ดรอาสิ่งที่กังวลตอนนี้ เรื่องอดีต ไม่แน่ใจจว่าในอดีตที่ผ่านมาเราคิดถูกหรือไหม เราตัดสินใจถูกหรือป่าว เราตัดสินใจอะไรลงไป แล้ววทำไมเราต้องตัดสินใจอย่างนั้นด้วย อะไรคือเหตุผลในการตัดสินใจทำอย่างนั้นลงไป
กังวลเกี่ยวกับอนาคต กังวลว่าตัวเองจะไม่ประสบความสำเร็จ ตามที่ตั้งเป้าหมายไว้ แต่ก็ไม่มีเป้าหมายที่ชัดเจนเหมือนกัน รู้ว่าต้องทำอะไร หรือว่าต้องทำอะไรสักอย่าง แต่ก็ไม่ทำ ไม่เข้าใจว่าทำไม ไม่ลงมือทำสักที กำลังรออะไรอยู่ แต่พอรู้ตอีกทีตมัรนก็สายไปสะแล้วทุกทีเลย แล้วก็ค่อยได้ลงมือทำตอนที่ใกล้จะสายแล้วหรือสายไปแล้ว ทั้งที่มันไม่มีประโยชน์ รู้ทั้งรู้ว่าต้องทำตอนนี้ แต่ก็ไม่ทำ ไม่รู้ว่าเป้าหมายไม่ชัดเจนหรือไม่ยอมตั้งเป้าหมายเองกันแน่ โดยคิดว่าจะเสียใจ ถ้าเลือกเป้าหมายนึงไปแล้วจะเสียโอกาสในการทำเป้าหมายอื่น รู้สึกเสียดายในการทำอย่าง เสียอย่าง ทั้งๆที่มันเป็นเรื่องปกติของโลกใบนี้อยู่แล้ว การที่จะได้อะไรมามันต้องเสียอะไรไปอยู่เสมอแต่เป็นตัวเราเองที่ยอมรับไม่ได้ ไม่กล้าพอที่จะทำอะไรลงไป โดยกลัวความเสี่ยง และะยัไม่รพร้อมรับมือกับความเสี่ยงนั้น จนทำให้เราไม่กล้าและะไทะไำอะไรเลยสักอย่าง กลับทำให้เสียโอกาสอยู่ดี และะการเขียนสิ่งนี้ขึ้นมาก็ไม่แน่ใจว่า อยากระบาย หรือ กังวล หรือ เขียพเพื่อฆ่าเวลา เพื่อไม่ให้ตัวเองต้องอ่านหนังสือสอบกันแน่ ทั้งๆที่รู้ว่าเวลาเป็นสิ่งมีค่าแค่ไหน แต่ก็ยังทำมันอยู่ดี สิ่งนี้เป็นสิ่งที่ผมไม่เข้าใจ มนุษย์เราเข้าใจอยู่แล้ววว่ามันสำคัญเเค่ไหน แต่ทำไมกันนะ ทำไม ทำไม ต้องทำยังไง ถึงจะหลุดพ้นวงเวียนที่ตัวเราเองนี้เป็นคนสร้างขึ้น ใครช่วยบอกให้รู้ที ใครก็ได้
วิธีจัดการความรู้สึก กังวล ของตัวเอง
กังวลเกี่ยวกับอนาคต กังวลว่าตัวเองจะไม่ประสบความสำเร็จ ตามที่ตั้งเป้าหมายไว้ แต่ก็ไม่มีเป้าหมายที่ชัดเจนเหมือนกัน รู้ว่าต้องทำอะไร หรือว่าต้องทำอะไรสักอย่าง แต่ก็ไม่ทำ ไม่เข้าใจว่าทำไม ไม่ลงมือทำสักที กำลังรออะไรอยู่ แต่พอรู้ตอีกทีตมัรนก็สายไปสะแล้วทุกทีเลย แล้วก็ค่อยได้ลงมือทำตอนที่ใกล้จะสายแล้วหรือสายไปแล้ว ทั้งที่มันไม่มีประโยชน์ รู้ทั้งรู้ว่าต้องทำตอนนี้ แต่ก็ไม่ทำ ไม่รู้ว่าเป้าหมายไม่ชัดเจนหรือไม่ยอมตั้งเป้าหมายเองกันแน่ โดยคิดว่าจะเสียใจ ถ้าเลือกเป้าหมายนึงไปแล้วจะเสียโอกาสในการทำเป้าหมายอื่น รู้สึกเสียดายในการทำอย่าง เสียอย่าง ทั้งๆที่มันเป็นเรื่องปกติของโลกใบนี้อยู่แล้ว การที่จะได้อะไรมามันต้องเสียอะไรไปอยู่เสมอแต่เป็นตัวเราเองที่ยอมรับไม่ได้ ไม่กล้าพอที่จะทำอะไรลงไป โดยกลัวความเสี่ยง และะยัไม่รพร้อมรับมือกับความเสี่ยงนั้น จนทำให้เราไม่กล้าและะไทะไำอะไรเลยสักอย่าง กลับทำให้เสียโอกาสอยู่ดี และะการเขียนสิ่งนี้ขึ้นมาก็ไม่แน่ใจว่า อยากระบาย หรือ กังวล หรือ เขียพเพื่อฆ่าเวลา เพื่อไม่ให้ตัวเองต้องอ่านหนังสือสอบกันแน่ ทั้งๆที่รู้ว่าเวลาเป็นสิ่งมีค่าแค่ไหน แต่ก็ยังทำมันอยู่ดี สิ่งนี้เป็นสิ่งที่ผมไม่เข้าใจ มนุษย์เราเข้าใจอยู่แล้ววว่ามันสำคัญเเค่ไหน แต่ทำไมกันนะ ทำไม ทำไม ต้องทำยังไง ถึงจะหลุดพ้นวงเวียนที่ตัวเราเองนี้เป็นคนสร้างขึ้น ใครช่วยบอกให้รู้ที ใครก็ได้