คิดยังไงกับพ่อที่ผลักภาระให้ลูกอายุเพียง19ปีคะ

เป็นเด็กอายุ 19ปีมันต้องเครียดขนาดนี้เลยเหรอคะเราจบ ม. 6 แต่พ่อไม่มีเงินให้เรียนต่อมหาลัยเราเลยดอปก่อนหนึ่งปีเพื่อมาทำงานเก็บตังเนื่องจากพ่อเราไม่ค่อยมีรายได้เราเลยต้องแบ่งตังค์ส่วนนึงมาให้พ่อเป็นค่าใช้จ่ายที่บ้านตลอดระยะเวลาที่เราทำงานเราให้เงินพ่อตลอดจ่ายค่าไฟบางงวดเราก็จ่าย ทำแบบนี้อยู่ตลอดเวลาที่ทำงานแต่มาช่วงหลังหลังงานที่เรา ทำที่ทำงานเค้าให้หยุดแล้วก็ไม่ค่อยมีงานให้ทำก็คืองานที่เราทำมันเป็นงานแผงทุเรียนก็หยุดอยู่บ้านอยู่เฉยเฉยกลายเป็นว่าเราก็ต้องเอาเงินที่เก็บไว้เป็นค่าเทอมออกมาให้พ่อเป็นค่าใช้จ่ายจนเงินหมด ไม่เหลือเก็บไว้สำหรับค่าเทอม บางทีพ่อเอาเงินไปพ่อบอกว่าเอาไปลงทุนมาหมุนจ่ายในบ้านแต่บางครั้งพ่อก็ยืมไปแล้วก็ไม่เห็นได้กำไรกลับมาพอเราตัดสินใจกล้าพูดเรื่องนี้กับพ่อกลายเป็นว่าเราโดนด่าว่าเณรคุณก็เลยเลือกที่จะไม่พูดก่อนหน้านี้เราได้ตังค์มาแล้วแทบไม่ได้ใช้อะไรก็เก็บไว้เป็นค่าเทอมแล้วก็ให้พ่อช่วงที่ผ่านมาเราตัดสินใจผ่อนโทรศัพท์หนึ่งเครื่องกลายเป็นว่าโดนพ่อดา บอกว่าไร้ประโยชน์บ้านยังไม่มีรถยังไม่มีแทนที่จะไปผ่อนบ้านผ่อนรถผ่อนโทรศัพท์ปัญญาอ่อนทุกคนว่าเราผิดขนาดนั้นเลยหรอปลเราขับรถไม่เป็นเพราะพ่อไม่เคยหัดขับแล้วตั้งแต่เด็กเราถูกส่งไปเรียนโรงเรียนประจำก็เลยไม่มีใครช่วยหัดขับ กลายเป็นว่าเรามีปัญหาเวลาหาของกินเหลืออะไรเราขับรถออกไปไม่ได้ เวลาซื้อกับข้าวพ่อก็จะเป็นคนออกไปซื้อบางทีเวลาทะเลาะกันหรือเราไม่มีเงินให้พ่อพ่อก็จะไม่ยอมออกไปซื้อกับข้าวให้ปล่อยให้เราอดแล้วก็จะมาด่าทีหลังว่าเราโง่เอาตัวเองไม่รอดไม่มีพ่อไปซื้อกับข้าวให้ก็นอนคอยอยู่แบบนั้น ถ้าพ่อตายเราคงนอนเฝ้าศพพ่อไม่รู้ว่าพ่อตาย  จนสุดท้ายมีอยู่ช่วงหนึ่งที่พ่อไม่ออกไปซื้อกับข้าวประมาณสามสี่วันเรากินแต่ข้าวกับน้ำพริกก็เลยตัดสินใจลองสั่งเซเว่นมาดู กลายเป็นว่าก็โดนพ่อด่าอีกว่าวันวันจะกินแต่ของในเซเว่นแพงหรือบางทีก็ด่าว่าพ่อสั่งเซเว่นได้มันก็คิดว่าเก่งแล้วเหรอเส้ามากค่ะชีวิตเป้าหมายตอนนี้อยากติดมหาลัยเพื่อออกไปจากที่นี่