สมัยที่ม็อบแรง ประเทศกลับอยู่รอด.. แต่พอเงียบสงบ ทำไมประชาชนกลับลำบาก?

นึกถึงช่วงรัฐบาลลุงตู่หลังการเลือกตั้ง ตอนนั้นบ้านเมืองดูวุ่นวาย ม็อบออกมาแทบทุกเดือน ทั้งปัญหาเศรษฐกิจ โควิด การเมืองร้อนแรง แต่สุดท้ายก็เหมือนประเทศยังพอประคองตัวผ่านวิกฤตไปได้

แต่พอมาถึงยุครัฐบาลเพื่อไทยหลังเลือกตั้ง ไม่มีม็อบ ไม่มีการประท้วงใหญ่ ๆ แล้ว แต่ประชาชนกลับรู้สึกว่าชีวิตยากขึ้น ของแพง ค่าใช้จ่ายพุ่ง เศรษฐกิจซบ คนตกงานมากขึ้น

เลยอดสงสัยไม่ได้ว่า..
แท้จริงแล้ว การที่ประชาชนออกมาเคลื่อนไหวทางการเมือง มันช่วยให้รัฐบาลทำงานได้ดีขึ้นจริงหรือ?
หรือจริง ๆ แล้ว "ความเงียบ" ​ของประชาชนต่างหากที่ทำให้ผู้มีอำนาจทำอะไรก็ได้ตามใจ

ทุกคนคิดยังไงกับเรื่องนี้ครับ?
ในมุมมองของคุณ "การเมืองที่มีเสียง" กับ "การเมืองที่เงียบ" แบบไหนดีกว่ากันต่อประเทศ?