ให้อภัย อ่อนโยน มีความละอาย (การพัฒนานิสัยตนเอง แบบทำได้จริง ตอน9)

ให้อภัยคนอื่น หัวอกไม่บรรจุความเคียดแค้นใคร ถ้าโกรธเกิน 3 วันนี่อยู่ไม่สุขแล้ว แต่แค่วันเดียวก็อึดอัดแล้ว ต้องเคลียร์ เพราะเราไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ถึงเมื่อไหร่ ถ้าจะเสียชีวิตไปก็ไม่ควรจากไปโดยที่มีปัญหากับใคร

ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอลัยฮิวะสัลลัม กล่าวว่า “พวกท่านจงอย่าโกรธกัน อย่าอิจฉากัน อย่าหันหลังให้กัน อย่าตัดสัมพันธ์กัน และจงเป็นบ่าวของอัลลอฮฺฉันท์พี่น้อง ไม่อนุญาตให้มุสลิมคนใดหมางเมินพี่น้องของเขาเกินกว่าสาม(วัน)”  (หะดีษเศาะฮีหฺ บันทึกโดยบุคอรีและมุสลิม)

ท่านหญิงอาอิชะฮ์ เราะฎิยัลลอฮุอันฮา ได้กล่าวว่า เมื่อท่านรอซูล ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิ วะสัลลัม ถูกเสนอให้เลือกระหว่างสองสิ่ง ท่านจะเลือกสิ่งที่ง่ายกว่าเสมอ ตราบใดที่สิ่งนั้นไม่เป็นบาป เพราะหากสิ่งนั้นเป็นบาปท่านจะเป็นคนที่ห่างไกลจากมันมากกว่าใครๆ และท่านรอซูล ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ไม่เคยแก้แค้นเอาคืนให้กับตัวเอง นอกจากเมื่อเกียรติของอัลลอฮฺถูกลบหลู่ ท่านก็จะแก้แค้นเพื่อเรียกร้องเกียรติของอัลลอฮฺกลับคืนมา (หะดีษเศาะฮีหฺ บันทึกโดยบุคอรี เลขที่ 3560 และมุสลิม เลขที่ 2327)

ท่านหญิงอาอิชะฮ์ เราะฎิยัลลอฮุอันฮา กล่าวแก่ท่านรอซูล ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ว่า ‘โอ้ ท่านรอซูล ท่านเคยเจอวันใดที่หนักยิ่งกว่าวันสงครามอุฮุดไหม?’ ท่านตอบว่า “แท้จริงแล้ว ฉันเคยเจอกับ (การต่อต้าน) จากเผ่าพันธุ์ (กุเรชมักกะฮฺที่ปฏิเสธศรัทธา) พวกของเจ้า และที่รุนแรงที่สุดที่ฉันได้รับ (การต่อต้าน) จากพวกเขาก็คือในวันอัล-อะเกาะบะฮฺ ตอนที่ฉันเสนอตัวฉันต่อบุตรอิบนุ อับดิยาลีล บินอับดิกุลาล (คือ ผู้กว้างขวางแห่งเมืองฏออิฟคนหนึ่ง เป็นชาวอาหรับเผ่าษะกีฟ ซึ่งเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อเดือนเชาวาล ปีที่ 10 ของการประกาศศาสนาอิสลามที่มักกะฮฺ หลังจากการเสียชีวิตของอบูฏอลิบ และท่านหญิงเคาะดีญะฮฺ เราะฎิยัลลอฮุอันฮา ภริยาผู้มีบทบาทสำคัญในการเผยแพร่อิสลาม, ดู ฟัตหุล บารีย์ : 6/363 – ผู้แปล)  แล้วเขาไม่ตอบรับต่อข้อเรียกร้องของฉัน แล้วฉันก็ผละตัวออกไปด้วยใบหน้าที่เศร้าหมอง แล้วฉันก็มาหยุดที่ควน “ก็อรนุลซะอาลิบ” ฉันจึงเงยศีรษะขึ้นและพบว่าฉันได้ถูกเมฆก้อนหนึ่งลอยมาบัง ฉันจึงเพ่งมองออกไป ปรากฏว่ามีมลาอิกะฮฺญิบรีลอยู่ในนั้น ท่านเรียกฉันและบอกว่า ‘แท้จริง อัลลอฮฺทรงได้ยินคำพูดของกลุ่มชนพวกท่าน (พวกกุเรชที่ปฏิเสธศรัทธา) ต่อท่าน และสิ่งที่พวกเขาต่อต้านท่าน และพระองค์ทรงส่งมลาอิกะฮฺที่คอยดูแลภูเขาเพื่อให้ท่านสั่งการให้เขาทำสิ่งที่ท่านประสงค์ต่อพวกเขาเหล่านั้น‘” ท่านรอซูลเล่าต่อว่า “แล้วมลาอิกะฮฺภูเขาก็เรียกฉันและให้สลามแก่ฉัน แล้วกล่าวว่า ‘โอ้ มุฮัมมัด แท้จริงอัลลอฮฺทรงได้ยินคำพูดของกลุ่มชนของท่านต่อท่าน และข้าคือมลาอิกะฮฺที่คอยดูแลภูเขา ซึ่งพระผู้อภิบาลของท่านได้ส่งตัวข้าให้ท่านสั่งข้าในงานของท่าน แล้วท่านต้องการอะไร? หากท่านต้องการให้ฉันนำสองภูเขามาทับพวกเขา (ฉันก็จะทำ)’ ท่านรอซูลตอบว่า : “ทว่าฉันหวังว่าอัลลอฮฺจะให้กำเนิดทายาทของพวกเขาที่กราบไหว้อัลลอฮฺแต่เพียงผู้เดียว โดยไม่ตั้งภาคีใดๆ กับพระองค์ออกมาจากก้นหลัง (หมายถึงที่กำเนิดอสุจิในร่างกายมนุษย์-ผู้แปล) ของพวกเขา” (หะดีษเศาะฮีหฺ บันทึกโดยบุคอรี เลขที่ 3231 และมุสลิม เลขที่ 1795) เหตุการณ์นี้นบีมุฮัมมัด โดนทำร้ายจนเลือดไหลลงรองเท้า แต่ก็ยังให้อภัย และขอดุอาอฺให้ชนรุ่นหลังที่ทำร้ายเขาเป็นคนดี จนวันนี้ลูกหลานกลายเป็นคนที่ดีจริงๆ และต่างก็ขออภัยโทษให้แทนบรรพบุรุษที่ทำไม่ดีกับท่านนบีมุฮัมมัด อัลฮัมดุลิลลาฮฺ

14. ความอ่อนโยน 

ท่านรอซูล ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ได้กล่าวว่า “โอ้ อาอิชะฮ์ แท้จริงอัลลอฮฺนั้นเป็นผู้อ่อนโยนและทรงโปรดปรานความอ่อนโยน และทรงประทานบนความอ่อนโยนในสิ่งที่ไม่ประทานบนความแข็งกร้าว และสิ่งอื่นๆ นอกเหนือจากมัน” (หะดีษเศาะฮีหฺ บันทึกบุคอรี เลขที่ 6927 และมุสลิม เลขที่ 2593)

ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม กล่าวว่า “แท้จริงความอ่อนโยนจะไม่ปรากฏอยู่ในสิ่งใด เว้นแต่จะทำให้สิ่งนั้นงดงามขึ้น และจะไม่ถูกดึงออกจากสิ่งใด เว้นแต่จะทำให้สิ่งนั้นมีตำหนิ”  (หะดีษเศาะฮีหฺ บันทึกโดยมุสลิม เลขที่ 2594)

ความละอายของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮฺอะลัยฮิวะสัลลัม
จากอบูสะอีด อัลคุดรีย์ เราะฎิยัลลอฮุอันฮุ กล่าวว่า ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม เป็นผู้ที่ละอายยิ่งกว่าหญิงสาวที่อยู่หลังม่านเสียอีก ซึ่งเมื่อท่านเห็นสิ่งใดที่ไม่พอใจ เราจะทราบได้จากสีหน้าของท่าน (หะดีษเศาะฮีหฺ บันทึกโดยบุคอรี เลขที่ 6102 และมุสลิม เลขที่ 2320)