..ไพรธำรง ป้องธาร ขานจึงแว่ว..

สายน้ำตก จากผา มาสู่ผืน
น้ำผ่าครืน คงคลั่ง เสียงดังใหญ่
ทำกระเซ็น เด็นกระดอน เปียกปอนไป
สองฝั่งไพร จึงชอุ่ม ทำนุ่มดิน

เสียงโอบล้อม อ้อมไกล กระไรแว่ว
ว่าแหลกแล้ว จากน้ำ กระทำหิน
ระยะทาง ห่างไพร ให้ได้ยิน
กระแสสินธุ์ คืบบท รสสุนทร

เสียงนั้นฟัง ดั่งว่า เรียกข้าช่วย
เร่งอำนวย น้ำริน หินอ่อนอ่อน
ฝากกั้นฝาย ดักด้วย ช่วยทดตอน
อย่าเร่งร้อน รีบร้าว อีกยาวนาน

ธารน้ำอ่อน รอนแรม แซมไพรข้าง
ทอดยาวคว้าง เรื้อพง คงละหาน
ผิวน้ำกลอก หินเคลื่อน เกลื่อนลำธาร
รุกเสิบสาน รูปรอย ค่อยค่อยทำ

ไพรธำรง ป้องธาร ขานจึงแว่ว
ภาพนั้นแวว ฉายไว้ ไพรดื่มด่ำ
ข้าก็เสพ ครั้นได้สบ พบชักนำ
ทวนสายน้ำ นึกย้อน ตอนต้นธาร..