หน้าแรก
คอมมูนิตี้
ห้อง
แท็ก
คลับ
ห้อง
แก้ไขปักหมุด
ดูทั้งหมด
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
แท็ก
แก้ไขปักหมุด
ดูเพิ่มเติม
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
{room_name}
{name}
{description}
กิจกรรม
แลกพอยต์
อื่นๆ
ตั้งกระทู้
เข้าสู่ระบบ / สมัครสมาชิก
เว็บไซต์ในเครือ
Bloggang
Pantown
PantipMarket
Maggang
ติดตามพันทิป
ดาวน์โหลดได้แล้ววันนี้
เกี่ยวกับเรา
กฎ กติกา และมารยาท
คำแนะนำการโพสต์แสดงความเห็น
นโยบายเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคล
สิทธิ์การใช้งานของสมาชิก
ติดต่อทีมงาน Pantip
ติดต่อลงโฆษณา
ร่วมงานกับ Pantip
Download App Pantip
Pantip Certified Developer
พี่ๆค่ะ ช่วยคอมเม้นท์และปรับแก้ไขกลอนให้หน่อยได้ไหมค่ะ คิดถึงพ่อเลยแต่งกลอนให้ท่านค่ะ
กระทู้สนทนา
แต่งกลอน
14 สิงหาเวียนวนมาบรรจบ ต่างผ่านบททดสอบมาหลากหลาย
ลูกยังจำภาพนั้นได้มิเสื่อมคลาย ใจสลายเมื่อเห็นพ่อต้องจากไกล
ความอาลัยยังฝังแน่นอยู่ในอก ภาพปรากฎยังยอมรับมันไม่ได้
แม้กาลเวลาจะล่วงเลยผ่านพ้นไป แต่ในใจลูกนั้นยังอาวรณ์
พ่อคอยมองดูลูกอยู่บนฟ้า คอยส่งยิ้มลงมาให้สู้ต่อ
ทุกย่างก้าวเหมือนมีมือคอยประคอง คอยเฝ้ามองบอกว่าอย่าหวาดกลัว
สองทศวรรษที่พ่อไปไม่หวนกลับ ชีวาลับ กลับห้วง สรวงสวรรค์
สุดอาลัยยิ่งนักรักผูกพัน ตราบนิรันดร์ลูกนี้มิมีลืม
▼
กำลังโหลดข้อมูล...
▼
แสดงความคิดเห็น
กระทู้ที่คุณอาจสนใจ
วันหยุด 3 สัปดาห์ หมดไป1 ละ หุ้นที่ผมบอกให้ ตอน 1100 จุด tisco amata bgrim itc ทุกคนคงกำไรกันหมด ละ.วันนี้เราหยุด แต่
แต่ ไม่คิดว่า เอเซียจะบอกเขียวแรง ถ้าเรา ตัดเมกาออกไป ค้าขายกันเอง ลดการพึ่งพิงเมกา. ไปกันไหว,มั้ยย แล้วให้ เมกา,เงินดอลลาร์ด้อยค้า แล้ว เมกาก็พังทลาย ด้วยตัวเอง ในวัน ที่ ไม่มีข้
สมาชิกหมายเลข 6115048
รำพันกับจันทร์เพ็ญ
คำว่ารัก หนักอก ไม่ยกออก ไม่ยอมบอก ชี้แจง แถลงไข จนเธอเจอ คนดี ที่ตรงใจ ฉันเหมือนคน เป็นใบ้ ไปไม่เป็น ถ้าวันนั้น ฉันบอกไป เหมือนใจคิด คงมีสิทธิ์ ควงเธอ ให้โลกเห็น คงไม่ต้อง รำพัน กับจันทร์เพ
สมาชิกหมายเลข 1261517
O ริมฝั่งเจ้าพระยา .. O
O เจ้าพระยา .. วันนี้ยังรี่ไหล เมื่อหัวใจบางดวง .. แสนห่วงหา เอ็นดูความอาวรณ์แฝงซ่อนมา ร่ำรอการไขว่คว้า .. ด้วยอาลัย O คลื่นน้ำ .. เคลื่อนระลอก .. ยั่วหยอกฝั่ง เมื่อคล้ายดั่งอาวรณ์ .. เกินซ่อนไหว ค่อย
สดายุ...
หนึ่งด้าวฯ เล่าเป็นกลอน
ขอบคุณเจ้าของภาพประกอบครับ "ไอ้แน่น"ถูกประหารสังขารดับ จะเลือนลับเพื่อนเกลอละเมอหา จำพรากออกพระศรีฯตราบชีวา เมื่อชะตากำหนดบทอาดูร "ออกพระศรีขันทิน"สิ้นสหาย ก็เหมือนตายทั้งเป็นเห็
สมาชิกหมายเลข 2943998
O สิ้น..วาสนา..O
. . O และแล้วก็มองเห็นความเป็นจริง ว่าทุกสิ่งทุกอย่าง..เพียงร่างฝัน ปรากฎขึ้นเป็นโจทก์..ชี้โทษทัณฑ์ เพื่อสุมใส่โศกศัลย์..เข้าพันธนา O ถวิลถึงก็วิตกสะทกสะท้อน ฑิฆัมพร..เฝ้าแต่เหลียวแลหา ลอยเด
สดายุ...
O สิ้น..วาสนา..O
O และแล้วก็มองเห็นความเป็นจริง ว่าทุกสิ่งทุกอย่าง..เพียงร่างฝัน ปรากฎขึ้นเป็นโจทก์..ชี้โทษทัณฑ์ เพื่อสุมใส่โศกศัลย์..เข้าพันธนา O ถวิลถึงก็วิตกสะทกสะท้อน ฑิฆัมพร..เฝ้าแต่เหลียวแลหา ลอยเด่นกลางสรวงนั่น
สดายุ...
กลอนจากละคร "สายโลหิต" ตอน สไบรักดาวเรือง
จำจากเจ้านวลละอองนวลน้องพี่ ทำศึกที่เเดนไกลห่างใจหาย ปลดสไบสายสัมพันธ์มิเสื่อมคลาย ขอถวายดวงใจให้ดาวเรือง เเม้สายใย จะห่าง ไม่สิ้นรัก มิเเปลพัก หัวใจ เฝ้าถนอม ออกศึกที่ต่างเเดน เเสนอาวรณ์ จะขอพร ให้
สมาชิกหมายเลข 4802353
O ใต้ปีกนกฟ้า .. O
O โอ ยอดรัก .. ที่จำหลักลงทรวงคือห่วงหา เสียงกระซิบ, สั่นไหวแห่งนัยน์ตา เผยความว้าวุ่นอยู่ไม่รู้คลาย O ปรารถนาย่อมช่วงโชน แววอ่อนโยน แหนหวงย่อมช่วงฉาย หวงความคำแผ่วกระซิบ แววปริบปราย ที่ค่อยถ่ายทอดสู
สดายุ...
~มาลาริน~** ครั้งสุดท้าย...ถวายอาลัยรัก สุดห้ามหักอาลัยลา
@ถวายอาลัยรัก สุดห้ามหักอาลัยลา เวียงวังหลั่งน้ำตา ส่งเสด็จณแดนสรวง@ @จิตอาลัยใจสุดเศร้า อาวรณ์ กราบพ่อใจรอนรอน ร่ำไห้ เวียงวังสุดอาทร เทวษทั่ว ไทยนา ส่งเสด็จพระองค์ไท้ สู่ห้วงสรวงสวรรค์@
สมาชิกหมายเลข 4056634
...* * * เสน่หา * * * ...
ก็ที่เห็นเป็นอะไรเล่าใจเอ๋ย คิดถึงคู่ชิดเชยจนร้อนผ่าว เสน่หาอาวรณ์ค่อนคืนราว- ชั่วโมงยาวกว่าฉนำจำฝืนใจ จะหลับตาคราใดไฉนหนอ เฝ้าเคล้าคลอในภวังค์ยังสงสัย ผ่านวันเดือนปีนี่กระไร ยังหนาวใจยามคิดถึงคะนึงน
คุณแม่ใจดี
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ
แต่งกลอน
บนสุด
ล่างสุด
อ่านเฉพาะข้อความเจ้าของกระทู้
หน้า:
หน้า
จาก
แชร์ :
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน
อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่
ยอมรับ
พี่ๆค่ะ ช่วยคอมเม้นท์และปรับแก้ไขกลอนให้หน่อยได้ไหมค่ะ คิดถึงพ่อเลยแต่งกลอนให้ท่านค่ะ
ลูกยังจำภาพนั้นได้มิเสื่อมคลาย ใจสลายเมื่อเห็นพ่อต้องจากไกล
ความอาลัยยังฝังแน่นอยู่ในอก ภาพปรากฎยังยอมรับมันไม่ได้
แม้กาลเวลาจะล่วงเลยผ่านพ้นไป แต่ในใจลูกนั้นยังอาวรณ์
พ่อคอยมองดูลูกอยู่บนฟ้า คอยส่งยิ้มลงมาให้สู้ต่อ
ทุกย่างก้าวเหมือนมีมือคอยประคอง คอยเฝ้ามองบอกว่าอย่าหวาดกลัว
สองทศวรรษที่พ่อไปไม่หวนกลับ ชีวาลับ กลับห้วง สรวงสวรรค์
สุดอาลัยยิ่งนักรักผูกพัน ตราบนิรันดร์ลูกนี้มิมีลืม