วันนี้แอบดีใจนิดนึง อย่างน้อยเราก็ผลิตคนมีคุณภาพอยู่เนอะ

มันไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร เพียงแค่มันสะท้อนถึงตัวสามัญสำนึกของเค้าได้
พอดีซื้อน้ำ ขนมปังอะไรงี้ มานั่งกินรอเค้า
พอเค้ามา ก็จะพากลับบ้านละ เค้าก็เดินไปเดินมา ถามทำอะไรหาที่ทิ้งขยะ
เราก็บอกทิ้งไว้บนโต๊ะก็ได้ เดี๋ยวก็มีพนง.มาเก็บ (มันไม่ใช่ที่แบบต้องเดินไปเก็บเอง)
เค้าก็ไม่เอา ก็เดินไปหาที่ทิ้ง ไอ้เราทิ้งไว้บนโต๊ะเกิดความอายลูกตัวเอง ก็หยิบไปทิ้งด้วยกัน

เราก็บอกทิ้งไว้บนโต๊ะก็ได้ เค้าก็ไม่เอา เค้าบอกมันไม่ชิน (แต่ถ้าเป็นพวกจานชามอะไรงี้ก็วางไว้บนโต๊ะนะ ไม่ได้เก็บเพราะไม่รู้จะเก็บไง)
ก็ทุกที เราไม่เคยทิ้งขยะไว้ตามถนน แล้วเราก็จะบ่นให้เค้าฟังทุกทีที่เห็นคนทิ้งไว้ บางทีพ่อก็เดินไปเก็บทิ้งแทน

เราก็เออเนอะ เด็กก็จำจากสิ่งที่เราทำให้ดูเนี่ยแหละ
เหมือนที่พ่อแม่ทรงทำให้เราดูให้เราเห็นมาตลอด
เราก็พยายามจดจำและทำตาม ทำดีได้ประมาณไหนก็ทำตามนั้น เอาเท่าที่ไหว
ก็คิดถึงอะเนอะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้