- ตลอดเวลาที่ดูไป 1 ชั่วโมง 30 นาที ดื่มด่ำตรงที่ทั้งเรื่องมัน Slow ไปตามสายธารอย่างเบาสบายจนเพิ่งนึกออกเมื่อเห็นชื่อผู้กำกับ John Maclean ซึ่งเป็นคนเดียวกันกับเรื่อง Slow West (2015) ที่เคยดูไปเมื่อ 10 ปีที่แล้วโน้นว่ายังคงติดตาวิธีการเล่าในลักษณะจังหวะจะเดินในสไตล์ Western Movie ที่ผสมระหว่างความเข้มครึมใน Details และความตลกร้ายของอารมณ์ในแต่ละสถานการณ์อยู่ไม่หาย พอใส่ความเป็น ซามูไร ในโลก คาวบอย รอบนี้มันยิ่งสะท้อนให้เห็นถึงความแตกต่างทางอัตลักษณ์ผ่านมุมมองของตัวละครต่างถิ่นที่อพยพมาอยู่ในที่แปลกตาทั้งภาษา วัฒนธรรม กระทั่ง โอกาสในการตั้งตัว ขณะเดียวกันก็สอดแทรกความดิบกร้านของการดิ้นรนที่สัมผัสได้ตั้งแต่เปิดตัวในขณะที่ ทอร์นาโด เด็กสาวญี่ปุ่น กับ ลูกเด็ก ผู้เป็นบัดดี้ของเธอวิ่งป่าราบในทุ่งหญ้าสะวันนาไปอย่างรวดเร็วจนกระทั่งได้มีกลุ่มชายฉกรรจ์ราว 8-9 คนทยอยเดินตามมาอย่างกะบอยแบนด์ไม่ได้รีบร้อนหาเหยื่อที่หมายหัวแต่อย่างใดจนผมอยากรู้ขึ้นมาทันทีว่ามันเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ ?
- เหมือนรู้ว่าสงสัยตัวหนังจึงไม่ปล่อยให้คาใจกันนานเลยมีการย้อนความหลังก่อนหน้านี้ให้ทราบถึงมูลเหตุสำคัญที่น้อนทอร์กับลูกเด็กสุ่มหัวกันขโมย ทอง ที่กลุ่มชายฉกรรจ์ไประหว่างตั้งซุ้มโชว์แสดงละครรำหุ่นต่อหน้าผู้คนโดยมีกลุ่มชายฉกรรจ์ยืนหลบมุมสังเกตุการณ์อยู่หลังต้นไม้ แล้วปัญหาน้ำผึ้งหยดเดียวจากความโลภนี่เองที่กลายเป็นเชื้อเพลิงชั้นดีที่เปลี่ยนบรรยากาศร่มนิ่งกลายเป็นสนามรบเกมส์ล่าจนเกิดความบรรลัยที่ส่งผลไปยังคนที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่แม้กระทั่งพ่อของเธอพลอยโดนหางเลขไปด้วย
- สังเกตุจากบรรยากาศโดยรอบหรือ Status ที่เป็นอยู่ก็พอทราบแก่ใจได้อยู่ว่าทำไมตัดสินใจทำไปอย่างนั้น ? เมื่อวิเคราะห์เทียบกับเรื่องราวทางประวัติศาสตร์สมัยนั้น ถึงมีการใส่สีตีไข่เพื่อปรุงแต่ง Details ลงไปให้ดูน่าสนใจในเชิงอรรถรสแต่ทั้งมวลก็ไม่ได้รู้สึกว่าเป็นการบิดเบือนต่อความเป็นจริงแต่อย่างใดในเมื่อมีผู้กำกับแต่ละคนก็มีการหยิบยกขึ้นมาเล่ากันว่าเล่นโดยเฉพาะ Plot เกมส์จับหนูก่อนแล้วค่อย Revenge คืนทีหลังที่นำเสนอตาม Dialogue อย่างซื่อตรงก็ท่องจำได้ขึ้นใจจนเผลอคิดเหมือนกันว่าจะถึงช่วงเวลาหวยออกนั้นกี่โมง ? แต่ด้วยความที่สาละวนไม่กี่แห่งจึงไม่รู้สึกว่าน่าเบื่อถึงขั้นเผลอตัววูบหลับกลางทางในเมื่อคาดการณ์ตั้งแต่ดู Poster กับอ่านเรื่องย่อแล้วว่าหวยจะออกมาเป็นเลขอะไร ?
- ถึงไม่ได้เจาะลึกถึงรากเหง้าทางโครงสร้างที่เห็นจากการหยิบยก Concept มานำเสนอเพียงฉาบฉวยจากคำพูดก็ดีหรือตอนแสดงนิทานละครหุ่นก็ดีเพื่อเป็นส่วนประกอบให้ตัวละครมีจุดเด่นหรือสาแก่ในในความบันเทิงที่ตอบสนองต่อหนังแนวนี้ด้วยเพราะจังหวะการเล่าที่เทกับการเลี้ยงบรรยากาศก็ดีกับอีกส่วนที่มีการปล่อยไก่มาก่อนหน้านี้เลยทำให้ทุกสิ่งถูกขมวดคลี่คลายไปอย่างราบรื่นก่อนเวลาจะหมดจนไม่ทันได้เตรียมใจลุ้นเลยว่า แค่เนี๊ยะ ! แต่ด้วยสภาพความเป็นอยู่ก็ดี หรือ วิธีการ Revenge แต่ละสิ่งที่บางช่วงเล่นโหดถึงขั้นบาดคอเลือดสาดหวาดเสวลูกกระเดือกก็สะท้อนให้เห็นถึงวิถีการดำรงชีวิตในยุคการล่าอาณานิคมที่รายล้อมด้วยความรุนแรง ป่าเถื่อน และ โหดร้ายต่อการช่วงชิง ที่มีทางเลือกไม่กี่อย่าง ถ้าไม่เป็นผู้ล่าก็จะเป็นผู้ถูกล่า ต่อให้สิ่งทีทำอยู่จะผิดศีลธรรมก็ตาม
ขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่านครับ : EMistique
[CR] No.170 Tornado (2025) : ควงเพลงดาบ ฟันคาวบอย ล้างเลือดซามูไร
- ตลอดเวลาที่ดูไป 1 ชั่วโมง 30 นาที ดื่มด่ำตรงที่ทั้งเรื่องมัน Slow ไปตามสายธารอย่างเบาสบายจนเพิ่งนึกออกเมื่อเห็นชื่อผู้กำกับ John Maclean ซึ่งเป็นคนเดียวกันกับเรื่อง Slow West (2015) ที่เคยดูไปเมื่อ 10 ปีที่แล้วโน้นว่ายังคงติดตาวิธีการเล่าในลักษณะจังหวะจะเดินในสไตล์ Western Movie ที่ผสมระหว่างความเข้มครึมใน Details และความตลกร้ายของอารมณ์ในแต่ละสถานการณ์อยู่ไม่หาย พอใส่ความเป็น ซามูไร ในโลก คาวบอย รอบนี้มันยิ่งสะท้อนให้เห็นถึงความแตกต่างทางอัตลักษณ์ผ่านมุมมองของตัวละครต่างถิ่นที่อพยพมาอยู่ในที่แปลกตาทั้งภาษา วัฒนธรรม กระทั่ง โอกาสในการตั้งตัว ขณะเดียวกันก็สอดแทรกความดิบกร้านของการดิ้นรนที่สัมผัสได้ตั้งแต่เปิดตัวในขณะที่ ทอร์นาโด เด็กสาวญี่ปุ่น กับ ลูกเด็ก ผู้เป็นบัดดี้ของเธอวิ่งป่าราบในทุ่งหญ้าสะวันนาไปอย่างรวดเร็วจนกระทั่งได้มีกลุ่มชายฉกรรจ์ราว 8-9 คนทยอยเดินตามมาอย่างกะบอยแบนด์ไม่ได้รีบร้อนหาเหยื่อที่หมายหัวแต่อย่างใดจนผมอยากรู้ขึ้นมาทันทีว่ามันเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ ?
- เหมือนรู้ว่าสงสัยตัวหนังจึงไม่ปล่อยให้คาใจกันนานเลยมีการย้อนความหลังก่อนหน้านี้ให้ทราบถึงมูลเหตุสำคัญที่น้อนทอร์กับลูกเด็กสุ่มหัวกันขโมย ทอง ที่กลุ่มชายฉกรรจ์ไประหว่างตั้งซุ้มโชว์แสดงละครรำหุ่นต่อหน้าผู้คนโดยมีกลุ่มชายฉกรรจ์ยืนหลบมุมสังเกตุการณ์อยู่หลังต้นไม้ แล้วปัญหาน้ำผึ้งหยดเดียวจากความโลภนี่เองที่กลายเป็นเชื้อเพลิงชั้นดีที่เปลี่ยนบรรยากาศร่มนิ่งกลายเป็นสนามรบเกมส์ล่าจนเกิดความบรรลัยที่ส่งผลไปยังคนที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่แม้กระทั่งพ่อของเธอพลอยโดนหางเลขไปด้วย
- สังเกตุจากบรรยากาศโดยรอบหรือ Status ที่เป็นอยู่ก็พอทราบแก่ใจได้อยู่ว่าทำไมตัดสินใจทำไปอย่างนั้น ? เมื่อวิเคราะห์เทียบกับเรื่องราวทางประวัติศาสตร์สมัยนั้น ถึงมีการใส่สีตีไข่เพื่อปรุงแต่ง Details ลงไปให้ดูน่าสนใจในเชิงอรรถรสแต่ทั้งมวลก็ไม่ได้รู้สึกว่าเป็นการบิดเบือนต่อความเป็นจริงแต่อย่างใดในเมื่อมีผู้กำกับแต่ละคนก็มีการหยิบยกขึ้นมาเล่ากันว่าเล่นโดยเฉพาะ Plot เกมส์จับหนูก่อนแล้วค่อย Revenge คืนทีหลังที่นำเสนอตาม Dialogue อย่างซื่อตรงก็ท่องจำได้ขึ้นใจจนเผลอคิดเหมือนกันว่าจะถึงช่วงเวลาหวยออกนั้นกี่โมง ? แต่ด้วยความที่สาละวนไม่กี่แห่งจึงไม่รู้สึกว่าน่าเบื่อถึงขั้นเผลอตัววูบหลับกลางทางในเมื่อคาดการณ์ตั้งแต่ดู Poster กับอ่านเรื่องย่อแล้วว่าหวยจะออกมาเป็นเลขอะไร ?
- ถึงไม่ได้เจาะลึกถึงรากเหง้าทางโครงสร้างที่เห็นจากการหยิบยก Concept มานำเสนอเพียงฉาบฉวยจากคำพูดก็ดีหรือตอนแสดงนิทานละครหุ่นก็ดีเพื่อเป็นส่วนประกอบให้ตัวละครมีจุดเด่นหรือสาแก่ในในความบันเทิงที่ตอบสนองต่อหนังแนวนี้ด้วยเพราะจังหวะการเล่าที่เทกับการเลี้ยงบรรยากาศก็ดีกับอีกส่วนที่มีการปล่อยไก่มาก่อนหน้านี้เลยทำให้ทุกสิ่งถูกขมวดคลี่คลายไปอย่างราบรื่นก่อนเวลาจะหมดจนไม่ทันได้เตรียมใจลุ้นเลยว่า แค่เนี๊ยะ ! แต่ด้วยสภาพความเป็นอยู่ก็ดี หรือ วิธีการ Revenge แต่ละสิ่งที่บางช่วงเล่นโหดถึงขั้นบาดคอเลือดสาดหวาดเสวลูกกระเดือกก็สะท้อนให้เห็นถึงวิถีการดำรงชีวิตในยุคการล่าอาณานิคมที่รายล้อมด้วยความรุนแรง ป่าเถื่อน และ โหดร้ายต่อการช่วงชิง ที่มีทางเลือกไม่กี่อย่าง ถ้าไม่เป็นผู้ล่าก็จะเป็นผู้ถูกล่า ต่อให้สิ่งทีทำอยู่จะผิดศีลธรรมก็ตาม
ขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่านครับ : EMistique
CR - Consumer Review : กระทู้รีวิวนี้เป็นกระทู้ CR โดยที่เจ้าของกระทู้