ต้องเท้าความก่อนว่า ตอนนี้เราอายุ28อาศัยอยู่ที่บ้านกับพ่อ แม่เลี้ยง(อยู่กันมาเกือบ20ปี) แล้วก็น้องต่างแม่อีก2คน
เรากับน้า(แม่เลี้ยง) มีปัญหาจุกจิกกันมาตลอด แบบนานๆทีจะมีเรื่องเข้ามา ซึ่งเราโตแล้วและรู้สึกว่าบางอย่างถ้าเราไม่ชอบกันก็แค่ต่างคนต่างอยู่ ปกติเราทำงานกลับบ้านก็ขึ้นห้องอยู่แต่ในห้องของตัวเอง ซึ่งพอมีปัญหาการต่างคนต่างอยู่ของเราไม่ทักทายกันมันเป็นปัญหาว่าเราแสดงอาการ แล้วมาบีบเรา มาบอกเราว่าไม่ให้แช่น้ำ ซึ่งในทุกๆวันของเรา เราแทบไม่ได้เปิดตู้เย็นเลยเพราะเราใช้กระติกเยติแบบแค้มปิ้งใช้ในห้อง อาทิตย์นึงจะมีแค่วันเดียวที่แฟนเรามาแล้วจะเอาน้ำไปแช่ในตู้1ขวด
เอาง่ายๆว่ามีแค่ห้องน้ำที่ใช้ร่วมกันของใช้ส่วนตัวเราแยกซื้อใช้เองต่างหากตั้งแต่ม.1 เพราะเราดูแลตัวเองมาตลอด ทำงานหาเงินส่งตัวเองเรียนตั้งแต่อายุ18ที่เข้าทำงานบริษัทได้ แล้วการอยู่ของเราที่หาเงินเองได้ ซื้อข้าวกินเอง ซื้อทุกอย่างเองมาตลอด ให้เงินพ่อทุกเดือน ถ้าช่วงไหนติดขัดเราก็จะให้ลดลงมาหน่อยเพราะเราก็มีภาระที่ต้องส่ง แต่เราให้ไม่เคยขาด
เราพยายามจะมีปัญหาให้น้อยลงเพราะเรารู้ว่าพ่อจะหนักใจเพราะเป็นคนกลาง แต่ตอนนี้เรารู้สึกว่าเราอยากออกมาใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกเองแล้ว และเราก็ตั้งใจว่าถ้าเราออกไปแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเราก็จะไม่กลับมาอีก แต่ไม่ได้หมายถึงว่าเราจะทิ้งพ่อไปเลย แค่เราจะยืนอยู่ด้วยขาของตัวเองจริงๆเพราะวันนึงเราต้องมีครอบครัวยังไงเราก็ต้องขยับขยาย แล้วไม่อยากอาศัยอยู่ในใต้หลังคาที่รู้สึกว่าไม่ใช่บ้านอีกต่อไปแล้ว
อีกประมาณ7เดือน รถยนต์เราจะผ่อนหมดแล้ว ภาระเราจะน้อยลง ตอนนี้เรื่องเงินเราก็ยังไม่พร้อมเท่าไหร่ แต่เราคิดว่าจะออกไปอยู่ห้องแฟนก่อน(คบมา8ปี) แล้วถึงเวลาก็ค่อยมาเช่าห้องอยู่ใกล้ๆที่ทำงานเหมือนเดิม เพราะแฟนเราอยู่ไกลจากเราพอสมควร อยากจะลองอดทนตื่นเช้าเดินทางไปทำงานไกลๆดูสักตั้ง เพราะเราไม่ได้คิดจะย้ายงาน ปกติบ้านเรากับที่ทำงานห่างกันแค่ขับมอไซมา5-7นาที ถ้าไปอยู่ห้องแฟนก็30นาที++
อยากลองถามทุกคนว่า เราจะออกมายังไงดี จะบอกพ่อยังไงดี เพราะปกติแฟนมาที่บ้านไม่เคยได้นอนค้างเลย ตอนมีปัญหารู้สึกว่าอยากจะย้ายออกเลย แต่พอนึกถึงพ่อก็อยากจะค่อยๆเฟดตัวเองออกมา พ่อเราไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยยุ่ง เค้ารู้ว่าเถียงกันเค้าก็เงียบ ปกติเรากับพ่อก็คุยกันน้อย
เราควรจะออกมาเลย หรือค่อยๆย้ายออกมาดี
เมื่อรู้สึกว่าบ้านไม่ใช่เซฟโซน
เรากับน้า(แม่เลี้ยง) มีปัญหาจุกจิกกันมาตลอด แบบนานๆทีจะมีเรื่องเข้ามา ซึ่งเราโตแล้วและรู้สึกว่าบางอย่างถ้าเราไม่ชอบกันก็แค่ต่างคนต่างอยู่ ปกติเราทำงานกลับบ้านก็ขึ้นห้องอยู่แต่ในห้องของตัวเอง ซึ่งพอมีปัญหาการต่างคนต่างอยู่ของเราไม่ทักทายกันมันเป็นปัญหาว่าเราแสดงอาการ แล้วมาบีบเรา มาบอกเราว่าไม่ให้แช่น้ำ ซึ่งในทุกๆวันของเรา เราแทบไม่ได้เปิดตู้เย็นเลยเพราะเราใช้กระติกเยติแบบแค้มปิ้งใช้ในห้อง อาทิตย์นึงจะมีแค่วันเดียวที่แฟนเรามาแล้วจะเอาน้ำไปแช่ในตู้1ขวด
เอาง่ายๆว่ามีแค่ห้องน้ำที่ใช้ร่วมกันของใช้ส่วนตัวเราแยกซื้อใช้เองต่างหากตั้งแต่ม.1 เพราะเราดูแลตัวเองมาตลอด ทำงานหาเงินส่งตัวเองเรียนตั้งแต่อายุ18ที่เข้าทำงานบริษัทได้ แล้วการอยู่ของเราที่หาเงินเองได้ ซื้อข้าวกินเอง ซื้อทุกอย่างเองมาตลอด ให้เงินพ่อทุกเดือน ถ้าช่วงไหนติดขัดเราก็จะให้ลดลงมาหน่อยเพราะเราก็มีภาระที่ต้องส่ง แต่เราให้ไม่เคยขาด
เราพยายามจะมีปัญหาให้น้อยลงเพราะเรารู้ว่าพ่อจะหนักใจเพราะเป็นคนกลาง แต่ตอนนี้เรารู้สึกว่าเราอยากออกมาใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกเองแล้ว และเราก็ตั้งใจว่าถ้าเราออกไปแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเราก็จะไม่กลับมาอีก แต่ไม่ได้หมายถึงว่าเราจะทิ้งพ่อไปเลย แค่เราจะยืนอยู่ด้วยขาของตัวเองจริงๆเพราะวันนึงเราต้องมีครอบครัวยังไงเราก็ต้องขยับขยาย แล้วไม่อยากอาศัยอยู่ในใต้หลังคาที่รู้สึกว่าไม่ใช่บ้านอีกต่อไปแล้ว
อีกประมาณ7เดือน รถยนต์เราจะผ่อนหมดแล้ว ภาระเราจะน้อยลง ตอนนี้เรื่องเงินเราก็ยังไม่พร้อมเท่าไหร่ แต่เราคิดว่าจะออกไปอยู่ห้องแฟนก่อน(คบมา8ปี) แล้วถึงเวลาก็ค่อยมาเช่าห้องอยู่ใกล้ๆที่ทำงานเหมือนเดิม เพราะแฟนเราอยู่ไกลจากเราพอสมควร อยากจะลองอดทนตื่นเช้าเดินทางไปทำงานไกลๆดูสักตั้ง เพราะเราไม่ได้คิดจะย้ายงาน ปกติบ้านเรากับที่ทำงานห่างกันแค่ขับมอไซมา5-7นาที ถ้าไปอยู่ห้องแฟนก็30นาที++
อยากลองถามทุกคนว่า เราจะออกมายังไงดี จะบอกพ่อยังไงดี เพราะปกติแฟนมาที่บ้านไม่เคยได้นอนค้างเลย ตอนมีปัญหารู้สึกว่าอยากจะย้ายออกเลย แต่พอนึกถึงพ่อก็อยากจะค่อยๆเฟดตัวเองออกมา พ่อเราไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยยุ่ง เค้ารู้ว่าเถียงกันเค้าก็เงียบ ปกติเรากับพ่อก็คุยกันน้อย
เราควรจะออกมาเลย หรือค่อยๆย้ายออกมาดี