มันเป็นเพราะว่าเราเป็นเด็กจบใหม่หรือเป็นเพราะตัวเราเอง

สวัสดีค่ะ เราเพิ่งเรียนจบเมื่อเดือนมีนาคมที่ผ่านมาระดับปริญญาตรี ในระหว่างนั้นได้ทำการอ่านหนังสือเตรียมความสอบแต่ทางกระทรวงเลื่อนสอบเราจึงมาหางานทำที่กรุงเทพฯ  ตำแหน่งผู้จัดการฝึกหัดเราก็โอเคกับงานนะคะแต่ว่างานก็กดดันไม่แน่ใจว่าเกิดจากการที่เราไม่มีประสบการณ์ทำงานหรือเป็นเพราะเราไม่ชอบกันแน่เพราะงานในส่วนนี้ขึ้นว่าผู้จัดการภาระสูงจริงๆค่ะ  เราทำได้ 2 เดือนเราตัดสินใจลาออกเพราะเราไม่อยากเครียดกับงานทุกวันแต่เราก็รู้สึกเสียดายเงินเดือนนะคะเงินเดือนค่อนข้างสูงและพอค่าใช้จ่าย ตอนเราลาออกมาเราไม่ได้บอกทางบ้านเลยถ้าบอกทางบ้านไปว่ามีปัญหาไม่โอเคกับงานกลัวว่าทางบ้านจะให้กลับไปอยู่บ้านค่ะ //เราเลยแอบสมัครงานใหม่แต่ตอนนั้นยังไม่มีเงินเก็บนะคะ  แต่พอได้มาเริ่มงานใหม่มันก็รู้สึกว่ายังไม่ใช่แต่ก็ยังทนทำให้เงินเดือนมันออกก่อน​ ที่ทำงานล่าสุดคือเงินเดือนค่อนข้างน้อยค่ะ // พอได้มาทำงานเองจริงๆรู้สึกว่าเออชีวิตการทำงานมันเป็นอย่างนี้นี่เองเลิกงานกลับบ้านวนไปเรื่อยๆอย่างนี้ทุกวัน ซึ่งในตอนนี้ไม่มีหนี้สินอะไรเลยแต่ก็รู้สึกเครียดรู้สึกกดดันเพราะว่าตอนนี้ยังขอเงินบ้านอยู่เลยค่ะกลัวว่าทางบ้านจะมองไม่ดีเออว่าทำไมทำงานแล้วยังขอตังค์อยู่เพราะว่าเปลี่ยนงานกะทันหันไม่ได้บอกทางบ้านค่ะกลัวว่าทางบ้านจะให้กลับไปอยู่บ้าน// ทั้งนี้ได้คุยกับพี่ๆทำงานเขาบอกว่ามันเป็นปกติของการทำงานหางานไปเรื่อยๆจนกว่าจะเจองานที่ใช่อย่าคิดมากทำใจให้สบายพี่ๆเขาแนะนำว่าตอนพี่จบใหม่ๆ พี่เขาเปลี่ยนมาเป็น 10 20 บริษัทตอนแรกๆเขาก็คิดมากแบบเรานี่แหละค่ะแต่พอเขามีประสบการณ์ที่มากขึ้นอายุที่มากขึ้นเขาก็ทำใจยอมรับและมองเป็นเรื่องปกติค่ะ

-อยากจะขอแนะนำจากรุ่นพี่ว่าอยากจะบอกเด็กใหม่ที่เพิ่งเข้ามาทำงานและเพิ่งเข้ามาอาศัยในอยู่กรุงเทพฯคนเดียวและขอข้อคิดด้วยค่ะ
-ทั้งนี้ก็ยังกังวลว่างานบางงานมันอาจจะไม่เหมาะกับเราหรือเป็นเพราะว่าตัวเรายังไม่มีประสบการณ์มากพอ
-ต้องบอกก่อนนะคะว่าเป็นคนที่พร้อมเรียนรู้งานมากไม่ใช่เด็กที่ย่อท้ออะไรขนาดนั้นแต่เมื่อรู้ว่าอะไรไม่ใช่จะรีบถอยทันทีค่ะ