ใช่ค่ะ ตามหัวข้อกระทู้เลยและเรื่องราวทุกอย่างเกิดขึ้นในวันที่ 17 ตุลาคมช่วงมืด ๆ ที่ผ่านมา
ตอนนั้นหนูกำลังจะยกกะละมังจานออกไปล้างแต่เผลอเปิดประตูบ้านเอาไว้แป๊ปเดียวจริง ๆ ค่ะ ในบ้านจะมีหมาทั้งหมด 3 ตัวและแมวที่เลี้ยงอยู่ในร้านอีก 2 ตัว
(บ้านกับร้านแยกกันนะคะ หนูกับคุณแม่และญาติท่านหนึ่งนอนอยู่ในบ้านกับหมา 3 ตัว ส่วนคุณพ่อนอนกับแมว 2 ตัวที่ร้านด้านนอก)
หมา 3 ตัวก็หลุดออกไปกัดแมวที่ผูกสายอยู่ด้านนอก (คุณพ่อชอบเอาแมวออกมาผูกไว้เพราะกลัวแมวเครียดแถมน้องก็ชอบเดินเล่นแถวนั้นด้วย) ซึ่งตอนนั้นยอมรับว่าสะเพร่าและขาดความรับผิดชอบในการดูแลหมาและไม่ปิดประตูให้ดีก่อนจะเดินเข้าบ้าน
คือเราออกไปแล้วรอบนึงค่ะแต่กลับมาเพราะเข้ามาเอากะละมังจานออกไปล้างนี่แหล่ะ ตอนนั้นคำว่า เปิดไว้แป๊ปเดียวเดี๋ยวก็ออกแล้ว
มันเลยทำให้แมวตัวนึงก็หลุดเข้าไปในป่าข้างบ้านยังดีที่หาเจอ ส่วนแมวอีกตัวมันขี้กลัวอยู่แล้วพอเจอเหตุการณ์นี้เข้าไปคือน่าจะกลัวหนักกว่าเดิมเลย 😭 คือเรารู้สึกผิดจริง ๆ รู้สึกว่าสะเพร่าสุด ๆ และได้พยายามพูดขอโทษกับคุณพ่อ คุณแม่แล้ว เขาก็ด่าไม่หยุด เข้าใจได้ค่ะว่าหนูทำให้คุณแม่เจ็บตัวเพราะโดนแมวข่วนแล้วก็กัดอีก แต่กลับกันคุณพ่อกลับด่าหนูไม่เลิกว่า
สะเพร่า
ไม่ใส่ใจ โตแล้วนะ อะไรแบบนี้ ที่จริงมีหนักกว่านี้ค่ะ
ตอนนั้นเรายอมรับในสิ่งที่ทำแล้วจริง ๆ และได้เอ่ยปากสัญญาว่าจะไม่ปล่อยให้เกิดเรื่องแบบนี้อีกเพราะที่มันเกิดเรื่องก็เพราะสะเพร่านี่แหล่ะค่ะ
แล้วคุณพ่อก็เจ็บตัวหลังจากจับแมวตัวที่กัดคุณแม่เพราะมันขู่แล้วก็กัดตอบ พอเอาเข้าห้องไปได้ คุณพ่อก็จะออกมาถีบหนู มาตบหนูแต่คุณแม่ห้ามไว้ทัน ระหว่างหนูกับคุณพ่อก็มีปากเสียงกันแถมหนูก็พยายามพูดให้เขาอารมณ์เบาลงและเข้าใจว่าขอโทษไปมันก็ไม่ทำให้คุณแม่กับคุณพ่อหายเจ็บได้ หนูรู้ดี แต่คุณพ่อเขาพยายามพูดกดด่าหนูให้หนูรู้สึกผิดหนักกว่านี้ ให้รู้สึกแย่มากกว่านี้
จนจากที่หนูทนก็ไม่ทนแล้วเลยได้ระเบิดคำพูดในใจที่อยากพูดมานานออกไปแต่ไม่ทั้งหมดนะคะ มันเลยทำให้หนูโดนตะคอกใส่แถมจะโดนตบอีก แต่ได้พูดประโยคนึงไปว่า พ่อเลี้ยงลูกสาวนะ พ่อไม่ได้เลี้ยงลูกชาย เขาก็ตอบแบบใส่อารมณ์ว่า เออ อย่างนั้นแหล่ะ อยู่แบบนั้น หนูเลยจะเดินเข้าบ้านแต่ก่อนจะเดินพ้นร้านหนูหันกลับมาตะโกนใส่เขาว่า หนูเกลียดพ่อ เขาก็ตะโกนกลับมาว่า เกลียดไปเลย กูไม่สนใจหรอก
ปล.คุณพ่อเป็นคนที่มีภาวะผู้นำสูงมากแถมยังคาดเดาอารมณ์ไม่ได้ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ขนาดคุณแม่ยังก็เดาไม่ออก
***** หลังจากเหตุการณ์ค่อย ๆ เงียบ คุณแม่ก็เข้ามานั่งคุยกับหนูในสภาพที่ตัวมีแต่รอยกัดและรอยข่วนเต็มไปหมด หนูก็กอดแม่แล้วบอกว่าขอโทษหลายครั้งมาก ๆ คุณแม่ก็บอกว่าไม่เป็นไร ๆ แค่จำเหตุการณ์นี้ไว้เป็นบทเรียนก็พออะไรแบบนี้ค่ะแล้วก็นั่งคุยยาว ๆ เลยประมาณ 1 ชั่วโมงจบท้ายด้วยหนูทำแผลให้คุณแม่แล้วคุณแม่ก็บอกว่า แต่หนูพูดคำนั้นออกไปไม่ได้นะลูก มันจะเป็นบาป แต่ในใจหนูรู้อยู่แล้วว่ามันจะบาปแต่เพราะมันทนมานานจริง ๆ มันทนจนไม่สามารถทนได้แล้วมันเลยทำให้ระเบิดออกไปแล้วก็พูดคำนั้นออกมาซึ่งก็คือคำว่า หนูเกลียดพ่อ
🆘 หนูแค่สงสัยว่าหมาหลุดออกไปกัดแมวและแมวก็กัดคุณแม่กับคุณพ่อมันเลยทำให้คุณพ่อใส่อารมณ์และมีสิทธิ์ที่จะทำร้ายร่างกายกันได้ขนาดนี้เลยหรอ รู้ว่าขอโทษไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นแต่ทำไมเขาต้องพูดย้ำ ๆ ซ้ำ ๆ อยู่แบบนั้นด้วย รู้แล้วว่าผิดแต่แค่ พูดแบบไม่เอาเรื่องไม่ดีมาปนมันไม่ได้เลยหรอคะ
‼️‼️‼️ และหนูจะขอดักคนที่จะด่าหนูเลยนะคะ ว่าหนูยอมรับทุกประการว่าสะเพร่า ขาดความรับผิดชอบ ไม่คิดให้ดีก่อนและใช้คำพูดที่ไม่เหมาะสม หนูรู้ตัวดีค่ะแต่คำว่า หนูเกลียดพ่อ หนูคิดมาดีแล้วจริง ๆ ถึงได้พูดคำนั้นออกไปและไม่รู้สึกผิดที่ได้พูดจะหาว่าเป็นลูกทรพี ไม่รักพ่อรักแม่ก็ได้ค่ะ ขอน้อมรับทุกสิ่งอย่าง 🙏🏻
หนูมีความคิดว่าถ้าหนูเรียนจบและมีงานทำ ก็จะออมตังไปอยู่บ้านหลังใหม่ที่มีคุณแม่(ติดเรียกป้าเป็นแม่เพราะเขาเลี้ยงมา)และคุณแม่แท้ ๆ กับน้องอีก 2 คน ส่วนคุณพ่อหนูจะตัดขาดทุกช่องทางเพราะไม่สามารถอยู่ร่วมกับคนที่ใช้อารมณ์เหนือเหตุผล ชอบสั่ง ชอบสอนทั้ง ๆ ที่ไม่ต้องการค่ะ
หนูเผลอพูดคำว่า หนูเกลียดพ่อ
ตอนนั้นหนูกำลังจะยกกะละมังจานออกไปล้างแต่เผลอเปิดประตูบ้านเอาไว้แป๊ปเดียวจริง ๆ ค่ะ ในบ้านจะมีหมาทั้งหมด 3 ตัวและแมวที่เลี้ยงอยู่ในร้านอีก 2 ตัว
(บ้านกับร้านแยกกันนะคะ หนูกับคุณแม่และญาติท่านหนึ่งนอนอยู่ในบ้านกับหมา 3 ตัว ส่วนคุณพ่อนอนกับแมว 2 ตัวที่ร้านด้านนอก)
หมา 3 ตัวก็หลุดออกไปกัดแมวที่ผูกสายอยู่ด้านนอก (คุณพ่อชอบเอาแมวออกมาผูกไว้เพราะกลัวแมวเครียดแถมน้องก็ชอบเดินเล่นแถวนั้นด้วย) ซึ่งตอนนั้นยอมรับว่าสะเพร่าและขาดความรับผิดชอบในการดูแลหมาและไม่ปิดประตูให้ดีก่อนจะเดินเข้าบ้าน
คือเราออกไปแล้วรอบนึงค่ะแต่กลับมาเพราะเข้ามาเอากะละมังจานออกไปล้างนี่แหล่ะ ตอนนั้นคำว่า เปิดไว้แป๊ปเดียวเดี๋ยวก็ออกแล้ว
มันเลยทำให้แมวตัวนึงก็หลุดเข้าไปในป่าข้างบ้านยังดีที่หาเจอ ส่วนแมวอีกตัวมันขี้กลัวอยู่แล้วพอเจอเหตุการณ์นี้เข้าไปคือน่าจะกลัวหนักกว่าเดิมเลย 😭 คือเรารู้สึกผิดจริง ๆ รู้สึกว่าสะเพร่าสุด ๆ และได้พยายามพูดขอโทษกับคุณพ่อ คุณแม่แล้ว เขาก็ด่าไม่หยุด เข้าใจได้ค่ะว่าหนูทำให้คุณแม่เจ็บตัวเพราะโดนแมวข่วนแล้วก็กัดอีก แต่กลับกันคุณพ่อกลับด่าหนูไม่เลิกว่า
ตอนนั้นเรายอมรับในสิ่งที่ทำแล้วจริง ๆ และได้เอ่ยปากสัญญาว่าจะไม่ปล่อยให้เกิดเรื่องแบบนี้อีกเพราะที่มันเกิดเรื่องก็เพราะสะเพร่านี่แหล่ะค่ะ
แล้วคุณพ่อก็เจ็บตัวหลังจากจับแมวตัวที่กัดคุณแม่เพราะมันขู่แล้วก็กัดตอบ พอเอาเข้าห้องไปได้ คุณพ่อก็จะออกมาถีบหนู มาตบหนูแต่คุณแม่ห้ามไว้ทัน ระหว่างหนูกับคุณพ่อก็มีปากเสียงกันแถมหนูก็พยายามพูดให้เขาอารมณ์เบาลงและเข้าใจว่าขอโทษไปมันก็ไม่ทำให้คุณแม่กับคุณพ่อหายเจ็บได้ หนูรู้ดี แต่คุณพ่อเขาพยายามพูดกดด่าหนูให้หนูรู้สึกผิดหนักกว่านี้ ให้รู้สึกแย่มากกว่านี้
จนจากที่หนูทนก็ไม่ทนแล้วเลยได้ระเบิดคำพูดในใจที่อยากพูดมานานออกไปแต่ไม่ทั้งหมดนะคะ มันเลยทำให้หนูโดนตะคอกใส่แถมจะโดนตบอีก แต่ได้พูดประโยคนึงไปว่า พ่อเลี้ยงลูกสาวนะ พ่อไม่ได้เลี้ยงลูกชาย เขาก็ตอบแบบใส่อารมณ์ว่า เออ อย่างนั้นแหล่ะ อยู่แบบนั้น หนูเลยจะเดินเข้าบ้านแต่ก่อนจะเดินพ้นร้านหนูหันกลับมาตะโกนใส่เขาว่า หนูเกลียดพ่อ เขาก็ตะโกนกลับมาว่า เกลียดไปเลย กูไม่สนใจหรอก
ปล.คุณพ่อเป็นคนที่มีภาวะผู้นำสูงมากแถมยังคาดเดาอารมณ์ไม่ได้ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ขนาดคุณแม่ยังก็เดาไม่ออก
***** หลังจากเหตุการณ์ค่อย ๆ เงียบ คุณแม่ก็เข้ามานั่งคุยกับหนูในสภาพที่ตัวมีแต่รอยกัดและรอยข่วนเต็มไปหมด หนูก็กอดแม่แล้วบอกว่าขอโทษหลายครั้งมาก ๆ คุณแม่ก็บอกว่าไม่เป็นไร ๆ แค่จำเหตุการณ์นี้ไว้เป็นบทเรียนก็พออะไรแบบนี้ค่ะแล้วก็นั่งคุยยาว ๆ เลยประมาณ 1 ชั่วโมงจบท้ายด้วยหนูทำแผลให้คุณแม่แล้วคุณแม่ก็บอกว่า แต่หนูพูดคำนั้นออกไปไม่ได้นะลูก มันจะเป็นบาป แต่ในใจหนูรู้อยู่แล้วว่ามันจะบาปแต่เพราะมันทนมานานจริง ๆ มันทนจนไม่สามารถทนได้แล้วมันเลยทำให้ระเบิดออกไปแล้วก็พูดคำนั้นออกมาซึ่งก็คือคำว่า หนูเกลียดพ่อ
🆘 หนูแค่สงสัยว่าหมาหลุดออกไปกัดแมวและแมวก็กัดคุณแม่กับคุณพ่อมันเลยทำให้คุณพ่อใส่อารมณ์และมีสิทธิ์ที่จะทำร้ายร่างกายกันได้ขนาดนี้เลยหรอ รู้ว่าขอโทษไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นแต่ทำไมเขาต้องพูดย้ำ ๆ ซ้ำ ๆ อยู่แบบนั้นด้วย รู้แล้วว่าผิดแต่แค่ พูดแบบไม่เอาเรื่องไม่ดีมาปนมันไม่ได้เลยหรอคะ
‼️‼️‼️ และหนูจะขอดักคนที่จะด่าหนูเลยนะคะ ว่าหนูยอมรับทุกประการว่าสะเพร่า ขาดความรับผิดชอบ ไม่คิดให้ดีก่อนและใช้คำพูดที่ไม่เหมาะสม หนูรู้ตัวดีค่ะแต่คำว่า หนูเกลียดพ่อ หนูคิดมาดีแล้วจริง ๆ ถึงได้พูดคำนั้นออกไปและไม่รู้สึกผิดที่ได้พูดจะหาว่าเป็นลูกทรพี ไม่รักพ่อรักแม่ก็ได้ค่ะ ขอน้อมรับทุกสิ่งอย่าง 🙏🏻
หนูมีความคิดว่าถ้าหนูเรียนจบและมีงานทำ ก็จะออมตังไปอยู่บ้านหลังใหม่ที่มีคุณแม่(ติดเรียกป้าเป็นแม่เพราะเขาเลี้ยงมา)และคุณแม่แท้ ๆ กับน้องอีก 2 คน ส่วนคุณพ่อหนูจะตัดขาดทุกช่องทางเพราะไม่สามารถอยู่ร่วมกับคนที่ใช้อารมณ์เหนือเหตุผล ชอบสั่ง ชอบสอนทั้ง ๆ ที่ไม่ต้องการค่ะ