สวัสดีครับ มีเรื่องที่ค่อนข้างรู้สึกหนักใจนืดหน่อย และคิดว่า ถ้ายังไม่แก้นิสัยนี้ในอนาคตอาจจะใช้ชีวิตลำบาก เรื่องคือ ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยมั่นใจในหน้าตาตัวเอง ช่วงประถม-ม.1เป็นช่วงที่ปกติ สดใสตามวัยมาก ไม่ได้กังวลกับเรื่องเหล่านี้เลย พอมาช่วงม.2 เริ่มใส่แมสก์ แล้วก็ใส่มาเรื่อยๆ ปกติ ทีนี้ครับ ช่วงม.3เป็นช่วงที่รส.ว่าตัวเองเริ่มมีความรส.ที่ว่า ทำไมหน้าตาเรา เวลาถอดแมส จากรูปภาพที่คนอื่นถ่ายติด มันดูแย่จัง ผมกลายเป็นคนติดแมสก์ ไปร.ร. ใส่ทุกวัน ถอดแค่ตอนกินข้าวเที่ยง บางครั้งถึงขนาดว่า วันนึงแมสก์ที่มีหมด ถึงกับไม่อยากไปร.ร. ต้องวิ่งไปซื้อ มันกลายเป็นว่า ผมสบายใจกับการที่คนอื่นเห็นเราแค่ครึ่งหน้า ไม่เคยบอกผมว่า หน้าตาไม่ดี ตรงกันข้ามมีแต่คนชม เวลาผมถอดมัน แต่เวลาที่ต้องเข้าสังคมทีไร มันก็อดไม่ได้ที่จะต้องใส่ ผมว่าหน้าตาผมก็โอเครแหละ แต่พอบางที เห็นมุมของตัวเองที่แบบดูแย่ มันก็เกิดเป็นความไม่มั่นใจ ยาวมาจนถึงม.5เทอม1 มันเริ่มสะสมไปเรื่อยๆ เวลาส่องกระจก/ถ่ายรูป ผมจะมีมุมการถ่าย ที่เราคิดว่าแบบนี้องศานี้โอเคสุด (แค่ของตัวเองเท่านั้น)แต่ถ้าเป็นกล้องคนอื่น ผมไม่กล้าแม้แต่จะดูหน้าตัวเอง กระจกใหญ่ๆที่เห็นหน้าเต็ม ผมก็ไม่กล้าแม้แต่เหลือบตามอง ประหม่าทุกครั้งที่ต้องสนทนา ขณะไม่ใส่ ตอนนี้ผมมีแพลนจะไม่ใส่แมสก์แล้ว ผมรส.เหนื่อยมากๆที่ต้องใช้ชีวิตอยู่ใต้หน้ากาก หน้าผมไม่ได้มีปัญหาอะไร แต่มันน่าจะเป็นปัญหาที่ใจมากกว่า ผมต้องประหม่ามากแน่เลย ฝากเป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ ใครมีประสบการณ์แบบนี้ แนะนำได้นะครับ ขอบคุณครับ
ไม่มั่นใจในหน้าตาตัวเอง 😢