สวัสดีค่ะ หนูมีเรื่องท้อใจมาระบายและอยากจะปรึกษาค่ะ
หนูเดิมทีเป็นเด็กจากต่างจังหวัดค่ะ ม.ต้นเนี่ยเรียกได้ว่าเหลวไหล แล้วก็ไม่เอาไหนเลยค่ะ
ติดเกมจนไม่ได้นอน มารร.ก็มาสาย สายแบบสายจริงๆนะคะ ประมาณ 9-10 โมง ไม่ก็เที่ยงเลย ไม่ตั้งใจเรียน ย่ำแย่สุดๆ เลยคือ เกรด 2.32 ค่ะ หนูไม่เคยยุ่งกับสารเสพติด หรือ บุหรี่หรือเหล้า อบายมุขต่างๆ เลยนะคะ แม้เพื่อหนูหลายคนจะชวนอยู่บ่อยๆ ม.ต้นหนูเป็นคนขี้เกียจค่ะ555 แล้วก็ไม่มีจุดมุ่งหมายอะไรเลย
พอจะขึ้นม.ปลาย แม่ก็เอามาอยู่ที่พัทยาค่ะ หนูได้เห็นผู้คน, โอกาส, และความเจริญ
มันทำให้หนูรู้สึก อยากจะเปลี่ยนตัวเอง อยากจะเอาศักยภาพตัวเองออกมาให้มันหมดจริงๆ หนูรู้สึก ถ้าไม่มีดีอะไรเลย มันจะอยู่ในสังคมยากค่ะ หนูก็เลย ปฏิญาณกับตัวเองไว้ว่า ขึ้น ม.ปลาย รร.ใหม่ ชีวิตใหม่ ความคิดใหม่ ตัวตนใหม่ หนูไม่เคยเล่าชีวิตตอนม.ต้นให้ใครฟังนะคะ นอกจากเพื่อนสนิทหนู 2 คน
ในมุมหนู หนูก็ทำเต็มที่นะคะ หนูเปลี่ยนจากเด็กแบบนั้น มาเป็นเด็กนั่งหน้าห้อง ได้เป็นรองหัวหน้าห้อง ไปไหนมาไหนคนเขาก็พอจะรู้จักอยู่บ้าง ลูกรักครูนิดนึงค่ะ ( ช่วยครูถือของทุกเช้า เพราะเขาสุขภาพไม่ดีค่ะ )
ได้เกรด 3.8-3.9 ไม่เคยหล่น Top 10 ได้เป็นเด็กดีศรีโรงเรียน หนูเคยสอบติดชิงทุนได้ไปแลกเปลี่ยนต่างประเทศค่ะ ตอนม.4 ( เหมือนจะเป็นทุนเอกชนมั้งคะ ที่สอบเสร็จ จะให้ทุนเรามาจำนวนนึง หลายแสนอยู่ค่ะ ) แต่แม่ไม่มีเงินส่งค่าส่วนตัวเลยต้องดับฝันก่อนค่ะ5555
อย่างล่าสุด ตอนนี้หนูอยู่ม.6 เทอม 1 ก็ได้ ที่ 3 ค่ะ 3.91
ด้วยความที่หนูจริงจังกับการเรียนนะคะ หนูก็ต้องการอุปกรณ์มาช่วยหนูเรียน หรือช่วยให้ชีวิตมันสะดวกขึ้นบ้าง อย่างเช่น พวกแท็ปเล็ต โน๊ตบุ๊ค หนูไม่ติดเรื่องยี่ห้อเลยนะคะ หนูขอแต่สเปคดีๆ ใช้ได้ยาวๆ ประมาณ 3-4 ปี แต่ถ้าไม่ได้จริงๆ ขอแค่เครื่องปริ้นก็ได้ค่ะ จะได้ไม่ต้องขับรถ 2-3 กิโลไปร้านปริ้น
หนูก็ขอแม่มาตั้งแต่ขึ้นม.4 แล้วค่ะ555 ช่วงแรกๆ แกจะบอกเชิงว่าหนูอะจะเอาไปอวดเพื่อนหรือเปล่า ดูเงินในกระเป๋าด้วย แต่พอมา ม.5-6 แกก็บอกจะซื้อให้ แต่สุดท้ายก็ไม่มีค่ะ อย่างเมื่อ 5-6 เดือนก่อน แกก็สัญญาว่า จะซื้อไอแพดให้ ภายใน 3 เดือนตอนนี้ก็ไม่มีค่ะ แล้วเวลาหนูขอ แกจะชอบพูด หรือ ประชดเหมือนหนูผิดที่ไปขอเขา หนูผิดที่ร้องขอ ทั้งที่เครื่องที่หนูพิมพ์อยู่นี้ คือโทรศัพท์ที่ จอมันหลุดครึ่งจอค่ะ เวลานอนเล่น จอมันจะหล่นออกมาค่ะ หนูเคยบอกแม่ไปแล้วนะ ซ่อมให้หน่อย แกก็บอก เดี๋ยวซ่อมให้
กรณี ไม่มีโน๊ตบุ๊ค ไม่มีไอแพด มันเรียนไม่ได้เลยหรอ มันเรียนได้ค่ะ แต่ว่าหนูขอเล่าประสบการณ์ของหนูนะคะ เผื่อพี่ๆ จะได้เห็นภาพกันมากขึ้น
หนูไม่มีโน๊ตบุ๊ค, แท็ปเล็ต แล้วเทอมนี้ มีเรียนวิชาโครงงาน ( IS ) บอกเลยว่า ฝันร้ายสำหรับหนูมาก เพื่อนในกลุ่มหนูก็ไม่ช่วยอะไรเลย แม้มันจะมีไอแพดนะคะ ขอให้ลงข้อมูลให้ก็ไม่ลงสักที ไม่คุยไม่สื่อสารเลย หนูก็เลยลองทำในโทรศัพท์ มันไม่ได้ค่ะ โทรศัพท์มันไม่เห็นหน้ากระดาษเลย หนูถามเพื่อนว่าต้องทำยังไง มันก็บอกต้องใช้โน๊ตบุ๊ค ไม่ก็คอมค่ะ ( แถมเลขหน้าต่างๆ เพื่อนบอกทำได้แค่ในโน๊ตบุ๊คหรือคอมด้วย )
หนูก็เลยต้องหาทางออก เพื่อไม่ให้ตัวเองติด 0 ค่ะ หนูเลยไปยืมโน๊ตบุ๊คเพื่อนสนิทหนูค่ะ 2 คน
คือเหนื่อยมากค่ะ แบบมากจริงๆ
หนูต้องอยู่ลงข้อมูลลงโน๊ตบุ๊คที่บ้านเพื่อน เป็นอาทิตย์เลย เพราะที่ผ่านมาหนูหาข้อมูลในส่วนของหนูไว้แล้ว แต่ยังไม่ได้ลงค่ะ ( คือเขียนใส่ในโน๊ตโทรศัพท์ไว้ค่ะ ) หนูไปอยู่ที่บ้านเพื่อนตั้งแต่ 1 ทุ่ม ยัน 4-5 ทุ่ม กว่าจะขับรถถึงบ้าน ก็เที่ยงคืน บางวันก็ ตี1 บ้าง ( สำหรับหนู มันก็เหนื่อยค่ะ แต่ความอันตรายนี่สิ ถ้าเจอคนขับรถดักกลางดึก มันก็เสี่ยงถูกมั้ยคะ ) แล้ววันสุดท้ายถึงขั้นต้องนอนค้างเลยค่ะ นั่งทำคนเดียวอยู่อย่างนั้น เช้ามาก็ต้องไปหาร้านเข้าเล่มอีก กว่าจะได้ไปรร. หนูต้องลาครึ่งเช้าเลย
มีอีกวิชาที่เป็นโครงงานเหมือนกันค่ะ หนูก็บอกให้เพื่อนมันลงข้อมูลนะคะ มันก็ลงให้นะคะ แต่ไม่เสร็จ สุดท้ายคะแนนก่อนปลายภาคอะค่ะ ก็โล่งเลย... 30 คะแนนของหนูหายไป เพียงเพราะหาข้อมูลไว้แล้ว แต่คนที่มีโน๊ตบุ๊คไม่ลงให้มันเสร็จสักที
ในมุมหนู ถ้าเกิดหนูมีโน๊ตบุ๊คแล้วลงข้อมูลเองทุกวัน วันละนิดวันละหน่อย หนูคงไม่ต้องมาดันทุรังขนาดนี้
หลังจากนี้คงเป็นระบายอารมณ์เล็กๆ น้อยๆ นะคะ ขอบคุณที่อ่านมาตรงนี้ค่ะ
หนูแค่น้อยใจ แม่ไม่เคยถามเลย ว่าหนูเหนื่อยมั้ย อยากได้ของมาช่วยเรียนมัย
แม่ไม่พูดอะไรที่ทำให้หนูรู้สึกภูมิใจในตัวหนูที่หนูเปลี่ยนตัวเองได้ขนาดนี้เลย
แม่เคยบอก เรียนได้ แต่วิชาชีวิตไม่รอด ทั้งที่หนูก็ล้างจาน หุงข้าวอะไรกินเอง บางวันก็ทำกับข้าวกินเองบ้าง แต่แค่โต๊ะทำงาน มุมทำงานของหนู มันรกมากแค่นั้นเอง
หนูทำงานพาร์ทไทม์บ้างบางครั้ง เพราะเงินที่แกให้มาในแต่ละวันมันไม่พอ สำหรับเด็กม.ปลายแบบหนู
แกก็ไม่เคยบอกเลยว่าหนู ขยัน หรือ เก่ง เลย
แกเหมือนไม่อยากให้พักเลย555 เวลาหนูนอนซม ทั้งวัน เพราะหนูเบิร์นเอ้าท์ แกก็จะบอก หนูนี่สบาย แค่นอนเฉยๆ ก็ได้ค่าขนม
หนูเหนื่อยมาก ค่ะ
อยากจะมาสอบถามพี่ๆ ทุกคนว่า
- หนูควรจะจัดการกับความรู้สึกยังไงดีคะ
- หนูควรจะหาแสงสว่างในชีวิตหนูยังไงดี
- หนูควรจะเอายังไงดีค่ะชีวิตไร้สตางค์แบบนี้
ม.ปลาย เหนื่อยจังเลยค่ะ
หนูเดิมทีเป็นเด็กจากต่างจังหวัดค่ะ ม.ต้นเนี่ยเรียกได้ว่าเหลวไหล แล้วก็ไม่เอาไหนเลยค่ะ
ติดเกมจนไม่ได้นอน มารร.ก็มาสาย สายแบบสายจริงๆนะคะ ประมาณ 9-10 โมง ไม่ก็เที่ยงเลย ไม่ตั้งใจเรียน ย่ำแย่สุดๆ เลยคือ เกรด 2.32 ค่ะ หนูไม่เคยยุ่งกับสารเสพติด หรือ บุหรี่หรือเหล้า อบายมุขต่างๆ เลยนะคะ แม้เพื่อหนูหลายคนจะชวนอยู่บ่อยๆ ม.ต้นหนูเป็นคนขี้เกียจค่ะ555 แล้วก็ไม่มีจุดมุ่งหมายอะไรเลย
พอจะขึ้นม.ปลาย แม่ก็เอามาอยู่ที่พัทยาค่ะ หนูได้เห็นผู้คน, โอกาส, และความเจริญ
มันทำให้หนูรู้สึก อยากจะเปลี่ยนตัวเอง อยากจะเอาศักยภาพตัวเองออกมาให้มันหมดจริงๆ หนูรู้สึก ถ้าไม่มีดีอะไรเลย มันจะอยู่ในสังคมยากค่ะ หนูก็เลย ปฏิญาณกับตัวเองไว้ว่า ขึ้น ม.ปลาย รร.ใหม่ ชีวิตใหม่ ความคิดใหม่ ตัวตนใหม่ หนูไม่เคยเล่าชีวิตตอนม.ต้นให้ใครฟังนะคะ นอกจากเพื่อนสนิทหนู 2 คน
ในมุมหนู หนูก็ทำเต็มที่นะคะ หนูเปลี่ยนจากเด็กแบบนั้น มาเป็นเด็กนั่งหน้าห้อง ได้เป็นรองหัวหน้าห้อง ไปไหนมาไหนคนเขาก็พอจะรู้จักอยู่บ้าง ลูกรักครูนิดนึงค่ะ ( ช่วยครูถือของทุกเช้า เพราะเขาสุขภาพไม่ดีค่ะ )
ได้เกรด 3.8-3.9 ไม่เคยหล่น Top 10 ได้เป็นเด็กดีศรีโรงเรียน หนูเคยสอบติดชิงทุนได้ไปแลกเปลี่ยนต่างประเทศค่ะ ตอนม.4 ( เหมือนจะเป็นทุนเอกชนมั้งคะ ที่สอบเสร็จ จะให้ทุนเรามาจำนวนนึง หลายแสนอยู่ค่ะ ) แต่แม่ไม่มีเงินส่งค่าส่วนตัวเลยต้องดับฝันก่อนค่ะ5555
อย่างล่าสุด ตอนนี้หนูอยู่ม.6 เทอม 1 ก็ได้ ที่ 3 ค่ะ 3.91
ด้วยความที่หนูจริงจังกับการเรียนนะคะ หนูก็ต้องการอุปกรณ์มาช่วยหนูเรียน หรือช่วยให้ชีวิตมันสะดวกขึ้นบ้าง อย่างเช่น พวกแท็ปเล็ต โน๊ตบุ๊ค หนูไม่ติดเรื่องยี่ห้อเลยนะคะ หนูขอแต่สเปคดีๆ ใช้ได้ยาวๆ ประมาณ 3-4 ปี แต่ถ้าไม่ได้จริงๆ ขอแค่เครื่องปริ้นก็ได้ค่ะ จะได้ไม่ต้องขับรถ 2-3 กิโลไปร้านปริ้น
หนูก็ขอแม่มาตั้งแต่ขึ้นม.4 แล้วค่ะ555 ช่วงแรกๆ แกจะบอกเชิงว่าหนูอะจะเอาไปอวดเพื่อนหรือเปล่า ดูเงินในกระเป๋าด้วย แต่พอมา ม.5-6 แกก็บอกจะซื้อให้ แต่สุดท้ายก็ไม่มีค่ะ อย่างเมื่อ 5-6 เดือนก่อน แกก็สัญญาว่า จะซื้อไอแพดให้ ภายใน 3 เดือนตอนนี้ก็ไม่มีค่ะ แล้วเวลาหนูขอ แกจะชอบพูด หรือ ประชดเหมือนหนูผิดที่ไปขอเขา หนูผิดที่ร้องขอ ทั้งที่เครื่องที่หนูพิมพ์อยู่นี้ คือโทรศัพท์ที่ จอมันหลุดครึ่งจอค่ะ เวลานอนเล่น จอมันจะหล่นออกมาค่ะ หนูเคยบอกแม่ไปแล้วนะ ซ่อมให้หน่อย แกก็บอก เดี๋ยวซ่อมให้
กรณี ไม่มีโน๊ตบุ๊ค ไม่มีไอแพด มันเรียนไม่ได้เลยหรอ มันเรียนได้ค่ะ แต่ว่าหนูขอเล่าประสบการณ์ของหนูนะคะ เผื่อพี่ๆ จะได้เห็นภาพกันมากขึ้น
หนูไม่มีโน๊ตบุ๊ค, แท็ปเล็ต แล้วเทอมนี้ มีเรียนวิชาโครงงาน ( IS ) บอกเลยว่า ฝันร้ายสำหรับหนูมาก เพื่อนในกลุ่มหนูก็ไม่ช่วยอะไรเลย แม้มันจะมีไอแพดนะคะ ขอให้ลงข้อมูลให้ก็ไม่ลงสักที ไม่คุยไม่สื่อสารเลย หนูก็เลยลองทำในโทรศัพท์ มันไม่ได้ค่ะ โทรศัพท์มันไม่เห็นหน้ากระดาษเลย หนูถามเพื่อนว่าต้องทำยังไง มันก็บอกต้องใช้โน๊ตบุ๊ค ไม่ก็คอมค่ะ ( แถมเลขหน้าต่างๆ เพื่อนบอกทำได้แค่ในโน๊ตบุ๊คหรือคอมด้วย )
หนูก็เลยต้องหาทางออก เพื่อไม่ให้ตัวเองติด 0 ค่ะ หนูเลยไปยืมโน๊ตบุ๊คเพื่อนสนิทหนูค่ะ 2 คน
คือเหนื่อยมากค่ะ แบบมากจริงๆ
หนูต้องอยู่ลงข้อมูลลงโน๊ตบุ๊คที่บ้านเพื่อน เป็นอาทิตย์เลย เพราะที่ผ่านมาหนูหาข้อมูลในส่วนของหนูไว้แล้ว แต่ยังไม่ได้ลงค่ะ ( คือเขียนใส่ในโน๊ตโทรศัพท์ไว้ค่ะ ) หนูไปอยู่ที่บ้านเพื่อนตั้งแต่ 1 ทุ่ม ยัน 4-5 ทุ่ม กว่าจะขับรถถึงบ้าน ก็เที่ยงคืน บางวันก็ ตี1 บ้าง ( สำหรับหนู มันก็เหนื่อยค่ะ แต่ความอันตรายนี่สิ ถ้าเจอคนขับรถดักกลางดึก มันก็เสี่ยงถูกมั้ยคะ ) แล้ววันสุดท้ายถึงขั้นต้องนอนค้างเลยค่ะ นั่งทำคนเดียวอยู่อย่างนั้น เช้ามาก็ต้องไปหาร้านเข้าเล่มอีก กว่าจะได้ไปรร. หนูต้องลาครึ่งเช้าเลย
มีอีกวิชาที่เป็นโครงงานเหมือนกันค่ะ หนูก็บอกให้เพื่อนมันลงข้อมูลนะคะ มันก็ลงให้นะคะ แต่ไม่เสร็จ สุดท้ายคะแนนก่อนปลายภาคอะค่ะ ก็โล่งเลย... 30 คะแนนของหนูหายไป เพียงเพราะหาข้อมูลไว้แล้ว แต่คนที่มีโน๊ตบุ๊คไม่ลงให้มันเสร็จสักที
ในมุมหนู ถ้าเกิดหนูมีโน๊ตบุ๊คแล้วลงข้อมูลเองทุกวัน วันละนิดวันละหน่อย หนูคงไม่ต้องมาดันทุรังขนาดนี้
หลังจากนี้คงเป็นระบายอารมณ์เล็กๆ น้อยๆ นะคะ ขอบคุณที่อ่านมาตรงนี้ค่ะ
หนูแค่น้อยใจ แม่ไม่เคยถามเลย ว่าหนูเหนื่อยมั้ย อยากได้ของมาช่วยเรียนมัย
แม่ไม่พูดอะไรที่ทำให้หนูรู้สึกภูมิใจในตัวหนูที่หนูเปลี่ยนตัวเองได้ขนาดนี้เลย
แม่เคยบอก เรียนได้ แต่วิชาชีวิตไม่รอด ทั้งที่หนูก็ล้างจาน หุงข้าวอะไรกินเอง บางวันก็ทำกับข้าวกินเองบ้าง แต่แค่โต๊ะทำงาน มุมทำงานของหนู มันรกมากแค่นั้นเอง
หนูทำงานพาร์ทไทม์บ้างบางครั้ง เพราะเงินที่แกให้มาในแต่ละวันมันไม่พอ สำหรับเด็กม.ปลายแบบหนู
แกก็ไม่เคยบอกเลยว่าหนู ขยัน หรือ เก่ง เลย
แกเหมือนไม่อยากให้พักเลย555 เวลาหนูนอนซม ทั้งวัน เพราะหนูเบิร์นเอ้าท์ แกก็จะบอก หนูนี่สบาย แค่นอนเฉยๆ ก็ได้ค่าขนม
หนูเหนื่อยมาก ค่ะ
อยากจะมาสอบถามพี่ๆ ทุกคนว่า
- หนูควรจะจัดการกับความรู้สึกยังไงดีคะ
- หนูควรจะหาแสงสว่างในชีวิตหนูยังไงดี
- หนูควรจะเอายังไงดีค่ะชีวิตไร้สตางค์แบบนี้