บทกลอน กระดาษจากฟ้า

แผ่นกระดาษ ลอยมา จากฟากฟ้า
เสียงแว่วมา เขียนได้ ตามใจฝัน
จะเล่าความ ถามไถ่ ถึงใครกัน
อยู่ไหนนั่น ฟ้าก็ส่ง ตรงถึงตัว

แม้ตัวตน เขาจะหาย สลายสิ้น
ถูกกลืนกิน ดินน้ำลม ผสมทั่ว
อยู่โลกไหน ภพใด ไม่ต้องกลัว
ส่งถึงชัวร์ โปรดวางใจ ใช้บริการ

ถึงพ่อแม่ สุขดีไหม พบใครบ้าง
หวังปล่อยวาง พ้นเวียนว่าย ย้ายถิ่นฐาน
พักเป็นสุข ตลอดไป ในนิพพาน
คนที่บ้าน เก่าหมุนวน คนใหม่มา

พ่อแม่ได้ สองเหลนสาว จากหลานชาย
หลานสาวหมาย ออกเรือน อีกเดือนกว่า
ลูกสี่คน เข้าสู้ห้วง ช่วงเวลา
แค่พริบตา ร่วงโรยรา ชรากาล

ผมปลูกบ้าน แทนหลังเก่า ที่พ่อสร้าง
ถมที่ทาง สูงไม่ทำ น้ำท่วมบ้าน
ถ้าไม่มี กรรมเก่า เข้าระราน
คงถึงหลาน เหลนผมอยู่ เป็นอู่นอน

ญาติสนิท บ้างห่างหาย บ้างตายจาก
อายุมาก หลายโรคนัก ต้องพักผ่อน
ญาติรุ่นหลัง ห่างหลายชั้น จึงสั่นคลอน
ความอาทร ผูกพัน นั้นจางลง

ก็เป็นเรื่อง ธรรมดา ของชีวิต
ใช้ครวญคิด เตือนใจ อย่าไปหลง
ใดใดใน โลกนั้น ไม่มั่นคง
ให้จิตตรง รู้หลักธรรม หมั่นทำดี

เฮมิงเวย์ บอกไว้ ตายสองหน
หนึ่งเมื่อคน ไม่หายใจ กลายเป็นผี
สองเมื่อคน รู้จักเรา นั้นไม่มี
ก็เข้าที นะผมว่า แม่ว่าไง

ณ. วันนี้ พ่อแม่ญาติ ปู่ย่ายาย
ยังไม่หาย จากผม อย่าสงสัย
ทั้งชาบง และสหาย อยู่ภายใน
ยังปลอดภัย อยู่ใน หัวใจเอย

Ernest Hemingway said
“Every man has two deaths: when he is buried in the ground and the last time someone says his name.
In some ways men can be immortal.”