เกริ่นก่อนว่าคบกับแฟนมาจะเกือบปีแล้ว (ญญ) เราอายุ 30 แฟน 25 เข้ากันได้ดีทั้ง ฐานะ สภาพสังคม ชีวิตประจำวัน ไม่เคยเจอใครที่ทำให้เรารู้สึกแฮปปี้ขนาดนี้เลย
แต่ติดตรงเราแสดงออกไม่เก่ง พูดจาบางทีก็ยอมรับว่าไม่น่าฟัง แล้วน้องเค้าค่อนข้างเซ้นซิทีฟ คิดเล็กคิดน้อย แต่เพราะงี้มันเลยทำให้เค้าเป็นที่ดูใส่ใจมาก
ปัญหาของการเลิกกันคือ เราทำงานค่ะ แล้วงานเรามันเป็นงานที่ต้องคุยประสานงานกับลูกค้า หรือทีมอื่นตลอด คอยสแตนบายด์ผ่านช่องทางออนไลน์ตลอดเมื่อมีปัญหา ซึ่งค่อนข้างกินเวลาส่วนตัว และใช้พลังงานเยอะมากพอสมควร
ส่วนน้องเค้ายังไม่ได้ทำงาน อยู่บ้านของช่วยที่บ้านทำธุรกิจส่วนตัว เค้าก็จะชอบมาคุย VDO call มาหาตลอดเวลาไม่ได้อยู่ด้วยกัน
แต่ทีนี้มันมีปัญหาทุกเดือนเลยค่ะคือช่วงต้นเดือนมันเป็นช่วงที่เราต้องสรุปงานอะไรหลายๆอย่างของเดือนก่อน มันเลยค่อนข้างยุ่งกว่าปกติ เราอาจจะประชุม อาจจะคุยงานจนขาดการติดต่อกับเค้า เช่น ลืมบอกว่ากินข้าวแล้วนะ กินกับอะไร หรือถามเค้ากลับว่าเป็นไง
เค้าก็จะชอบนอยว่าแค่หนึ่งนาทีมันจะไม่มีเวลามาพิมพ์บอกเค้าเลยหรอ ซึ่งมันมีจริงๆนะ ที่แบบงานมันยุ่งมาก มันด่วนมากจนไม่ว่างทำอะไรเลย แล้วมันก็มีหลายๆเหตุการณ์ที่ เราไม่ว่างคุยด้วย ปล่อยให้เค้ารอ แต่ทุกครั้งที่เราเสร็จงาน เราจะรีบติดต่อเค้ากลับ โทรหาเค้าทันที ก็โอเคกันดี
แล้วเดือนนี้งานมันมีปัญหา เลยยุ่งกว่าเดือนอื่นๆ ช่วงบ่ายเราไม่ได้ติดต่อไปหาเค้าเลย ทักไปอีกทีตอนสามทุ่มกว่าๆ เพราะจบงานแล้ว แต่เค้าก็มีท่าทีนอยซึ่งเรารับรู้ได้ แล้วมันก็เข้าวนลูปเดิมค่ะ
แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนเดิมตรงที่เรารู้สึกว่าเราเหนื่อยงานมากจนอยากร้องไห้ แต่พอทักไปคุยกับเค้าหวังได้กำลังใจเค้ากับนอย เราเลยตัดสินใจจบความสัมพันธ์ทันค่ะ ตอนนี้ขอเครียดแค่เรื่องงานก่อนได้มั้ย
แล้วเรารู้สึกชีวิตเราก็เป็นแบบนี้ตลอด ให้เวลาเท่าที่เราให้ได้สุดๆแล้ว ถ้ามันยังทำให้เค้ารู้สึกดีไม่ได้ จบเลยดีกว่า เพราะมันจะเป็นปัญหาไปเรื่อยๆ
แต่ความไม่อยากเลิกเลยค่ะ น้องเค้าคือคนที่ทำให้เราหัวเราะ หายเครียดจากงานได้ แต่ก็ทำให้เราว้าวุ่น ปวดหัวในคราวเดียวกัน แต่เราเหนื่อย น้องเค้าก็เหนื่อยที่ต้องมารอเวลาจากเราเราคิดถูกแล้วใช่มั้ยคะ 🥲
ไม่แน่ใจว่าคิดถูกมั้ยที่บอกเลิกแฟน
แต่ติดตรงเราแสดงออกไม่เก่ง พูดจาบางทีก็ยอมรับว่าไม่น่าฟัง แล้วน้องเค้าค่อนข้างเซ้นซิทีฟ คิดเล็กคิดน้อย แต่เพราะงี้มันเลยทำให้เค้าเป็นที่ดูใส่ใจมาก
ปัญหาของการเลิกกันคือ เราทำงานค่ะ แล้วงานเรามันเป็นงานที่ต้องคุยประสานงานกับลูกค้า หรือทีมอื่นตลอด คอยสแตนบายด์ผ่านช่องทางออนไลน์ตลอดเมื่อมีปัญหา ซึ่งค่อนข้างกินเวลาส่วนตัว และใช้พลังงานเยอะมากพอสมควร
ส่วนน้องเค้ายังไม่ได้ทำงาน อยู่บ้านของช่วยที่บ้านทำธุรกิจส่วนตัว เค้าก็จะชอบมาคุย VDO call มาหาตลอดเวลาไม่ได้อยู่ด้วยกัน
แต่ทีนี้มันมีปัญหาทุกเดือนเลยค่ะคือช่วงต้นเดือนมันเป็นช่วงที่เราต้องสรุปงานอะไรหลายๆอย่างของเดือนก่อน มันเลยค่อนข้างยุ่งกว่าปกติ เราอาจจะประชุม อาจจะคุยงานจนขาดการติดต่อกับเค้า เช่น ลืมบอกว่ากินข้าวแล้วนะ กินกับอะไร หรือถามเค้ากลับว่าเป็นไง
เค้าก็จะชอบนอยว่าแค่หนึ่งนาทีมันจะไม่มีเวลามาพิมพ์บอกเค้าเลยหรอ ซึ่งมันมีจริงๆนะ ที่แบบงานมันยุ่งมาก มันด่วนมากจนไม่ว่างทำอะไรเลย แล้วมันก็มีหลายๆเหตุการณ์ที่ เราไม่ว่างคุยด้วย ปล่อยให้เค้ารอ แต่ทุกครั้งที่เราเสร็จงาน เราจะรีบติดต่อเค้ากลับ โทรหาเค้าทันที ก็โอเคกันดี
แล้วเดือนนี้งานมันมีปัญหา เลยยุ่งกว่าเดือนอื่นๆ ช่วงบ่ายเราไม่ได้ติดต่อไปหาเค้าเลย ทักไปอีกทีตอนสามทุ่มกว่าๆ เพราะจบงานแล้ว แต่เค้าก็มีท่าทีนอยซึ่งเรารับรู้ได้ แล้วมันก็เข้าวนลูปเดิมค่ะ
แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนเดิมตรงที่เรารู้สึกว่าเราเหนื่อยงานมากจนอยากร้องไห้ แต่พอทักไปคุยกับเค้าหวังได้กำลังใจเค้ากับนอย เราเลยตัดสินใจจบความสัมพันธ์ทันค่ะ ตอนนี้ขอเครียดแค่เรื่องงานก่อนได้มั้ย
แล้วเรารู้สึกชีวิตเราก็เป็นแบบนี้ตลอด ให้เวลาเท่าที่เราให้ได้สุดๆแล้ว ถ้ามันยังทำให้เค้ารู้สึกดีไม่ได้ จบเลยดีกว่า เพราะมันจะเป็นปัญหาไปเรื่อยๆ
แต่ความไม่อยากเลิกเลยค่ะ น้องเค้าคือคนที่ทำให้เราหัวเราะ หายเครียดจากงานได้ แต่ก็ทำให้เราว้าวุ่น ปวดหัวในคราวเดียวกัน แต่เราเหนื่อย น้องเค้าก็เหนื่อยที่ต้องมารอเวลาจากเราเราคิดถูกแล้วใช่มั้ยคะ 🥲