จากประเด็นถกเถียงอันร้อนแรงในสังคม กรณีเหรียญหลวงพ่อทวด รุ่นเลื่อนสมณศักดิ์ ปี 2508 เนื้อทองคำ ในรายการโหนกระแส สิ่งที่อาจสัมผัสได้คือการปะทะกันด้วยวาทศิลป์และมุมมองที่แตกต่างกันอย่างสุดขั้ว
ในฐานะผู้ชมคนหนึ่ง ผมสังเกตเห็นว่าการถกเถียงนั้นเข้มข้น และฝ่ายที่ยืนยันว่าแท้ดูจะมีผู้สนับสนุนมากกว่า ซึ่งแน่นอนว่าอาจนำไปสู่ข้อสังเกตในหมู่ผู้ชมถึงผลประโยชน์ทับซ้อนที่อาจเกี่ยวข้องในกลุ่มธุรกิจพระเครื่อง
ด้วยความสนใจและต้องการข้อมูลเชิงเทคนิคที่เป็นกลางเพื่อประกอบการพิจารณา ผมจึงได้ไปค้นคว้าและรับชมคลิปความรู้จาก
คุณโอ๊ต บางแพ ผู้เชี่ยวชาญด้านพระเครื่องที่มักออกมาให้ความรู้กับแฟนคลับอย่างสม่ำเสมอ
แม้ในรายการ การโต้ตอบอาจจะรวดเร็วและสับสนจนจับประเด็นทางเทคนิคได้ยาก แต่หลักการที่คุณโอ๊ตใช้พิจารณาพระนั้นมีความชัดเจนและน่าสนใจอย่างยิ่ง ผมจึงขอสรุป "หลักการพิจารณาเหรียญเก๊ถอดซิลิโคน" ตามแนวทางของคุณโอ๊ต มาแบ่งปันให้เพื่อนๆ ได้ลองศึกษากันดูครับ
หลักการพิจารณาเหรียญเก๊ "ถอดซิลิโคน" (ตามแนวทางคุณโอ๊ต บางแพ)
ในปัจจุบัน การทำพระเหรียญเก๊โดยการ "ถอดแบบด้วยซิลิโคน" โดยเฉพาะการใช้ซิลิโคนทำฟันที่มีความละเอียดสูง เป็นวิธีที่พบได้บ่อย อย่างไรก็ตาม กระบวนการนี้จะทำให้เหรียญเก๊ขาด "ความคมชัด" และทิ้ง "ร่องรอย" ที่เหรียญแท้ (เหรียญปั๊ม) ไม่มี โดยมีจุดสังเกตสำคัญ ดังนี้:
1. จุดตายที่ "หูเหรียญ"
บริเวณหูเหรียญถือเป็นจุดอ่อนสำคัญของงานถอดพิมพ์ซิลิโคน เพราะเป็นจุดที่ถอดแบบได้ยากและมักเกิดปัญหา
"หลังหูยับ" หรือ ไม่เรียบร้อย: นี่คือจุดสังเกตที่สำคัญที่สุดจุดหนึ่ง ด้านหลังของหูเหรียญมักจะมีรอยย่น, ผิวไม่เรียบ, หรือมีเนื้อเกินที่ดูไม่เป็นธรรมชาติ ซึ่งเกิดจากความไม่สมบูรณ์ในกระบวนการถอดซิลิโคนออกจากเหรียญต้นแบบ
"รูเจาะใหญ่" ผิดปกติ: รูหูเหรียญมักจะดูใหญ่กว่าเหรียญแท้ หรือมีสัดส่วนที่ผิดเพี้ยน ขาดความกลมคมที่เกิดจากการเจาะโดยเครื่องจักรในโรงงาน
2. ร่องรอยที่ "ขอบตัด" (ขอบเหรียญ)
ขอบเหรียญเป็นอีกจุดที่ฟ้องได้ชัดเจน เพราะเกิดจากข้อจำกัดของ "ตัวตัด" ที่ทำเลียนแบบ
มี "รอยขอบซ้อน" (ขอบตลิ่ง): เกิดจากตัวตัดของปลอม "ครอบ" ขอบเหรียญเดิมไม่สนิท ทำให้เห็นรอยขอบของเหรียญต้นแบบซ้อนอยู่ด้านในขอบของเหรียญเก๊
"ขอบมน" ไม่คมกริบ: ธรรมชาติของซิลิโคนและการหล่อ จะทำให้ขอบเหรียญ "มน" ไม่ตั้งเป็นสันคมเหมือนเหรียญปั๊มแท้ที่เกิดจากแรงกระแทกของบล็อก
3. สภาพ "พื้นผิวและรายละเอียด"
หัวใจของเหรียญถอดพิมพ์คือการสูญเสียความคมชัดในทุกมิติ
ตัวหนังสือและยันต์ "ยับยู่ยี่" (ไม่เป็นแท่ง): รายละเอียดต่างๆ เช่น ตัวอักษร เส้นยันต์ หรือใบหน้า จะขาดความคมชัด (ที่คุณโอ๊ตเรียกว่า "ไม่เป็นแท่ง") แต่จะดูตื้น, เบลอ, บวม หรือยับ ไม่เป็นเส้นสายที่ชัดเจน
พื้นเหรียญมี "รอยยับ" (ลายงูขด/ไส้เดือน): ในบางครั้ง พื้นเหรียญจะปรากฏรอยย่นหรือรอยยับเล็กๆ ที่ไม่มีในเหรียญแท้ ซึ่งเป็นร่องรอยความไม่สมบูรณ์ของแม่พิมพ์ซิลิโคนที่ติดมา
ด้านหลังนูน "เป็นจอมปลวก": บางเหรียญอาจพบรอยนูนผิดปกติที่ด้านหลัง เกิดจากการที่ช่างพยายาม "ขุด" หรือ "ปาด" แม่พิมพ์เพื่อลบรอยเดือย (จุดฉีดวัสดุ) แล้วขุดลึกเกินไป
4. ร่องรอยจากการ "แต่งแม่พิมพ์"
รอยตะไบ "ที่อยู่ในบล็อก": หากเหรียญแท้ต้นแบบมีรอยตะไบแต่งเก่าอยู่ เหรียญเก๊ที่ถอดมาก็จะติดรอยนั้นมาด้วย แต่รอยตะไบนบนเหรียญเก๊จะดูเหมือน "ถูกปั๊ม" ออกมาพร้อมเหรียญ (เป็นเนื้อเดียวกับเหรียญ) ไม่ใช่รอยที่เกิดจากการ "ขูด" หรือ "ตะไบ" ลงบนเหรียญทีหลัง
บทสรุป
เหรียญเก๊ที่มาจากการถอดซิลิโคน จะ "ขาดความคมชัด" ในทุกมิติ และมักทิ้ง "ร่องรอยส่วนเกิน" หรือ "ร่องรอยความไม่สมบูรณ์" จากกระบวนการถอดแบบไว้เสมอ
บทความนี้มุ่งหวังเพื่อแบ่งปันความรู้และหลักการเชิงเทคนิค เพื่อเป็นข้อมูลประกอบการพิจารณาเท่านั้น ท่ามกลางสมรภูมิของวงการพระเครื่องที่เต็มไปด้วยความเห็นต่าง การมี "ความรู้" เป็นเกราะป้องกันที่ดีที่สุด และการตัดสินใจสุดท้ายย่อมขึ้นอยู่กับวิจารณญาณและข้อมูลที่รอบด้านของแต่ละท่านเองครับ
จากปรากฏการณ์โหนกระแส สู่ความรู้เชิงเทคนิค: ถอดรหัสวิธีดูเหรียญเก๊ "ถอดซิลิโคน"
จากประเด็นถกเถียงอันร้อนแรงในสังคม กรณีเหรียญหลวงพ่อทวด รุ่นเลื่อนสมณศักดิ์ ปี 2508 เนื้อทองคำ ในรายการโหนกระแส สิ่งที่อาจสัมผัสได้คือการปะทะกันด้วยวาทศิลป์และมุมมองที่แตกต่างกันอย่างสุดขั้ว
ในฐานะผู้ชมคนหนึ่ง ผมสังเกตเห็นว่าการถกเถียงนั้นเข้มข้น และฝ่ายที่ยืนยันว่าแท้ดูจะมีผู้สนับสนุนมากกว่า ซึ่งแน่นอนว่าอาจนำไปสู่ข้อสังเกตในหมู่ผู้ชมถึงผลประโยชน์ทับซ้อนที่อาจเกี่ยวข้องในกลุ่มธุรกิจพระเครื่อง
ด้วยความสนใจและต้องการข้อมูลเชิงเทคนิคที่เป็นกลางเพื่อประกอบการพิจารณา ผมจึงได้ไปค้นคว้าและรับชมคลิปความรู้จาก คุณโอ๊ต บางแพ ผู้เชี่ยวชาญด้านพระเครื่องที่มักออกมาให้ความรู้กับแฟนคลับอย่างสม่ำเสมอ
แม้ในรายการ การโต้ตอบอาจจะรวดเร็วและสับสนจนจับประเด็นทางเทคนิคได้ยาก แต่หลักการที่คุณโอ๊ตใช้พิจารณาพระนั้นมีความชัดเจนและน่าสนใจอย่างยิ่ง ผมจึงขอสรุป "หลักการพิจารณาเหรียญเก๊ถอดซิลิโคน" ตามแนวทางของคุณโอ๊ต มาแบ่งปันให้เพื่อนๆ ได้ลองศึกษากันดูครับ
หลักการพิจารณาเหรียญเก๊ "ถอดซิลิโคน" (ตามแนวทางคุณโอ๊ต บางแพ)
ในปัจจุบัน การทำพระเหรียญเก๊โดยการ "ถอดแบบด้วยซิลิโคน" โดยเฉพาะการใช้ซิลิโคนทำฟันที่มีความละเอียดสูง เป็นวิธีที่พบได้บ่อย อย่างไรก็ตาม กระบวนการนี้จะทำให้เหรียญเก๊ขาด "ความคมชัด" และทิ้ง "ร่องรอย" ที่เหรียญแท้ (เหรียญปั๊ม) ไม่มี โดยมีจุดสังเกตสำคัญ ดังนี้:
1. จุดตายที่ "หูเหรียญ"
บริเวณหูเหรียญถือเป็นจุดอ่อนสำคัญของงานถอดพิมพ์ซิลิโคน เพราะเป็นจุดที่ถอดแบบได้ยากและมักเกิดปัญหา
"หลังหูยับ" หรือ ไม่เรียบร้อย: นี่คือจุดสังเกตที่สำคัญที่สุดจุดหนึ่ง ด้านหลังของหูเหรียญมักจะมีรอยย่น, ผิวไม่เรียบ, หรือมีเนื้อเกินที่ดูไม่เป็นธรรมชาติ ซึ่งเกิดจากความไม่สมบูรณ์ในกระบวนการถอดซิลิโคนออกจากเหรียญต้นแบบ
"รูเจาะใหญ่" ผิดปกติ: รูหูเหรียญมักจะดูใหญ่กว่าเหรียญแท้ หรือมีสัดส่วนที่ผิดเพี้ยน ขาดความกลมคมที่เกิดจากการเจาะโดยเครื่องจักรในโรงงาน
2. ร่องรอยที่ "ขอบตัด" (ขอบเหรียญ)
ขอบเหรียญเป็นอีกจุดที่ฟ้องได้ชัดเจน เพราะเกิดจากข้อจำกัดของ "ตัวตัด" ที่ทำเลียนแบบ
มี "รอยขอบซ้อน" (ขอบตลิ่ง): เกิดจากตัวตัดของปลอม "ครอบ" ขอบเหรียญเดิมไม่สนิท ทำให้เห็นรอยขอบของเหรียญต้นแบบซ้อนอยู่ด้านในขอบของเหรียญเก๊
"ขอบมน" ไม่คมกริบ: ธรรมชาติของซิลิโคนและการหล่อ จะทำให้ขอบเหรียญ "มน" ไม่ตั้งเป็นสันคมเหมือนเหรียญปั๊มแท้ที่เกิดจากแรงกระแทกของบล็อก
3. สภาพ "พื้นผิวและรายละเอียด"
หัวใจของเหรียญถอดพิมพ์คือการสูญเสียความคมชัดในทุกมิติ
ตัวหนังสือและยันต์ "ยับยู่ยี่" (ไม่เป็นแท่ง): รายละเอียดต่างๆ เช่น ตัวอักษร เส้นยันต์ หรือใบหน้า จะขาดความคมชัด (ที่คุณโอ๊ตเรียกว่า "ไม่เป็นแท่ง") แต่จะดูตื้น, เบลอ, บวม หรือยับ ไม่เป็นเส้นสายที่ชัดเจน
พื้นเหรียญมี "รอยยับ" (ลายงูขด/ไส้เดือน): ในบางครั้ง พื้นเหรียญจะปรากฏรอยย่นหรือรอยยับเล็กๆ ที่ไม่มีในเหรียญแท้ ซึ่งเป็นร่องรอยความไม่สมบูรณ์ของแม่พิมพ์ซิลิโคนที่ติดมา
ด้านหลังนูน "เป็นจอมปลวก": บางเหรียญอาจพบรอยนูนผิดปกติที่ด้านหลัง เกิดจากการที่ช่างพยายาม "ขุด" หรือ "ปาด" แม่พิมพ์เพื่อลบรอยเดือย (จุดฉีดวัสดุ) แล้วขุดลึกเกินไป
4. ร่องรอยจากการ "แต่งแม่พิมพ์"
รอยตะไบ "ที่อยู่ในบล็อก": หากเหรียญแท้ต้นแบบมีรอยตะไบแต่งเก่าอยู่ เหรียญเก๊ที่ถอดมาก็จะติดรอยนั้นมาด้วย แต่รอยตะไบนบนเหรียญเก๊จะดูเหมือน "ถูกปั๊ม" ออกมาพร้อมเหรียญ (เป็นเนื้อเดียวกับเหรียญ) ไม่ใช่รอยที่เกิดจากการ "ขูด" หรือ "ตะไบ" ลงบนเหรียญทีหลัง
บทสรุป
เหรียญเก๊ที่มาจากการถอดซิลิโคน จะ "ขาดความคมชัด" ในทุกมิติ และมักทิ้ง "ร่องรอยส่วนเกิน" หรือ "ร่องรอยความไม่สมบูรณ์" จากกระบวนการถอดแบบไว้เสมอ
บทความนี้มุ่งหวังเพื่อแบ่งปันความรู้และหลักการเชิงเทคนิค เพื่อเป็นข้อมูลประกอบการพิจารณาเท่านั้น ท่ามกลางสมรภูมิของวงการพระเครื่องที่เต็มไปด้วยความเห็นต่าง การมี "ความรู้" เป็นเกราะป้องกันที่ดีที่สุด และการตัดสินใจสุดท้ายย่อมขึ้นอยู่กับวิจารณญาณและข้อมูลที่รอบด้านของแต่ละท่านเองครับ