ผมมีประสบการณ์ตรงที่เจอมากับตัวในช่วงเวลาที่ผมเรียนอยู่จะมาแชร์ครับ โรงเรียนเขียว - ขาว ย่านธัญบุรี
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 27 ก.พ. 2566
เมื่อมีนักเรียนเสียชีวิตก็มักจะมีการเปิดรับจาคเงินจากนักเรียนเพื่อช่วยในการจัดงานศพ ช่วงนั้นมีนักเรียนเสียชีวิตจากอุบัติเหตุเดือนเว้นเดือนเลยครับ ถือว่าบ่อยมาก วันนั้นก็มีนักเรียนเสียชีวิต ซ้อน 3 ชนท้ายรถพ่วง เขาเป็นคู่อริผม ผมติดตลกปากดีพูดพล่อยขำ ๆ กับเพื่อนไปว่า..." ตายอีกล่ะ ขยันตายจังเลยว๊ะ "
เพื่อนก็เตือนว่า " พูดลบหลู่คนตายแบบนี้ไม่ดีนะ ระวังเขาจะไปหานะ "
ผมหัวเราะแล้วก็ตอบกลับไป " โถ่ มันเด็กแว๊นตาย 2 ดับเบิ้ลคิล บิ๊กไบค์กูขอแค่เกียร์ 2 ก็แดก
ล่ะ " เพื่อนมันส่ายหัวเอือมระอาผม ผมชิลด์ ๆ ไม่ได้อะไร
คืนนันผมฝันเหมือนจริงมาก ผมฝันว่าผมอยู่ในงานศพของใครสักคน ผมเดินเข้าไปไว้อาลัย ผมเห็นรูปหน้าศพเป็นรูปผมเอง ใต้กรอบรูปมีป้ายกระดาษเขียนด้วยลายมือบิดเบี้ยวว่า " บริจาคให้ไอ้คนปากหมา " ผมสะดุ้งตื่น เหงื่อแตกพลั่กทั้งตัว ผมก็ข่มตาหลับไปในคืนนั้น ผมมาเรียนด้วยความเพลีย
เพื่อนบอกว่าผมดูเหม่อลอยซึม ๆ ไม่เป็นตัวผม พูดเนิบ ๆ ผมบอกไม่เป็นไรแค่นอนน้อย ตอนพักเที่ยงผมเลื่อนเฟสไปเจอโพสต์ไว้อาลัยผู้เสียชีวิต
ผมอ่านคอมเม้นท์นี่ผมสะดุ้งเลยครับ มันมีคอมเม้นท์จากบุคลโปรไฟล์นิรนามคอมเม้นท์ว่า " ขยันตายใช่มั้ย " ผมชาไปทั้งตัว คิดอย่างเดียวมันคือเรื่องบังเอิญ
หลังเลิกเรียนผมเอาแต่ขังตัวเองไว้ในห้อง ผมเปิดเพลงฟัง ไม่อยากให้ห้องเงียบ เปิดสักพักกำลังจะถึงท่อนฮุคเสียงก็หยุด อ้อ...เน็ตกาก
ผมก็รอสักพักเพลงก็เล่นต่อ แล้วเสียงก็สะดุด ๆ ผมหงุดหงิดเลยเปิดปิดเน็ตใหม่ พอผมเปิดเน็ตใหม่มันมีเสียงแทรกมาจากเพลงเป็นเสียงสะดุด ๆ
พอจับใจความได้เท่านั้นแหละ ผมรีบคว้ากุญแจออกจากห้อง ผมลืมหยิบหมวกกันน็อคมา แต่ก็ไม่กล้าขึ้นไป ผมขี่จากคลอง 5 กะไปถึงคลอง 16
ขี่เล่นรับบรรยากาศ พอถึงคลอง 10 มีเด็กแว้นหมอบบิดแซงผม ศักดิ์ศรีไบค์เกอร์มันค้ำคอผมงัดเกียร์ 3 ซัดหมดปลอกกะจะกินคลิ๊กคันนั้น
จังหวะที่ผมจะแซงเท่านั้นแหละ ผมก็หันไปมอง ผมสะดุ้งตกใจแทบเสียสติคุมบิ๊กไบค์ไม่อยู่ สิ่งที่ผมเห็นเด็กผู้ชายหน้าอาบเลือด หัวแตกเหวอะ
ผมรีบตบไฟเลี้ยวก้มหน้าเข้าข้างทาง ผมคิดว่าตัวเองนอนน้อยคิดมากจนตาฝาดไปเอง ผมยังคงตกใจอยู่ ตัวผมสั่นไม่หยุด ไม่กล้ามองตามไป
หลังจากเหตุการณ์นั้นผมก็ไม่กล้าที่จะปากหมาอีกเลยครับ
ตายอีกล่ะ ขยันตายกันจังเลยว๊ะ! (ผีในรั้วโรงเรียน)
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 27 ก.พ. 2566
เมื่อมีนักเรียนเสียชีวิตก็มักจะมีการเปิดรับจาคเงินจากนักเรียนเพื่อช่วยในการจัดงานศพ ช่วงนั้นมีนักเรียนเสียชีวิตจากอุบัติเหตุเดือนเว้นเดือนเลยครับ ถือว่าบ่อยมาก วันนั้นก็มีนักเรียนเสียชีวิต ซ้อน 3 ชนท้ายรถพ่วง เขาเป็นคู่อริผม ผมติดตลกปากดีพูดพล่อยขำ ๆ กับเพื่อนไปว่า..." ตายอีกล่ะ ขยันตายจังเลยว๊ะ "
เพื่อนก็เตือนว่า " พูดลบหลู่คนตายแบบนี้ไม่ดีนะ ระวังเขาจะไปหานะ "
ผมหัวเราะแล้วก็ตอบกลับไป " โถ่ มันเด็กแว๊นตาย 2 ดับเบิ้ลคิล บิ๊กไบค์กูขอแค่เกียร์ 2 ก็แดก
คืนนันผมฝันเหมือนจริงมาก ผมฝันว่าผมอยู่ในงานศพของใครสักคน ผมเดินเข้าไปไว้อาลัย ผมเห็นรูปหน้าศพเป็นรูปผมเอง ใต้กรอบรูปมีป้ายกระดาษเขียนด้วยลายมือบิดเบี้ยวว่า " บริจาคให้ไอ้คนปากหมา " ผมสะดุ้งตื่น เหงื่อแตกพลั่กทั้งตัว ผมก็ข่มตาหลับไปในคืนนั้น ผมมาเรียนด้วยความเพลีย
เพื่อนบอกว่าผมดูเหม่อลอยซึม ๆ ไม่เป็นตัวผม พูดเนิบ ๆ ผมบอกไม่เป็นไรแค่นอนน้อย ตอนพักเที่ยงผมเลื่อนเฟสไปเจอโพสต์ไว้อาลัยผู้เสียชีวิต
ผมอ่านคอมเม้นท์นี่ผมสะดุ้งเลยครับ มันมีคอมเม้นท์จากบุคลโปรไฟล์นิรนามคอมเม้นท์ว่า " ขยันตายใช่มั้ย " ผมชาไปทั้งตัว คิดอย่างเดียวมันคือเรื่องบังเอิญ
หลังเลิกเรียนผมเอาแต่ขังตัวเองไว้ในห้อง ผมเปิดเพลงฟัง ไม่อยากให้ห้องเงียบ เปิดสักพักกำลังจะถึงท่อนฮุคเสียงก็หยุด อ้อ...เน็ตกาก
ผมก็รอสักพักเพลงก็เล่นต่อ แล้วเสียงก็สะดุด ๆ ผมหงุดหงิดเลยเปิดปิดเน็ตใหม่ พอผมเปิดเน็ตใหม่มันมีเสียงแทรกมาจากเพลงเป็นเสียงสะดุด ๆ
พอจับใจความได้เท่านั้นแหละ ผมรีบคว้ากุญแจออกจากห้อง ผมลืมหยิบหมวกกันน็อคมา แต่ก็ไม่กล้าขึ้นไป ผมขี่จากคลอง 5 กะไปถึงคลอง 16
ขี่เล่นรับบรรยากาศ พอถึงคลอง 10 มีเด็กแว้นหมอบบิดแซงผม ศักดิ์ศรีไบค์เกอร์มันค้ำคอผมงัดเกียร์ 3 ซัดหมดปลอกกะจะกินคลิ๊กคันนั้น
จังหวะที่ผมจะแซงเท่านั้นแหละ ผมก็หันไปมอง ผมสะดุ้งตกใจแทบเสียสติคุมบิ๊กไบค์ไม่อยู่ สิ่งที่ผมเห็นเด็กผู้ชายหน้าอาบเลือด หัวแตกเหวอะ
ผมรีบตบไฟเลี้ยวก้มหน้าเข้าข้างทาง ผมคิดว่าตัวเองนอนน้อยคิดมากจนตาฝาดไปเอง ผมยังคงตกใจอยู่ ตัวผมสั่นไม่หยุด ไม่กล้ามองตามไป
หลังจากเหตุการณ์นั้นผมก็ไม่กล้าที่จะปากหมาอีกเลยครับ