อินฟลูฯจิตอาสา = หมอกระเป๋าหน้าปากซอย รากฐานวิธีคิดที่เหมือนกันในสายตาชาวบ้าน

ถ้าใครอยู่ต่างจังหวัด จะรู้จัก หมอกระเป๋า รักษาทุกโรคที่มีคลินิคอยู่หน้าปากซอยเป็นอย่างดี ถึงจะเรียหมอ แต่ส่วนมากมีวุฒิพยาบาล วันดีคือดีก็หนีบกระเป๋าเยี่ยมเยียนผู้เฒ่าผู้แก่ถึงบ้าน ไม่ว่าจะปวดหัวเป็นไข้ ปวดเอว ปวดหลัง รักษาได้สารพัดโรค  จนชาวบ้านคิดว่าดีกว่าแพทย์โรงบาลอีก ไปหาแพทย์โรงบาล ยาก็ไม่แรง ไม่รักษา ส่งตัว รอตรวจ ขั้นตอนเงื่อนไขเยอะแยะ  กระบวนการเชื่องช้า รักษาก็ไม่หาย ตายกันพอดี

อินฟลูฯ จิตอาสา ช่วยเหลือทุกวิกฤติ น้ำท่วม แผ่นดินไหว ภัยสงคราม ก็เช่นเดียวกัน  น้ำถึง ข้าวถึง แก้ปัญหา รวดเร็ว ทันใจ ทันเหตการณ์ จนชาวบ้านคิดว่า ดีกว่าหน่วยงานของรัฐอีก เชื่องช้าไม่ทันกาล  ขั้นตอนเงื่อนไหขเยอะ กว่าจะมาตายกันพอดี

ไม่ปฎิเสธว่าจะอินฟลูฯจิตอาสา หรือ หมอกระเป๋าหน้าปากซอย   ต่างก็มีประโยชน์ต่อชาวบ้าน  

แต่ถ้าพิจารณาเปรียบเทียบกันแบบนี้จะเห็นภาพชัดว่า ขอบเขตมันจะอยู่ตรงไหน ระหว่างความจริง กับ ความเชื่อ  

มีหมอกระเป๋ารักษาสาระพัดโรคแล้ว ไม่จำเป็นต้องมีแพทย์มีโรงบาลได้เลยมั๊ย ?
มีอินฟลูฯ จิตอาสาแก้ปัญหาได้ทุกเรื่องแล้ว ไม่จำเป็นต้องมีหน่วยงงานราชการ ได้เลยมั๊ย ?

ตอบโดยใช้เหตุผลก็จะรู้เลยว่า  ไม่ได้

เห็นภาพชัดว่าขอบเขตมันจำกัดเช่นไร ทั้งความรู้ความสามารถและพละกำลัง  จะใช้สื่อ โปรโมทว่า จอมพลังแค่ไหน ก็เป็นแค่ภาพลวงตาที่สร้างให้ใหญ่โตคับประเทศได้ แต่ความจริงเบื้องหลังคือ มีกี่หมื่นกี่แสนเคสที่ถูกเลื่อนผ่านเพราะไม่มีแสงส่อง

โครงสร้างหน่วยงานต่างหากที่ค้ำยันประเทศไว้

ถ้าอยากปรับปรุงแก้ไขให้ดีขึ้นจริงๆ จึงต้องแก้ที่โครงสร้างมหึมา ซึ่งเป็นงานที่หนักและยากกว่า งานของคนๆเดียวที่ทำออกสื่อมาก