🌧️ เมื่อฝนหล่นกลางเมืองใหญ่

ระหว่างรอฝนซาหลังเลิกงาน ก็ได้อีกหนึ่งบท

หลังเลิกงานฝนหล่นปนแสงไฟ
รถเรียงไหลขวักไขว่กลางถนน
ผู้คนเร่งหลบฝนรีบหลีกพ้น
เหลือใจคนหนึ่งเดียวเปลี่ยวกลางทาง

เม็ดฝนซัดกระจกเป็นเสียงกล่อม
ราวคำย้อมปลอบใจในหนาวสาง
กลิ่นดินหอมเจือกลิ่นความอ้างว้าง
คล้ายเล่าความเหนื่อยล้าให้ลมฟัง

แสงไฟสะท้อนผิวน้ำพรำยามค่ำ
เปล่งรำลึกคืนวันที่พ่ายหวัง
แต่ใจยังยืนหยัดไม่หยุดรั้ง
แม้ฟ้ายังไม่ใสก็ไปต่อ

เสียงฝนหล่นดังพร่าคล้ายคำปลอบ
ให้ใจตอบว่าคืนนี้ยังมีขอ—
เพียงได้พักตรงนี้ใต้เงาพอ
ให้ลมหยุด ให้ฝนรอ ให้ใจงาม