O ก่อนหนาวจะผ่าวผ่าน .. O

0 ระยะห่างถ่างออกเหมือนบอกว่า
ที่ผ่านตาผ่านหูได้รู้เห็น
ทั้งเรื่องถกยกแย้งค่อยแต่งเป็น
ความยากเข็ญในวิถีแห่งลีลา
0 เมื่อหยอกล้อขวางคั่นด้วยงันเงียบ
การณ์จะเปรียบก็ชี้บ่งอยู่ตรงหน้า
หวานเคยหวานก็สิ้นแล้วในแววตา
เป็นเฉื่อยชาที่เข้าครองทั้งสองแวว
0 ลมโศกเริ่มโชยเฉื่อยอย่างเหนื่อยอ่อน
เรื่องเก่าก่อนก็ร่ำรอขึ้นต่อแถว
ภาพที่เคยแฝงฝังผุดทั้งแนว
เมื่อเจื้อยแจ้ววิหคฟ้าเริ่มมาเยือน
0 แผ่ววาโยช้าเช้ากลับผ่าวร้อน
แทนออดอ้อนอย่างอดีต .. ด้วย-กรีดเฉือน
ชืดชาในยั่วหยอกเริ่มบอกเตือน
ว่าปมเงื่อนสวาดิคล้ายจะคลายตัว
0 จะฝืนฝ่าขวางคั่นกระนั้นหรือ
เมื่อร้างไร้เรียวมือเคย-ยื้อ-ยั่ว
สูรย์ผ่านแสงละอองฝันย่อมสั่นกลัว
สิ้นเพียงชั่วรัตติจบพระลบลา
0 ก่อนสูรย์ส่อง .. หมอกเช้าเหมือนเฝ้าคอย
เพชรน้ำร้อยวางรูปจบจูบอุษา
ก่อนเริดร้างผ่องแผ้วเช่นแววตา
ทั้งคู่ที่เบื้องหน้าตรงหน้านี้
0 เพชรน้ำร้อยสิ้นสูญด้วยสูรย์ส่ง
เจตจำนงเมื่อใคร่ครวญอย่างถ้วนถี่
กลบหนาวสูญกลับเอื้อร้อนเหลือที
ลงอกที่ไฟระรุมเริ่มสุมรอ
0 ระยะห่างถ่างออกค่อยบอกว่า
ถ้วนคุณค่าบริบท .. เคยจดจ่อ
สู่คาบยามสิ้นสุดถึงจุดพอ
ให้ควรต่อตามระดับรองรับกัน
.
.
สู่คาบยามสิ้นสุดถึงจุดพอ
เพื่อย่นย่อต่างระดับ .. ลง-จับวาง !
.
.
.
ขออนุญาตคนในภาพนะขอรับ
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=10-2025&date=27&group=222&gblog=11