ไม่กล้าพอที่จะไปพบจิตแพทย์ค่ะ อยากขอคำปรึกษา+กำลังใจ🥹

เราเริ่มคิดอยากตายมาตั้งแต่มอต้นเพราะสภาพแวดล้อมสังคมที่รร. เคยทำร้ายตัวเองตอนนั้นแต่ว่ามันเจ็บและมีแผลเป็นค่ะเลยเลิกทำไป คิดว่าตอนนั้นตัวเองดูโง่มาก พอโตขึ้นมาเรื่อยๆก็คิดว่าตัวเองอาจปกติดีแค่เป็นอารมณ์ทั่วไปของมนุษย์ที่มีเครียดบ้าง เศร้าบ้าง แต่ความคิดที่อยากตายยังมีอยู่ค่ะ ก็ไม่เชิงว่าจะกล้าพอไปฆตตนะคะ เรากลัวเจ็บ5555 ไม่ใช่อารมณ์ที่แบบอยากตายมากๆๆๆ มันแค่ประมาณว่าเราใช้ชีวิตไปวันๆเอื่อยๆเฉื่อยๆ ไม่ได้อยากใช้ชีวิตต่อไป รู้สึกเหนื่อยเหมือนไม่มีแรง แค่อยากหลับไปเฉยๆแล้วไม่ตื่นมาอีก เราไม่ชอบตัวเองเลยค่ะ ทั้งหน้าตารูปร่าง การมีประจำเดือน พยายามบอกให้รักตัวเองทุกวัน แต่ลึกๆเรารู้สึกเสียใจที่ตัวเองเกิดมาค่ะ ตอนนี้เราอยู่ปี 1 กำลังจะซิ่วไปเรียนที่อื่นคณะอื่น มันรู้สึกกดดันมากๆจนไม่อยากทำจนอยากตายให้พ้นจากเรื่องพวกนี้ อยากหนีปัญหาไปให้ไกลๆ ปกติเราไม่ได้ดิ่งบ่อยค่ะ มีอาทิตย์ละครั้ง ไม่ก็สองอาทิตย์ครั้งประมาณนี้ แต่ทุกครั้งที่ดิ่งก็คิดอยากไปหาหมอ ไม่อยากแบกรับความรู้สึกพวกนี้แล้ว พอไปนอนตื่นมาก็เหมือนว่าเราโอเคขึ้นแล้วไม่ต้องไปก็ได้ วนลูปแบบนี้ อยากลองไปหาจิตแพทย์มานานแล้วค่ะแต่กลัวว่าคนรอบข้างจะมองเรายังไง ยิ่งกับพ่อแม่เรายิ่งไม่กล้าบอกค่ะ เขาด่าเราแน่ๆ(เคยบอกไปแล้วค่ะแต่สุดท้ายพ่อเราเอาคำว่าโรคซึมเศร้าหรือโรคทางจิตเวชมาใช้ประชดเวลาไม่ได้ดั่งใจเรา🥲) เลยว่าจะแอบไปค่ะ ขอคำปรึกษาหรือกำลังใจจากทุกคนหน่อยค่ะ🥹🙏