แยกจิตออกมาเป็นผู้ดู คือยกจิตขึ้นความว่าง
คือทุกขณะการรับรู้“ให้มีจิตที่ว่างเบาเป็นหลักตั้งอยู่ภายใน”
หลักที่ตั้งอยู่ภายใน เป็นสมาธิ อรูปฌาน เป็นอากาสา อากิญ อานันจา
ในชั่วลัดนิ้วมือเดียว จึงทำจิตให้ว่างได้ทันที
แยกมาแล้วดูการปรากฏของขันธ์5 ทางอายาตน6ต่อ
จะเห็นว่า ชีวิตนี้ มีเพื่อนร่วมทางเดินอบู่ตลอดเวลา แม้จะอยู่คนเดียว
เป็นการปรากฏของแต่ละอาการทางขันธ์5 เกิดมาแล้วดับไป เกิดมาแล้วดับไป....
เห็นการตั้งอยู่ไม่ได้ของทุกสิ่ง เกิดมาแล้วมีแต่พัง อันเป็นการเห็นด้วยจิตจริงๆ
เมื่อปราศจาก ความกลัว ความทุกข์ ความรู้สึกเดียวดาย มีแต่ความอบอุ่น ตั้งมั่นภายในอยู่เสมอ จินตนาการดูเอาว่ามันวิเศษแค่ไหน
แยกจิตออกมาเป็นผู้ดู ทำให้เกิดได้อย่างไร
คือทุกขณะการรับรู้“ให้มีจิตที่ว่างเบาเป็นหลักตั้งอยู่ภายใน”
หลักที่ตั้งอยู่ภายใน เป็นสมาธิ อรูปฌาน เป็นอากาสา อากิญ อานันจา
ในชั่วลัดนิ้วมือเดียว จึงทำจิตให้ว่างได้ทันที
แยกมาแล้วดูการปรากฏของขันธ์5 ทางอายาตน6ต่อ
จะเห็นว่า ชีวิตนี้ มีเพื่อนร่วมทางเดินอบู่ตลอดเวลา แม้จะอยู่คนเดียว
เป็นการปรากฏของแต่ละอาการทางขันธ์5 เกิดมาแล้วดับไป เกิดมาแล้วดับไป....
เห็นการตั้งอยู่ไม่ได้ของทุกสิ่ง เกิดมาแล้วมีแต่พัง อันเป็นการเห็นด้วยจิตจริงๆ
เมื่อปราศจาก ความกลัว ความทุกข์ ความรู้สึกเดียวดาย มีแต่ความอบอุ่น ตั้งมั่นภายในอยู่เสมอ จินตนาการดูเอาว่ามันวิเศษแค่ไหน