า แม่ค้าก็เลยเกลื่อนเมือง กลายเป็นมีแต่คนขายไม่มีคนซื้อ  นี่ยังไม่รวมพวกที่ใช้แรงงานแลกเงินแต่อยากอวดรวยเอาเงินสร้างหนี้ซื้อรถคันละเป็นล้านมาขับ สร้างหนี้มากู้บ้านหลังโต หรือใช้เงินฟุ่มเฟือยจนหนี้บานทั้งประเทศ

ส่วนด้านเศรษฐกิจ ถ้าวัดกันตามจริง เศรษฐกิจไทย แท้จริงแล้วมันก็โตมาจากคนจีนรุ่นเสื่อผืนหมอนใบทั้งนั้นเพราะคนกลุ่มนี้เขามาลำบาก เลยต้องดิ้นรนทำมาค้าขายตั้งแต่ 40-50 ปีที่แล้ว ส่วนมากก็สำเร็จมีกิจการรวยกันไปแล้ว ส่งมรดกต่อให้ลูหหลานสบาย ส่วนลูกหลานมีเงินใช้ก็ไม่อยากทำงานเหมือนรุ่นพ่อส่วนมากก็ไม่คิดต่อยอดอะไร นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่ทำให้เศรษฐกิจมันไม่ไปไหนเช่นเดียวกัน

ทั้ง 2 วงจรนี้แหละ ผลักให้ประเทศไทยถอยหลังไปเรื่อย ๆ นับแต่บัดนี้ เพราะผลบุญที่คนรุ่นก่อนสร้างไว้มันหมดแล้ว

ส่วนทางแก้ก็ยิ่งมืดบอดเพราะ คนที่จะแก้คือ นักการเมืองมันมีแค่ 2 กลุ่ม
1. พวกนักการเมืองคนรวยที่เป็นเจ้าของพรรคทั้งหลาย ไม่คิดจะสร้างประเทศทสนใจแค่มีอำนาจเพื่อเอาเงินเข้าตระกูลตัวเอง
กับ....
2. พวกที่อ้างว่าเป็นคนรุ่นใหม่ ที่มีความรู้อ่อนด้อยมารวมตัวกัน สร้างแต่สีสรรค์ด้วยความแตกแยกเพื่อให้ได้คะแนน วัน ๆ คิดแต่แด้นัฐธรรมนูญ ไม่เคยมีสมองคิดเรื่องสร้างเศรษฐกิจสร้างชาติแต่อย่างใดเพราะแทบทั้งพรรคแทบไม่มีใครบริหารธุรกิจเป็นแม้แต่คนเดียว  

และความจริงคือคนเหล่านี้ ล้วนแล้วแต่เอาเงินภาษีมาแจกเพื่อให้คนเลือกตัวเองทั้งนั้น ทั้งเอาบำนาญแจกฟรีมาล่อซื้อเสียง เอาเงินมาแจกแล้วบอกว่ากระตุ้นเศรษฐกิจ สงสัยมากว่า คนไทยปั๊มเงินไม่เป็น เป็นแต่แบมือขอเงิน ประเทศมันจะก้าวหน้าได้อย่างไร