ใช้ชีวิตคุณหนูมาตลอด พอมาเรียนมหาวิทยาลัย ปรับตัวไม่ได้เลย

เป็นอินโทรเวิร์ต

ตอนอยู่บ้านไม่สนใจเข้าสังคม มีคุณพ่อคอยดูแลสนิทสนม กลับบ้านก็คุยกัน กวาดบ้านไปคุยไปว่าโรงเรียนเป็นไง ครูเป็นไง คุณพ่อใส่ใจ คุยกันดี

ส่วนมากเพื่อนไม่ยุ่ง เราก็ไม่ยุ่งกับเพื่อน

ตอนนี้อยู่มหาวิทยาลัย ไม่อยากหาเพื่อนเลย แต่เหงา พอลองเข้าสังคมแล้วเหมือนต้องเข้าสังคมหน้ากาก พยายามคุยในเรื่องที่ไม่ได้ชอบ สุดท้ายเลยห่างออกมาดีกว่า

บางคนพูดจาดีมาก มีมารยาทตรงใจเรา เราก็พยายามมีมารยาทต่อเขามากๆ แต่สุดท้ายก็นั่งเงียบกันทั้งคู่ ไม่รู้จะคุยอะไรดี เหมือนไม่สนิทเลยไม่รู้จะพูดอะไรกัน

ตอนนี้คิดถึงคุณพ่อมาก

เราก็ไม่เข้าใจว่าต้องใช้ชีวิตยังไง บางคนเจอกันวันเดียวเขาพูดกูกันเลย (เขาไม่ได้พูดกับเรา) เราก็งงว่าทำไมสนิทกันไวจัง วันเดียวพูดคำหยาบได้แล้วหรือ เราไม่ได้ต่อต้านการใช้กูในเพื่อนถึงเราจะไม่เคยก็ตาม แต่เราเพิ่งรู้ว่าวันเดียวก็ใช้ได้

เราอยู่ในโรงเรียนเคร่งครัดมารยาทสตรีระดับหนึ่ง พอช่วงมัธยมปลายก็เจออะไรเปลี่ยนไปบ้างเพราะย้ายโรงเรียน แต่ก็ไม่มีอะไรเพราะไม่ได้สนใจคบหาใคร ตอนนี้พอคุณพ่ออยู่ต่างที่เลยไม่รู้จะคุยกับใคร มีโทรศัพท์ตามปกติ แต่ก็ไม่สนิทเหมือนตอนเจอกันเลย

ทราบว่ามีปัญหา แต่ไม่ทราบว่าควรตั้งคำถามอย่างไรดี หากอ่านแล้วมีคำแนะนำก็รบกวนหน่อยนะคะ ขอบพระคุณค่ะ