ชื่อเดิม คือ กาพย์ธนัญชยางค์ นี้
โดย พระราชวรวงค์เธอ กรมหมื่นพิทยาลงกรณ์ (น.ม.ส.)
ท่านได้แถลงไว้ในภาคผนวกหนังสือ สามกรุง
ที่เขียนจบในปี ๒๔๘๗ ดังนี้
กาพย์ธนัญชยางค์
กาพย์ชนิดนี้ข้าพเจ้าออกแบบให้ใช้เป็นคำอธิบายภาพ
เรื่อง “ศรีธนญชัย”
ที่พิมพ์สัปดาห์ละชุด ในหนังสือพิมพ์ “ประมวญสาร”
กาพย์อย่างใหม่นี้ก็คือ กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ แบบเก่านั้นเอง
แต่ เติมอีก ๔ คำแลเพิ่มสัมผัสเข้าอีก
รูปภาพที่พิมพ์ใน “ประมวญสาร” นั้น
ภาพหนึ่งมีที่สำหรับคำอธิบายเพียงบันทัดเดียว
ยาวเพียง ๔ นิ้วครึ่ง จึ่งต้องใช้กลอนชนิดที่ จุความได้มาก ในที่น้อย
แลเมื่อแยกบทหนึ่งเป็นสองบันทัด ก็ให้บรรทัดยาวเท่ากัน
กาพย์ธนัญชยางค์ได้กำเนิดด้วยประการฉนี้
บ้านกลอนน้อย -
https://www.homelittlegirl.com/index.php?PHPSESSID=32d32c0e733665be1f156a840331960f&
กาพย์ธนัญชยางค์ ๓๒ vs กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘
@ ฅนทุกหมู่เหล่า แรกเกิดเปลือยเปล่า [
กาพย์ธนัญชยางค์ ๓๒]
@ แรกเกิดเปลือยเปล่า
บริสุทธิ์งามเงา อ่อนเยาว์โลกีย์
ผ่านกาลผ่านสถาน สามานย์เริ่มมี
ทำชั่วทำดี หมองศรีชีวา
@ ลองตรองยามยล เฉกเช่นหยาดฝน
@ เฉกเช่นหยาดฝน
ตกพื้นหมองมล เปื้อนปนกายา
ธรณินซับหนุน ใสขุ่นนานา
แดดแผดเผากล้า นำพาพ้นดิน
@ ร้อนนำน้ำไซร้ แปรเปลี่ยนเป็นไอ
@ แปรเปลี่ยนเป็นไอ
น้ำกลับสวยใส ผ่องไสว เมฆินทร์
ธรรมเผยผองชน จักพ้นมลทิน
กายใจต้องถวิล ละสิ้นตัณหา
@ "รักเมตตา"ดล เผาผลาญตัวตน
@ เผาผลาญตัวตน
“ของกู” หลุดพ้น คือหนมรรคา
ช่วยเหลือรับใช้ เหนื่อยใจกายา
มิท้อบ่นว่า ศรัทธาหนุนนำ
กาพย์สุรางคนางค์ ๓๒ toshare
โดย พระราชวรวงค์เธอ กรมหมื่นพิทยาลงกรณ์ (น.ม.ส.)
ท่านได้แถลงไว้ในภาคผนวกหนังสือ สามกรุง
ที่เขียนจบในปี ๒๔๘๗ ดังนี้
กาพย์ธนัญชยางค์
กาพย์ชนิดนี้ข้าพเจ้าออกแบบให้ใช้เป็นคำอธิบายภาพ
เรื่อง “ศรีธนญชัย”
ที่พิมพ์สัปดาห์ละชุด ในหนังสือพิมพ์ “ประมวญสาร”
กาพย์อย่างใหม่นี้ก็คือ กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ แบบเก่านั้นเอง
แต่ เติมอีก ๔ คำแลเพิ่มสัมผัสเข้าอีก
รูปภาพที่พิมพ์ใน “ประมวญสาร” นั้น
ภาพหนึ่งมีที่สำหรับคำอธิบายเพียงบันทัดเดียว
ยาวเพียง ๔ นิ้วครึ่ง จึ่งต้องใช้กลอนชนิดที่ จุความได้มาก ในที่น้อย
แลเมื่อแยกบทหนึ่งเป็นสองบันทัด ก็ให้บรรทัดยาวเท่ากัน
กาพย์ธนัญชยางค์ได้กำเนิดด้วยประการฉนี้
บ้านกลอนน้อย -
https://www.homelittlegirl.com/index.php?PHPSESSID=32d32c0e733665be1f156a840331960f&
กาพย์ธนัญชยางค์ ๓๒ vs กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘
@ ฅนทุกหมู่เหล่า แรกเกิดเปลือยเปล่า [กาพย์ธนัญชยางค์ ๓๒]
@ แรกเกิดเปลือยเปล่า
บริสุทธิ์งามเงา อ่อนเยาว์โลกีย์
ผ่านกาลผ่านสถาน สามานย์เริ่มมี
ทำชั่วทำดี หมองศรีชีวา
@ ลองตรองยามยล เฉกเช่นหยาดฝน
@ เฉกเช่นหยาดฝน
ตกพื้นหมองมล เปื้อนปนกายา
ธรณินซับหนุน ใสขุ่นนานา
แดดแผดเผากล้า นำพาพ้นดิน
@ ร้อนนำน้ำไซร้ แปรเปลี่ยนเป็นไอ
@ แปรเปลี่ยนเป็นไอ
น้ำกลับสวยใส ผ่องไสว เมฆินทร์
ธรรมเผยผองชน จักพ้นมลทิน
กายใจต้องถวิล ละสิ้นตัณหา
@ "รักเมตตา"ดล เผาผลาญตัวตน
@ เผาผลาญตัวตน
“ของกู” หลุดพ้น คือหนมรรคา
ช่วยเหลือรับใช้ เหนื่อยใจกายา
มิท้อบ่นว่า ศรัทธาหนุนนำ