ทำไม คนที่ฆ่าตัวตายในข่าว มันดูง่ายจังครับ แต่พอผมจะทำตามมันยากมากเลย

คือผมมีปัญหากับคนในครอบครัวอ่ะครับ มีมานานแล้วด้วยครับ แต่ผมก็พยายามเงียบและเก็บเอาไว้ให้มันหายไปในช่วงนั้น มันจะได้ดีขึ้นอ่ะครับ เช่นเรื่อง การเรียนของผม ผมพยายามหาสิ่งที่ผมอยากจะเรียนให้ได้ ระหว่างที่ผมหาเขาก็จะให้ผมเรียนในสิ่งที่เขาต้องการ ผมไม่ถนัดมันเลยครับ ผแต่ผมก็ได้เรียนตามที่เขาต้องการ แต่พอเรียนจริง ผมเรียนไม่เข้าใจเลยครับ ผมไม่รู้ว่าจะเรียนไปทำอะไร ผมไม่มีพื้นฐานเรื่องพวกนี้เท่าที่ควรเลย และผมเคยอยากเป็นนักมวยมากๆครับ มากที่สุดในความฝันผมเลย  ผมเคยไปขอให้แม่ช่วยออกค่าเรียนให้ แต่แม่ผมบอกว่า "จะไปเรียนทำไม เจ็บตัวเปล่าๆ ความคิดนี่เนาะ" ผมจำประโยคนี้ไม่เคยลืมเลย จากนั้นผมก็เก็บตังไปเรียนมวยเอง พอผมกำลังจะไปสมัคร ผมก็ขอแม่ แม่ผมก็บอกกลับมาว่า" ความคิดนี่ มีแต่อะไรแปลกประหลาด" แล้ว เขาก็พูดอีกว่า " ถ้าไปเรียนก็หาที่อยู่ใหม่ด้วยเลยนะ" จากนั้นผมก็ไม่ได้ไปเรียนครับ ผมอยากมีคนให้คำปรึกษา แต่พอผมปรึกษาแม่ผม เขาชอบยัดเหยียดสิ่งที่เขามองว่าดีสำหรับเขามาให้ผม เขาไม่สนด้วยซ้ำว่าผมคิดยังไง ชอบมั้ย ถนัดมั้ย มันเป็นอย่างงี้มาตลอดครับ จนตอนนี้ผมก็คุยกับดขาน้อยลง
และผมมีพี่สาวนะครับ แต่พี่สาวผมเขาเข้าข้างแม่ทั้งหมดเลย ผมปรึกษาอะไร ก็จะบอกให้ผมไม่ต้องไปขัดใจแม่ ผมมีพี่ชายแต่เขาไม่ได้อยู่กับผม ผมมีน้องสาว แต่น้องสาวผมก็สนใจเพื่อน กับแฟนมันมากกว่า ผมมีน้องชาย แต่เขายังเด็กมากครับ
ผมเคยคิดอยาก ฆตต. นะครับ แต่ผมก็ป๊อด ใจผมไม่กล้าพอ ผมคิดหลายครั้งมากครับ ผมทำได้มากสุดแต่เขามีดมา กรีดใบหน้าตัวเอง ผมเกลียดสารรูปตัวเองมากครับ ตอนเด็กเคยมี ผู้หญิงคนนึงบอกว่าผม "ผมอัปลักษณ์ เสนียด" มันทำให้ผมรู้จุดยืนตัวเองเลยครับ
ผมบอกกับตัวเองเสมอเลยครับว่า ถ้าผมรู้ว่าเกิดมาแล้วต้องเจออะไรแบบนี้ ผมขอไม่เกิดดีกว่า ผมคุยกับตัวเองตลอดว่า แม่คิดอะไรอยู่ตอนที่มีผมเกิดขึ้นมา ทำไมแม่ให้ผมเกิดมา แม่สนุกหรอ.

ปล.ผมอายุ 20 แล้ว ถ้าพิมพ์อะไรผิดไปหรือไม่น่าอ่านผมขอโทษนะครับ ผมไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้า นะครับ