แม่ชอบพูดให้เราหมดกำลังใจ

ตามหัวข้อเลยคะ โดยส่วยตัวเราเองเป็นคนอ้วนหน้าตาก็ไม่ได้ดูดีเรารู่ตัวค่ะเรากำลังค่อยๆลดความอ้วน+ดูแลตัวเองไปควบคู่ แต่ทำยังไงก็ไม่เคยมีค่าในสายตาแม่เลยค่ะบางที้ราซื้อเสื้อผ้ามาขนาดเท่าตัวเราหรือาจเผื่อใหญ่กว่าสักไซส์ แม่มาเห็นก็จะชอบพูดว่าเสื้อครากแล้วใส่ได้ เสื้อยืดแล้วใส่ได้ เราเองพอฟังก็รู้สึกไม่ดีบางทีก็รู้สึกหงุดหวิดว่าทำไมถึงพูดแบบนี้กับเราแต่เราก็ได้แต่เงียบเราก็พยายามทำหูทวนลมไม่สนใจไม่ฟังแต่ด้วยคำพูดที่กรอกหูอยู่กับเราตลอดเวลามันก็อดไม่ได้ที่จะเสียใจ เราไม่กล้าที่จะออกไปไหนไม่กล้าที่จะใส่เสื้อผ้าตัวเราเองเป็นคนชอบแต่งตัวแต่เพราะคำพูดเหล่านั้นทำให้เราอาย
ที่จะแต่งตัวไปไหนมาไหนึำพูดทุกคำเหมือนเข็มเล็กๆที่ทำให้เราสามารถตายทั้งเป็น😢