เรามีเพื่อนคนหนึ่งที่เรารักมาก ๆ ตอนอยู่ ม.2
เพื่อนคนนั้นดีกับเรามาก จนเรารู้สึกว่า “นี่แหละ…คือเพื่อนที่เราตามหามาตลอด”
เราเล่นเกมด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน ทุกอย่างมันดีมากจริง ๆ
แต่เพื่อนคนนั้นจะชอบพูดไม่ดีกับแฟนของตัวเองอยู่บ้าง
ตอนนั้นเรายังไม่ได้สนใจ เพราะเขาปฏิบัติดีกับเราเสมอ
จนวันหนึ่งเขาย้ายโรงเรียนไปตอน ม.3
เราร้องไห้หนักมาก คิดถึงเขา และพยายามมูฟออนจากความคิดถึงนั้น
เราแทบไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย
จนพอขึ้น ม.5 เราได้กลับมาคุยกันอีกครั้ง
กลับมาเล่นเกมด้วยกันเหมือนตอน ม.2
เพื่อนคนนั้นตอนนี้เรียนอยู่ที่กรุงเทพฯ ที่อัสสัมชัญคอนแวนต์
มีสังคมใหม่ ๆ เพื่อนใหม่ ๆ
เรากับเขากลับมาเล่นเกมด้วยกันทั้งวันทั้งคืน
มันทำให้เรารู้สึกเหมือนช่วงเวลาตอน ม.2 กลับมาอีกครั้ง
จนวันที่เพื่อนคนนั้นลงมาสงขลา เราได้เจอกันอีก
ได้ไปเที่ยวด้วยกันเหมือนเมื่อก่อน
แต่ครั้งนี้เรากลับรู้สึกเปลี่ยนไป
เพื่อนเอาแต่พูดขัดสิ่งที่เราพูด
พูดเหมือนทุกอย่างที่กรุงเทพฯ ดีกว่า
เราบอกว่าเดี๋ยวสงขลาคนหล่อเยอะนะ เพื่อนก็จะบอกว่าสงขลาก้ได้แค่นั้นแหละ ไปดูที่นู้นจะอึ้ง
เราพูดว่า “อยากเห็นหน้าน้องสาวของเพื่อนจัง”
เขาก็ตอบว่า “ไม่มีไอจีน้องกูเหรอ”
เราก็บอกว่า “ไม่มี”
เพื่อนเลยพูดว่า “ ว้าย รู้มั้ย ตอนน้องกูรู้ว่ากูเป็นเพื่อนกับ… (เพื่อนโรงเรียนใหม่) มันรีบติดตามเลย”
ตอนนั้นเรารู้สึกเสียใจมาก
จนต้องแยกตัวไปเข้าห้องน้ำแล้วร้องไห้คนเดียว
สิ่งที่เพื่อนพูดในแต่ละอย่าง ทำให้เรารู้สึกด้อยมาก
รู้สึกเหมือนตัวเองบ้านนอก
เรารู้สึกอยากกลับบ้าน ทั้งที่เรารอคอยวันนี้มานานมาก
แต่พอถึงเวลาจริง ๆ เรากลับรู้สึกว่า “มันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป”
เรารู้สึกเริ่มเข้าใจแฟนเก่าของเพื่อน
ที่เคยโดนการกระทำแบบนี้จากเขาในตอนนั้น
แต่เราก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี
ว่าทำไมเพื่อนของเราต้องมาทำกับเราแบบนี้ในตอนนี้
เราเลยคิดมากมาก ๆ
และถามตัวเองว่า…
เราคิดมากไปเองหรือเปล่า
เราควรทำยังไงดี
เราคิดมากไปไหม
เพื่อนคนนั้นดีกับเรามาก จนเรารู้สึกว่า “นี่แหละ…คือเพื่อนที่เราตามหามาตลอด”
เราเล่นเกมด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน ทุกอย่างมันดีมากจริง ๆ
แต่เพื่อนคนนั้นจะชอบพูดไม่ดีกับแฟนของตัวเองอยู่บ้าง
ตอนนั้นเรายังไม่ได้สนใจ เพราะเขาปฏิบัติดีกับเราเสมอ
จนวันหนึ่งเขาย้ายโรงเรียนไปตอน ม.3
เราร้องไห้หนักมาก คิดถึงเขา และพยายามมูฟออนจากความคิดถึงนั้น
เราแทบไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย
จนพอขึ้น ม.5 เราได้กลับมาคุยกันอีกครั้ง
กลับมาเล่นเกมด้วยกันเหมือนตอน ม.2
เพื่อนคนนั้นตอนนี้เรียนอยู่ที่กรุงเทพฯ ที่อัสสัมชัญคอนแวนต์
มีสังคมใหม่ ๆ เพื่อนใหม่ ๆ
เรากับเขากลับมาเล่นเกมด้วยกันทั้งวันทั้งคืน
มันทำให้เรารู้สึกเหมือนช่วงเวลาตอน ม.2 กลับมาอีกครั้ง
จนวันที่เพื่อนคนนั้นลงมาสงขลา เราได้เจอกันอีก
ได้ไปเที่ยวด้วยกันเหมือนเมื่อก่อน
แต่ครั้งนี้เรากลับรู้สึกเปลี่ยนไป
เพื่อนเอาแต่พูดขัดสิ่งที่เราพูด
พูดเหมือนทุกอย่างที่กรุงเทพฯ ดีกว่า
เราบอกว่าเดี๋ยวสงขลาคนหล่อเยอะนะ เพื่อนก็จะบอกว่าสงขลาก้ได้แค่นั้นแหละ ไปดูที่นู้นจะอึ้ง
เราพูดว่า “อยากเห็นหน้าน้องสาวของเพื่อนจัง”
เขาก็ตอบว่า “ไม่มีไอจีน้องกูเหรอ”
เราก็บอกว่า “ไม่มี”
เพื่อนเลยพูดว่า “ ว้าย รู้มั้ย ตอนน้องกูรู้ว่ากูเป็นเพื่อนกับ… (เพื่อนโรงเรียนใหม่) มันรีบติดตามเลย”
ตอนนั้นเรารู้สึกเสียใจมาก
จนต้องแยกตัวไปเข้าห้องน้ำแล้วร้องไห้คนเดียว
สิ่งที่เพื่อนพูดในแต่ละอย่าง ทำให้เรารู้สึกด้อยมาก
รู้สึกเหมือนตัวเองบ้านนอก
เรารู้สึกอยากกลับบ้าน ทั้งที่เรารอคอยวันนี้มานานมาก
แต่พอถึงเวลาจริง ๆ เรากลับรู้สึกว่า “มันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป”
เรารู้สึกเริ่มเข้าใจแฟนเก่าของเพื่อน
ที่เคยโดนการกระทำแบบนี้จากเขาในตอนนั้น
แต่เราก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี
ว่าทำไมเพื่อนของเราต้องมาทำกับเราแบบนี้ในตอนนี้
เราเลยคิดมากมาก ๆ
และถามตัวเองว่า…
เราคิดมากไปเองหรือเปล่า
เราควรทำยังไงดี