ทำไม เวลาเราไปติดต่อหน่วยงานราชการ ถึงต้องเจอปัญหา ที่พบเห็นกันอยู่ประจำว่าบุคลากรพนักงานราชการเป็นเช่นไร อันนี้ขอยกตัวอย่างประสบการณ์ตรง น้องผมถูกหมากัด เฉียดใกล้ดวงตา ถ้าทุกคนเผชิญกับคนที่เรารัก จะรู้สึกได้เลยว่า มันต้องกระตือรือร้นมากขนาดไหน ผมอุ้มน้องไปที่แผนกฉุกเฉิน ผมเป็นคนลพบุรีนะครับ แต่ไม่บอกโรงพยาบาลที่ไปแล้วกัน ผมคุมน้องไปด้วยความตกใจและเป็นห่วง แต่พนักงานฉุกเฉิน ขอญาติเหมารวมเฉพาะณช่วงเวลานั้น ตอนนี้อาจจะดีขึ้นก็ได้ แต่ละช่วงเวลาที่ผมไปเจอ รู้สึกว่าจะเป็นผู้ช่วยพยาบาลหรือเวนเปหรือพยาบาลที่เป็นผู้หญิง นั่งชิวมากครับ อารมณ์แบบว่าไม่ใช่ญาติตัวเอง ขอร้องล่ะครับ อย่าทำเลย สันดานแบบนี้ แล้วซักประวัติเฉยชามากไม่ได้มีความเป็นห่วงเป็นใยในความรู้สึกที่รับรู้ได้เลย อย่าเพิ่งครับ โรงพยาบาลก็ส่วนหนึ่ง แต่หน่วยงานราชการหลายๆแห่ง ผมเห็นก็แบบนี้เหมือนกันล่ะครับ ไม่ได้มีสิ่งปลูกฝังว่าตัวเองเป็นคนของราชการ มาทำงานหา...ไปวันๆ คนที่เขารักในอาชีพ รักให้เกลียดศักดิ์ศรีกับงานที่ตัวเองทำ เข้าใจความรู้สึกเขา มันเป็นพวกเห็นแก่ตัวครับสิ่งที่ผมได้เห็นมา จะทำให้ใช่ก็อย่าร้อนตัว พูดให้คิดครับไม่ได้พูดให้เครียด
#ถามว่าทำไม