ตอนที่ 1 "สัตวแพทย์บัณฑิต กับความตายที่ไม่คาดคิด"
ห้องผ่าตัดในโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังเงียบสงัด มีเพียงเสียงเครื่องมือกระทบกันและเสียงจอชีพจรเท่านั้นที่ทำลายความเงียบ นายแพทย์กวิน สัตวแพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านสัตว์ใหญ่และสัตว์หายาก ไม่ได้กำลังผ่าตัดสัตว์ใดๆ แต่กำลังช่วยทีมแพทย์มนุษย์ในการวินิจฉัยโรคระบาดประหลาดที่มีอาการคล้ายโรคในสัตว์ปีก
กวิน วัย 30 ปี ผู้ซึ่งแม้จะทำงานในวงการสัตว์ แต่ก็มีชื่อเสียงเรื่องความสามารถในการวินิจฉัยโรคซับซ้อนอย่างเฉียบขาด ดวงตาเรียบนิ่งภายใต้หน้ากากอนามัยจ้องมองไปที่ผลเลือดด้วยความระมัดระวัง เขาแทบจะไม่เคยพูดเกินสามประโยคในหนึ่งชั่วโมง และนั่นคือภาพลักษณ์ของเขา: สุขุม เยือกเย็น และเฉลียวฉลาดหาตัวจับยาก
"ร่องรอยของโปรตีนก่อโรคมีโครงสร้างคล้ายกับโรคเมอร์ริคในไก่มากครับ" เขาเอ่ยเสียงเรียบ "ต้องใช้ยาต้านไวรัสที่มีโครงสร้างคล้าย Acyclovir ผสมกับสารสกัดจากพืชสมุนไพรที่ออกฤทธิ์แรง... ผมส่งสูตรทางเคมีให้แล้ว"
ทีมแพทย์มนุษย์มองหน้ากันอย่างทึ่ง ๆ แต่ก็ยอมทำตาม เพราะนี่คือความรู้ที่กวินสั่งสมมาจากการรักษาเคสสัตว์หายากหลายพันเคส
หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจ กวินตรงไปยังห้องวิจัยส่วนตัวของเขา ห้องที่เต็มไปด้วยเครื่องมือแพทย์ล้ำสมัย และตรงกลางมี หยกมังกรดำ ที่เพิ่งถูกขุดพบและนำมาวิเคราะห์ ที่นั่นเอง หยกชิ้นนั้นปลดปล่อยคลื่นพลังงานแปลกประหลาด เมื่อผสมผสานกับการทำงานของเครื่องสแกนแม่เหล็กไฟฟ้า... มันก็เกิดปฏิกิริยา
ฟุ่บ! ครืนนนน!
แสงสีเขียวมรกตเจิดจ้ากลืนกินทุกสิ่ง มิติแพทย์อัจฉริยะ ซึ่งเป็นระบบ AI ที่กวินสร้างขึ้นเพื่อช่วยวิเคราะห์อาการสัตว์ในห้องวิจัย ส่งเสียงเตือนสุดท้ายที่ดังก้องอยู่ในหัวของเขา: “การทะลุมิติสมบูรณ์... กำลังย้ายไปยังพิกัดที่ไม่รู้จัก... พลังงานต่ำ... เข้าสู่โหมดจำศีล”
แล้วทุกอย่างก็ดับวูบลง...
กลิ่นโคลน, กลิ่นเชื้อโรค และความชื้นเน่าเหม็นปะทะเข้ากับโสตประสาทของกวิน ร่างกายที่เคยแข็งแรงกลับบอบช้ำจนแทบลุกไม่ไหว แต่สัญชาตญาณเอาตัวรอดของสัตวแพทย์ที่ต้องเผชิญกับสัตว์ดุร้ายและโรคระบาดยังคงทำงาน
เขาพยายามลืมตาขึ้น สิ่งที่เห็นคือเพดานไม้ผุพัง ห้องเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยหยากไย่ และความทรงจำใหม่ที่น่าขมขื่นได้ไหลบ่าเข้ามา:
เขาคือ หลงอี้ (Long Yi) คุณชายใหญ่ของตระกูลหลง ผู้ซึ่งถูกวางยาพิษร้ายที่ทำลายลมปราณและเส้นเลือดฝอยในร่างกายจนหมดสิ้น กลายเป็น 'คนพิการไร้ค่า' ถูกขับไล่มาอยู่ที่เรือนเล็กที่ถูกทอดทิ้ง และถูกดูถูกเหยียดหยามสารพัด
เสียงหัวเราะเยาะคละเคล้ากับเสียงฝีเท้าดังเข้ามาใกล้
หลง จิ่น (Long Jin) พี่ชายต่างมารดาผู้โอ่อ่าในชุดผ้าไหมชั้นดีเดินนำเข้ามาด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยความรังเกียจ
"ตื่นแล้วหรือ? หลงอี้คนพิการ? ข้าคิดว่าเจ้าจะตายไปกับไข้เมื่อคืนเสียแล้ว!"
"เจ้าควรจะดีใจที่รอดมาได้ เพราะวันนี้ม้าศึกตัวโปรดของบิดากำลังป่วยหนัก! พวกหมอที่ตระกูลจ้างมาก็ทำอะไรไม่ได้! เจ้าไปทำความสะอาดคอกม้าเสีย! ถ้าม้าเป็นอะไรไป... เจ้าก็ไม่ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป!"
หลงอี้ ไม่ตอบโต้ ดวงตาของเขาจ้องมองการเดินกะเผลกของ หลง จิ่น อย่างวิเคราะห์ เขาไม่ได้มองในฐานะคู่แค้น แต่มองในฐานะ นักวินิจฉัย ที่กำลังประเมินสุขภาพของสิ่งมีชีวิตเบื้องหน้า
‘ระบบ, มิติแพทย์อัจฉริยะ, สแกนร่างกายหลงจิ่น: กล้ามเนื้อแกนกลางอ่อนแอ, มีภาวะไขมันพอกตับเล็กน้อย, น่าจะเป็นผลจากการกินอาหารมันเยิ้มมากเกินไปและขาดการออกกำลังกาย... อ่อนแอสิ้นดี’
เขาถอนหายใจในความคิดอย่างเงียบเชียบ ก่อนจะพยุงร่างที่อ่อนแรงของตนเองเดินตามออกไปยังคอกม้า
ที่คอกม้า... ม้าศึกสายพันธุ์ดีตัวหนึ่งล้มลงกับพื้น ดวงตาแดงก่ำ มีอาการท้องอืดอย่างรุนแรงจนน่ากลัว คนดูแลม้าต่างตื่นตระหนกและใช้สมุนไพรพื้นบ้านยัดใส่ปากม้าอย่างลวกๆ
หลง จิ่น ยืนเท้าสะเอวด้วยความกระวนกระวาย "ถ้าเจ้าพวกโง่นี่รักษาม้าไม่หาย! พวกเจ้าทุกคนต้องตาย!"
หลงอี้ เดินเข้าไปใกล้ๆ ด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ เขาสัมผัสที่ผิวหนังของม้าแล้วคลำไปตามหน้าท้องอย่างช้าๆ มือของเขานิ่งและมั่นคงราวกับหินผา ซึ่งเป็นทักษะที่ใช้ในการผ่าตัดที่ต้องแม่นยำ
"อาการท้องอืดนี้ไม่ใช่แค่การกินพืชผิดชนิด" หลงอี้กล่าวเสียงทุ้มต่ำ "มันคือภาวะ ลำไส้บิด ซึ่งเป็นการอุดตันที่ต้องได้รับการรักษาอย่างรวดเร็ว มิฉะนั้นจะเกิดการติดเชื้อในเลือดและเสียชีวิต"
คำพูดของเขาทำให้ทุกคนนิ่งเงียบ เพราะมันคือการวินิจฉัยที่ซับซ้อนเกินกว่าที่หมอม้าทั่วไปจะทราบ
หลงอี้ ใช้ความรู้จาก มิติแพทย์อัจฉริยะ สแกนหาพืชในบริเวณใกล้เคียง และพบสมุนไพรบางชนิดที่ออกฤทธิ์คลายกล้ามเนื้อและขับลมได้ดี
เขาจัดการเตรียมยาอย่างเร่งด่วน โดยใช้เข็มเงินขนาดใหญ่ที่ได้จากคนดูแลม้า (ซึ่งเขาประยุกต์ใช้เป็นเข็มฉีดยา) บรรจุสมุนไพรบดละเอียดเหล่านั้น และฉีดเข้าไปในจุดที่เขาทราบดีว่าเป็นจุดผ่อนคลายความตึงเครียดของสัตว์ใหญ่
หลง จิ่น ตะโกนอย่างเดือดดาล "เจ้ากำลังทำอะไร! ใครอนุญาตให้เจ้าทำร้ายม้าของข้า!?"
หลงอี้ ยังคงนิ่ง ไม่เงยหน้ามอง... เขาเพียงแต่รอคอยผลลัพธ์
เพียงไม่นาน... ม้าตัวนั้นก็เรอออกมาเสียงดัง ลำไส้ที่บิดเกร็งค่อยๆ ผ่อนคลายลง จากนั้นม้าก็ลุกขึ้นยืนได้อย่างทุลักทุเล
ความเงียบเข้าปกคลุม... ทุกคนตะลึง! หมอพิการที่ถูกดูถูกกลับรักษาม้าที่ใกล้ตายได้ในพริบตาเดียว!
"การรักษาเสร็จสิ้น" หลงอี้กล่าวด้วยสีหน้าเรียบเฉย "จากนี้ไปให้น้ำเกลือผสมสมุนไพรบำรุงตับทุกวัน... อย่าให้กินอาหารที่ทำให้เกิดแก๊สอีก"
เขาทิ้งท้ายประโยคนั้นไว้และเดินกลับเรือนเก่าอย่างช้าๆ โดยไม่รอคำสรรเสริญหรือคำขู่ของ หลง จิ่น อีกต่อไป
หลงอี้ (กวิน) รู้แล้วว่าความรู้สัตวแพทย์ของเขาคือ อาวุธ ที่ทรงพลังที่สุดในโลกใบนี้ มันเป็นใบเบิกทางเดียวที่จะพาเขาไปสู่การฟื้นฟูร่างกาย การหาเงิน และการเป็น หมอพเนจร ที่จะอยู่เหนือการควบคุมของตระกูล หลง ที่แสนโสมมนี้
โปรดติดตามตอนต่อไป......
หลงอี้ สัตวแพทย์ทะลุมิติ
ห้องผ่าตัดในโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังเงียบสงัด มีเพียงเสียงเครื่องมือกระทบกันและเสียงจอชีพจรเท่านั้นที่ทำลายความเงียบ นายแพทย์กวิน สัตวแพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านสัตว์ใหญ่และสัตว์หายาก ไม่ได้กำลังผ่าตัดสัตว์ใดๆ แต่กำลังช่วยทีมแพทย์มนุษย์ในการวินิจฉัยโรคระบาดประหลาดที่มีอาการคล้ายโรคในสัตว์ปีก
กวิน วัย 30 ปี ผู้ซึ่งแม้จะทำงานในวงการสัตว์ แต่ก็มีชื่อเสียงเรื่องความสามารถในการวินิจฉัยโรคซับซ้อนอย่างเฉียบขาด ดวงตาเรียบนิ่งภายใต้หน้ากากอนามัยจ้องมองไปที่ผลเลือดด้วยความระมัดระวัง เขาแทบจะไม่เคยพูดเกินสามประโยคในหนึ่งชั่วโมง และนั่นคือภาพลักษณ์ของเขา: สุขุม เยือกเย็น และเฉลียวฉลาดหาตัวจับยาก
"ร่องรอยของโปรตีนก่อโรคมีโครงสร้างคล้ายกับโรคเมอร์ริคในไก่มากครับ" เขาเอ่ยเสียงเรียบ "ต้องใช้ยาต้านไวรัสที่มีโครงสร้างคล้าย Acyclovir ผสมกับสารสกัดจากพืชสมุนไพรที่ออกฤทธิ์แรง... ผมส่งสูตรทางเคมีให้แล้ว"
ทีมแพทย์มนุษย์มองหน้ากันอย่างทึ่ง ๆ แต่ก็ยอมทำตาม เพราะนี่คือความรู้ที่กวินสั่งสมมาจากการรักษาเคสสัตว์หายากหลายพันเคส
หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจ กวินตรงไปยังห้องวิจัยส่วนตัวของเขา ห้องที่เต็มไปด้วยเครื่องมือแพทย์ล้ำสมัย และตรงกลางมี หยกมังกรดำ ที่เพิ่งถูกขุดพบและนำมาวิเคราะห์ ที่นั่นเอง หยกชิ้นนั้นปลดปล่อยคลื่นพลังงานแปลกประหลาด เมื่อผสมผสานกับการทำงานของเครื่องสแกนแม่เหล็กไฟฟ้า... มันก็เกิดปฏิกิริยา
ฟุ่บ! ครืนนนน!
แสงสีเขียวมรกตเจิดจ้ากลืนกินทุกสิ่ง มิติแพทย์อัจฉริยะ ซึ่งเป็นระบบ AI ที่กวินสร้างขึ้นเพื่อช่วยวิเคราะห์อาการสัตว์ในห้องวิจัย ส่งเสียงเตือนสุดท้ายที่ดังก้องอยู่ในหัวของเขา: “การทะลุมิติสมบูรณ์... กำลังย้ายไปยังพิกัดที่ไม่รู้จัก... พลังงานต่ำ... เข้าสู่โหมดจำศีล”
แล้วทุกอย่างก็ดับวูบลง...
กลิ่นโคลน, กลิ่นเชื้อโรค และความชื้นเน่าเหม็นปะทะเข้ากับโสตประสาทของกวิน ร่างกายที่เคยแข็งแรงกลับบอบช้ำจนแทบลุกไม่ไหว แต่สัญชาตญาณเอาตัวรอดของสัตวแพทย์ที่ต้องเผชิญกับสัตว์ดุร้ายและโรคระบาดยังคงทำงาน
เขาพยายามลืมตาขึ้น สิ่งที่เห็นคือเพดานไม้ผุพัง ห้องเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยหยากไย่ และความทรงจำใหม่ที่น่าขมขื่นได้ไหลบ่าเข้ามา:
เขาคือ หลงอี้ (Long Yi) คุณชายใหญ่ของตระกูลหลง ผู้ซึ่งถูกวางยาพิษร้ายที่ทำลายลมปราณและเส้นเลือดฝอยในร่างกายจนหมดสิ้น กลายเป็น 'คนพิการไร้ค่า' ถูกขับไล่มาอยู่ที่เรือนเล็กที่ถูกทอดทิ้ง และถูกดูถูกเหยียดหยามสารพัด
เสียงหัวเราะเยาะคละเคล้ากับเสียงฝีเท้าดังเข้ามาใกล้
หลง จิ่น (Long Jin) พี่ชายต่างมารดาผู้โอ่อ่าในชุดผ้าไหมชั้นดีเดินนำเข้ามาด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยความรังเกียจ
"ตื่นแล้วหรือ? หลงอี้คนพิการ? ข้าคิดว่าเจ้าจะตายไปกับไข้เมื่อคืนเสียแล้ว!"
"เจ้าควรจะดีใจที่รอดมาได้ เพราะวันนี้ม้าศึกตัวโปรดของบิดากำลังป่วยหนัก! พวกหมอที่ตระกูลจ้างมาก็ทำอะไรไม่ได้! เจ้าไปทำความสะอาดคอกม้าเสีย! ถ้าม้าเป็นอะไรไป... เจ้าก็ไม่ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป!"
หลงอี้ ไม่ตอบโต้ ดวงตาของเขาจ้องมองการเดินกะเผลกของ หลง จิ่น อย่างวิเคราะห์ เขาไม่ได้มองในฐานะคู่แค้น แต่มองในฐานะ นักวินิจฉัย ที่กำลังประเมินสุขภาพของสิ่งมีชีวิตเบื้องหน้า
‘ระบบ, มิติแพทย์อัจฉริยะ, สแกนร่างกายหลงจิ่น: กล้ามเนื้อแกนกลางอ่อนแอ, มีภาวะไขมันพอกตับเล็กน้อย, น่าจะเป็นผลจากการกินอาหารมันเยิ้มมากเกินไปและขาดการออกกำลังกาย... อ่อนแอสิ้นดี’
เขาถอนหายใจในความคิดอย่างเงียบเชียบ ก่อนจะพยุงร่างที่อ่อนแรงของตนเองเดินตามออกไปยังคอกม้า
ที่คอกม้า... ม้าศึกสายพันธุ์ดีตัวหนึ่งล้มลงกับพื้น ดวงตาแดงก่ำ มีอาการท้องอืดอย่างรุนแรงจนน่ากลัว คนดูแลม้าต่างตื่นตระหนกและใช้สมุนไพรพื้นบ้านยัดใส่ปากม้าอย่างลวกๆ
หลง จิ่น ยืนเท้าสะเอวด้วยความกระวนกระวาย "ถ้าเจ้าพวกโง่นี่รักษาม้าไม่หาย! พวกเจ้าทุกคนต้องตาย!"
หลงอี้ เดินเข้าไปใกล้ๆ ด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ เขาสัมผัสที่ผิวหนังของม้าแล้วคลำไปตามหน้าท้องอย่างช้าๆ มือของเขานิ่งและมั่นคงราวกับหินผา ซึ่งเป็นทักษะที่ใช้ในการผ่าตัดที่ต้องแม่นยำ
"อาการท้องอืดนี้ไม่ใช่แค่การกินพืชผิดชนิด" หลงอี้กล่าวเสียงทุ้มต่ำ "มันคือภาวะ ลำไส้บิด ซึ่งเป็นการอุดตันที่ต้องได้รับการรักษาอย่างรวดเร็ว มิฉะนั้นจะเกิดการติดเชื้อในเลือดและเสียชีวิต"
คำพูดของเขาทำให้ทุกคนนิ่งเงียบ เพราะมันคือการวินิจฉัยที่ซับซ้อนเกินกว่าที่หมอม้าทั่วไปจะทราบ
หลงอี้ ใช้ความรู้จาก มิติแพทย์อัจฉริยะ สแกนหาพืชในบริเวณใกล้เคียง และพบสมุนไพรบางชนิดที่ออกฤทธิ์คลายกล้ามเนื้อและขับลมได้ดี
เขาจัดการเตรียมยาอย่างเร่งด่วน โดยใช้เข็มเงินขนาดใหญ่ที่ได้จากคนดูแลม้า (ซึ่งเขาประยุกต์ใช้เป็นเข็มฉีดยา) บรรจุสมุนไพรบดละเอียดเหล่านั้น และฉีดเข้าไปในจุดที่เขาทราบดีว่าเป็นจุดผ่อนคลายความตึงเครียดของสัตว์ใหญ่
หลง จิ่น ตะโกนอย่างเดือดดาล "เจ้ากำลังทำอะไร! ใครอนุญาตให้เจ้าทำร้ายม้าของข้า!?"
หลงอี้ ยังคงนิ่ง ไม่เงยหน้ามอง... เขาเพียงแต่รอคอยผลลัพธ์
เพียงไม่นาน... ม้าตัวนั้นก็เรอออกมาเสียงดัง ลำไส้ที่บิดเกร็งค่อยๆ ผ่อนคลายลง จากนั้นม้าก็ลุกขึ้นยืนได้อย่างทุลักทุเล
ความเงียบเข้าปกคลุม... ทุกคนตะลึง! หมอพิการที่ถูกดูถูกกลับรักษาม้าที่ใกล้ตายได้ในพริบตาเดียว!
"การรักษาเสร็จสิ้น" หลงอี้กล่าวด้วยสีหน้าเรียบเฉย "จากนี้ไปให้น้ำเกลือผสมสมุนไพรบำรุงตับทุกวัน... อย่าให้กินอาหารที่ทำให้เกิดแก๊สอีก"
เขาทิ้งท้ายประโยคนั้นไว้และเดินกลับเรือนเก่าอย่างช้าๆ โดยไม่รอคำสรรเสริญหรือคำขู่ของ หลง จิ่น อีกต่อไป
หลงอี้ (กวิน) รู้แล้วว่าความรู้สัตวแพทย์ของเขาคือ อาวุธ ที่ทรงพลังที่สุดในโลกใบนี้ มันเป็นใบเบิกทางเดียวที่จะพาเขาไปสู่การฟื้นฟูร่างกาย การหาเงิน และการเป็น หมอพเนจร ที่จะอยู่เหนือการควบคุมของตระกูล หลง ที่แสนโสมมนี้
โปรดติดตามตอนต่อไป......