ระบายอารมณ์

สวัสดีค่ะ หนูเป็นเด็กมหาลัยปี1 คือตั้งแต่หนูเข้ามหาลัย หนูเหนื่อยมากเลยค่ะ ทั้งเรื่องเพื่อนและเรื่องเรียนหหนูเคยระบายอารมณ์ให้คนที่บ้านฟัง แต่เขาไม่สนใจหนูเลยค่ะ หนูรู้สึกเครียด รู้สึกไม่ดี หนูไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง หนูอยู่หอใน อยู่รวมกับเพื่อน คือหนูเหนื่อยมาก แต่ละวัน แล้วเพื่อนยังมากวนอีก บางครั้งมากวนบนเตียงเลย ละมาทุกวันด้วย หนูเบื่อ ต้องจัดที่นอนใหม่ทุกที พูดละไม่ฟังกันเลย เป็นอะไรที่น่าเบื่อมาก พอหนูได้กลับมาบ้านหนูสบายใจมาก แต่อีกไม่นานก็ต้องกลับไปอีกแล้ว หนูเหนื่อย แค่เรื่องเรียนก็เหนื่อยแล้ว นี่เรื่องเพื่อนอีก ปกติทั้งเพื่อนประถม มัธยมที่ผ่านมามันดีมากจริงๆ พอขึ้นมหาลัยอะไรอะไรก็เปลี่ยนไป หนูพยายามยอมรับ เพราะมันแตกต่างกันเหมือนที่รุ่นพี่เคยบอกไว้ หนูพยายามพึ่งพาตนเอง เวลาเพื่อนชวนหนูไปซื้อข้าวหรืออะไร หนูเบื่อมาก หนูไปคนเดียวยังดีกว่าอีก เพื่อนกว่าจะออกจากห้อง กว่าจะเดินคุย เดินช้ามากเลยค่ะ แล้วยังจะมาถามอีกทำไมเราเดินเร็ว ทั้งๆที่เพื่อนนั่นแหละเดินช้า นอยมาก คือปกติ หนูเป็นintrovert  แต่เพื่อนทุกคนจะคิดว่า หนูเป็น extrovert เพราะหนูพูดมาก55555แต่จริงๆพูดมากกับคนสนิทเท่านั้น หนูเลยจะติดห้อง และเตียงคือเซฟโซนของหนู แต่เพื่อนก็มากวนทุกครั้ง คือบางทีหนูเหนื่อยจากเรียน หนูก็อยากพัก อยากอยู่เงียบๆบ้าง แต่เพื่อนก็มากวนทุกทีเลย เห้อ หนูจะอยู่หอนอนกก็ไม่ได้เพราะมันแพงมาก เพื่อนชอบบอกว่า หนูขอบตาดำ ชอบทัก บางทีพูดเชิงบูลลี่ว่าหนูขอบตาดำ หนูรู้ค่ะ และหนูก็ยอมรับ หนูเป็นมาตั้งแต่เด็กแล้ว พยายามหาของที่เขาว่าดีแล้วก็ไม่หาย หนูไม่มีเงินเข้าคลินิก แต่เพื่อนชอบทักว่าขอบตาดำจัง เวลาอยู่กับคนหมู่มาก ละทุกคนหันมามองหนู คนรอบๆมองหนูหมดเลย มันทำให้หนูอายมาก เพื่อนพูดกับหนูแบบนี้หลายครั้งแล้ว แต่หนก็ไม่ไโต้ แค่บอกว่า นอนดึก ตอบแบบเลี่ยงๆไป คือเขาพูดต่อหน้าทุกคน ทำให้หนูเสียความมั่นใจไปเลย แล้วบางคนก็พูดเชิงบูลลี่ เพื่อนในกลุ่มนี่แหละที่พูด ตั้งอยู่มาทั้งชีวิต คนถามมาบ้างว่าขอบตาดำ แต่เขาไม่เคยทำให้หนูอับอาย หนูก็โอเคค่ะ หนูก็ตอบไปปกติเลย มันเป็นมาตั้งแต่เด็กแล้ว แต่พอขึ้นมหาลัยทำไมมีแต่เพื่อนแบบนี้คะ ไม่เข้าใจเลย ช่วงหลังๆมาหนูเลย ไม่ค่อยมีความสุข มีร้องไห้บ้าง  คิดถึงบ้าน  หนูรู้ว่าหนูมีหน้าที่ตั้งใจเรียน แต่บางทีถ้าสภะพแวดล้อมไม่ดี สภาพจิตใจหนูคงแย่อ่ะกว่าจะจบมหาลัย