คือนี่เป็นคนผิวดำเป็นคนใต◌้(คนใต้ไม่ได้ดำทุกคนแต่นี่ดำ) ขึ้นมากรุงเทพ แล้วญ◌าตินี่อะเป็นคนขาวแบบขาวมากๆๆ เพราะเขามีเชื้อจีนส่วนเราไม่ม◌ี (ตาเรากับญาติคนละพ่อกัน พ่อของตาเราพุทธแท้ ส่วนพ่อของญาติเป็นจีนเสี้ยว) ญาติแซวว่าเออลูกเห็นเขาหรึป่าวนั้งมืดอยู่ นอนอยู่ในห้องเปิดไฟสว่างเขาเข้ามาถามหาไหนเรา อ๋อไม่เห็นดำเกิน ไปซื้อของร้านค้าเหมือนกันที่กทม เขาถามว่าเป็นคนที่ไหนนี่ตอบว่าคนใต้ค่ะเขาว่าเออดูออกอยู่อยู่ละก็หัวเราะเรา เลยเลยเงียบใส่หมดทุกคนที่พูด อยากจะพูดไปมากแต่ไม่กล้าพูด ทั้งนอยทั้งโกรธ แต่ทำอะไรไม่ได้ อยู่ใต้ก็เหมือนกัน ลุงก็ไม่ได้ขาวนะ แต่ชอบว่าเออไหนไอ้ดำไปไหน ไม่เห็นมันเลย ทั้งๆที่นอนอยู่แสงอย่างจ้า ไม่อยากจะเก็บมาใส่ใจหรอกจริงๆ แต่มันอดไม่ได้จริง เซนซิทีฟมาก แล้วส่วนใหญ่ก็ชอบบลูลี่แต่ปมด้อยคนอื่น นี่หลานเขาแท้ๆยังแซวแบบนี้ ไม่มั่นใจในตัวเองไปใหญ่
โดยญาติแซวเรื่องผิว