โดนแซะเพราะแค่ผมสั้นเหมือนกัน?

เราย้ายบ้านมาอยู่ในตัวเมืองแต่ยังอยู่ใน จังหวัดเดียวกันและตอนนั้นเรา กำลังจะได้ขึ้น ม. 1 เลยไปสมัครที่โรงเรียนนึงช่วงม. 1 ถึงม. 2 ทุกอย่างปกติมากเราสนิทกับเพื่อนสี่คนคุยกันอยู่แค่นั้นเพื่อนทั้งหมดในห้องเรามีเกือบ 40 คนเราไม่สามารถที่จะคุยหรือสนิททั้งห้องได้เราเป็นคนที่พูดน้อยหน้าตาก็ไม่ได้ดี และเราผมยาวที่สุดในห้อง จนเราขึ้นมา ม.3 เราก็เริ่มอยากดูแลตัวเองแล้วก็เริ่มแต่งหน้าช่วงนั้นเรารู้สึกว่าผมเรามันก็มีแตกปลายนิดหน่อยไม่ได้เยอะมากแต่ด้วยความที่อยากดูแลตัวเองให้ดีตั้งแต่แรกก็เลยตัดสินใจตัดผมอยู่ประมาณบ่าแล้วผมสั้นมันทำทรงผมอะไรได้ไม่เยอะที่โรงเรียนเราเค้าให้ถักเปียเท่านั้นก็เลยได้เป็นเปียเล็กๆ จนเราได้ยินคำพูดนึงลอยขึ้นมาในห้อง ว่าขี้ก๊อป แต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไรจนผ่านไปนานๆเข้า ก็มีผู้หญิงที่เป็นเพื่อนในห้องเราคนนึงที่เริ่มโดดเด่นขึ้นมาเริ่มแซะเราบ่อยเริ่มมองเราบ่อยตอนนั้นเรางงมากว่าทำอะไรให้เราซื้อรองเท้าพละคู่ใหม่มาซื้อมาพร้อมเพื่อนในกลุ่มเรา เพราะเพื่อนมันขอมันไม่อยากใส่คนเดียวเลยซื้อมาพร้อมกันแล้วพื้นรองเท้าเป็นสีชมพูพอเราเอาไปใส่ที่โรงเรียนมันมี คาบพละ จนเรียนเสร็จก็เดินไปซื้อน้ำกันแล้วก็ได้ยินผู้หญิงคนเดิมพูดขึ้นมาว่าสีชมพูเป็นสีของคนขี้ตอนนั้นเราก็แบบเพื่อนทั้งห้องมีแค่เราและเพื่อนสนิทในกลุ่มที่ใส่รองเท้าพื้นชมพูแต่เราก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรมันก็มาแซะเราเรื่อยๆแซะทุกวัน มันอยู่กับกลุ่มเด็กเรียนแต่กลุ่มเด็กเรียนรู้จักเราและไม่อะไรกับเรามากมีแค่มันคนเดียวที่โดดเด่นมันไปเข้ากลุ่มกับแก๊งค์ผู้หญิงหลังห้องเป็นแก๊งค์ที่รวยแล้วก็มีแบ็คเยอะ คนคุมหลังเยอะเรารู้สึกว่าโรงเรียนที่เราอยู่ใครด้อยกว่าก็โดนเหยียบโดนซ้ำเติมแล้วคนสวยสวยในโรงเรียนส่วนใหญ่ก็มีแต่คนที่รวยแต่ทำตัวเกเรแล้วก็แซะไปทั่วมันเคยโดด ฝึกรำนาฏศิลป์ที่มีเพื่อนเพื่อนเกือบทั้งห้องกำลังรำกันอยู่ส่วนเราไม่ได้ไปรำเพราะว่าเราไม่ชอบก็มีแค่เราคนเดียวในกลุ่มที่อยู่บนห้องเรียนแต่ก็ไม่มีอะไรให้เรียนนะในห้องก็จะมีแก๊งค์เด็กหลังห้องผู้หญิงและผู้ชายมีแค่นั้นมันขึ้นมาบนห้องแล้วไปนั่งอยู่กับที่ของตัวเอง มันนั่งอยู่ไกลกับเราแล้วมันก็ แซะขึ้นมาแรงขึ้นเรื่อยเรื่อยตอนนั้นเราก็ตัดเล็บอยู่ก็ไม่รู้ว่าจะตอบโต้อะไรเพราะไม่เคยด่าใครเลย ไม่เคยเปิดใครก่อนเลยแล้วมันก็แซะว่าทำไมไม่พูดล่ะเหรียญอุดปากหรอเราก็นิ่ง พอไม่รู้จะตอบอะไรดีพวกแก๊งค์ผู้หญิงหลังห้องก็มารุมแซะเราแต่ไม่มีใครมาทำอะไรเราและมันก็เคยพูดว่าอยากตบว่ะจะตบให้คว่ำเลยแล้วก็ทำท่าแล้วพวกผู้ชายก็ยุให้ตบกันแต่สถานการณ์ในตอนนั้นก็คือเรานั่งอยู่กับที่ แต่ตัวมันอ่ะไปไหนคืออยู่ไม่ได้ใกล้กันเลยบอกจะตบแต่ก็ไม่มาตบตัวมันเล็กกว่าเราด้วยเอาซิงตอนม. 2 เราก็ชอบมันนะแต่ชอบในแบบที่มันอ่ะน่ารักสวยด้วยผิวขาวอีกแล้วพอมาเจออะไรแบบนี้รู้สึกว่าโคตรผิดหวังว่ะ แบบคนที่เราชอบคนที่เราเคยชมถึงแม้จะไม่ได้บอกมันหรือไม่ได้บอกใครเลยมันแบบผิดหวังมากบ้านมันก็รวยนะมันชอบไปเกาะเด็กเรียนเพื่อที่จะได้ลอกการบ้านแล้วเราก็เคยคุยกับเพื่อนกลุ่มเด็กเรียนว่ามันเป็นคนยังไงเพื่อนก็บอกมาว่าตอนแรกแรกที่มันเข้ากลุ่มมา มันก็เป็นคนน่ารักเป็นคนดีคนหนึ่งแต่หลังหลังเหมือนธาตุแท้เริ่มออกมันชอบการรำมันชอบการที่ได้ออกไป ข้างนอกตอนดึกๆ และเพื่อนในกลุ่มเด็กเรียนของมันไม่มีใครเป็นแบบมันเลยแล้วเราก็ไม่รู้ว่ามันแต่งเรื่องใส่ร้ายเราไปถึงไหนเพราะมันก็พยายามที่จะไปสนิทกับแก๊งค์เด็กหลังห้องจนเรื่องของเรากับกลุ่มเพื่อนเราไปถึงห้องสี่เราอยู่ห้องสามแล้วก็ไปถึงห้องหนึ่งด้วย มีเพื่อนห้องสี่เข้ามาในห้องเราแล้วตอนนั้นเรากับเพื่อนทั้งห้าคน ได้เป็นเวรทำความสะอาดตอนเที่ยง เพื่อนห้องสี่เดินเข้ามาแล้วพูดว่าขยะเยอะเนอะ คือพูดต่อหน้าเราเลยแล้วเพื่อนห้องสี่คนนี้มีวีรกรรมที่เยอะมากๆมันอยู่ห้องคิงแต่เพื่อนทั้งห้องไม่มีใครชอบ เพื่อนห้องสี่คนนี้แล้วมีครั้งนึงที่ไปเข้าค่ายลูกเสือเรากำลังจะไปเข้าห้องน้ำเห็นพวกมันยืนเรียงกันอยู่หน้ากระจกแล้วเราก็เดินเข้าไปเป็นห้องน้ำแบบทางตรงยาวยาวพอเราเดินเข้าไปเราก็สะดุดเท้าใครไม่รู้จนเราหันไปมองก็เห็นว่าตรงที่เราสะดุดคือคนที่แซะเรา เป็นมันเพื่อนในห้องเดียวกันกับเรานี่แหละ แล้วตอนนอนก็จะได้นอนร่วมกันกับเพื่อนห้องอื่นคือว่าห้องเราห้องสามได้นอนกับห้องหนึ่งแย่มากแล้วคือพวกห้องหนึ่งสนิทกับแก๊งค์ผู้หญิงหลังห้อง แล้วพวกผู้หญิงห้องหนึ่งส่วนใหญ่ก็คือเป็นเพื่อนของแฟนเก่าเราที่เลิกกันไปตอนม.3 ช่วง เปิดเทอมแรกๆ แล้วพวกมันก็ตั้งชื่อกลุ่มเราว่าเป็นกลุ่มผี เพราะมีเพื่อนเราคนนึงในกลุ่มที่มันอยากขาวแต่ว่ามันทารองพื้นสีคนละเฉดกับมันเลยออกเทาเทาเลยโดนตั้งว่าเป็นกลุ่มผี คือตอนนี้มันก็ผ่านมามานานแล้วเราก็มีบ้างแหละนิดหน่อยแต่ว่าจะให้สู้กันด้วยจริงๆด้วยคำพูดมันก็ไม่ไหวเพราะปกติเราก็เป็นคนเงียบด้วย จะพูดบ่อยบ่อยแค่กับเพื่อนที่สนิทเท่านั้น มันก็ไม่มีอะไรหรอกแค่อยากมาเล่าเฉยๆ แต่เรื่องจริงๆ มันเยอะกว่านี้แค่ไม่ได้เอามาเล่าให้ฟัง