โรงพยาบาลตอนเด็ก

ตอนเด็กผมเคยไปโรงพยาบาลเพื่อเยี่ยมคนในครอบครัวแล้วเจอคนที่ทำให้ผมสงสัยในตัวเอง  ตอนนั้นน่าจะเวลาสอง-สามทุ่ม ผมก็เดินไปเรื่อยตาม​ภาษาเด็กตอนนั้นผมเดินไปเจอชั้นวางหนังสือนิทาน ผมก็หยิบนิทานมาอ่านไปเรี่อย พออ่านไปสักพักก็มีคนในโรงพยาบาลเรียกผม ผมจำได้ว่าเขาเป็นผู้ชายนอนอยู่ที่เตียงคนไข้ตอนนั้นน่าจะเป็นห้องรวมเพราะมีเตียงคนไข้เรียงกันเป็นแถว ตอนนั้นเขาเรียกผมแล้วก็กวักมือเรียกให้ไปหาผมตอนเด็กก็ไม่ได้คิดอะไรเยอะเลยเดินไปหาเขา เขาก็ถามอ่ะไรไปเรื่อยแล้วก็ถามเรื่องนิทานที่ผมอ่าน พอถามเสร็จก็บอกให้ผมอ่านให้เขาฟังไม่แน่ใจว่าอ่านไปกี่เรื่อง อ่านเสร็จผมก็คุยกับเขาต่ออีกแป็บก่อนจะเอานิทานไปเก็บแล้วก็เดินกลับไปหาครอบครัวแล้วผมหาที่นอนเพราะมันดึก พอตอนเช้าผมก็เดินกลับไปหาเขาเพราะผมอยากคุยกับเขาอีกแต่พอเดินไปที่ห้องนั้นผมก็ไม่เจอเขาแล้วผมก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นคนไข้ที่หายและออกจากโรงพยาบาลไปแล้วหรือเขาย้ายห้องเพราะผมเป็นเด็ก มันทำให้ตอนนั้นผมสงสัยว่าเมื่อคืนผมคุยกับใครเล่านิทานให้ใครฟัง ผมสงสัยว่ามีใครเคยเจอแบบผมไหม