ตามหัวกระทู้เลยค่ะ เพื่อนคนนี้ขอแทนชื่อว่า ฟอ เราเคยเจอกันตอนเด็กๆ แต่พอโตมา เรียนม.4 ฟอจำเราได้ แต่ฟอจำไม่ได้ ฟอเล่าให้ฟัง เราถึงอ๋อออออ ตั้งแต่ม.4-ม.6 ฟอชอบเรา แต่เราไม่รู้ เพราะฟอไม่แสดงออกอะไรเลย แต่เพื่อนเราในกลุ่มชอบฟอมากๆ เราเลยไม่สนใจ คิดว่าฟอชอบเพื่อนเรามาตลอด จนวันถ่ายรูปรวม ทุกคนจะได้รูปมา ฟออยู่กับเพื่อนผู้ชายที่เราสนิทด้วย เพื่อนคนนั้นเดินมาหาเราแล้วบอกว่า ขอจ้องตาหน่อย เราก็ให้จ้อง เราเลยถามว่าทำไม แต่มันไม่ยอมบอก จนเลิกเรียนเราต้องทักไปถึงรู้ว่า ฟอชอบเรา แต่ก็ไม่ได้เป็นแฟนกัน เพราะเราไม่ได้ชอบฟอ พอจบต่างคนต่างแยกย้าย จบไปสัก3-4เดือน ฟอก็ทักมาหาเราเรื่อยๆ เหมือนแบบมาบอกความในใจ ก็คุยกันเรื่อยๆ แล้วก็ต่างคนต่างหายไป ฟอไปมีแฟน เราก็ไปมีแต่ตอนนี้เลิกกันแล้ว เราก็ได้กลับมาคุยกันอีก ฟอชอบเรียกเราแบบที่คนอื่นไม่เรียก แบบว่าแก้มตุ่ย แก้มอ้วน คือเพื่อนกันเรียกงี้หรอ5555555 แล้ววันนี้ เขาบอกว่า ดีแล้วเด็กน้อย กูไม่เคยมองโตเลยนะเหมือนเด็กตลอดเวลาอะ555555 ยังมีใจอยู่หรอคะ
เพื่อนมองว่าเราเป็นเด็กในสายตา