ต้องจัดการตัวเองยังไงดี....

ที่เรารู้สึกนะคะ
ช่วงวันที่1ต.ค น้องสาวของเราป่วยค่ะก็เลยพาไปโรงบาลมาถึงช่วงท้ายผลสรุปคือได้นอนโรงบาล
เราก็ทำเรื่องตามที่พยาบาลบอกปุ้ปปั้ปเค้าก็จะส่งเราเข้าหอผู้ป่วยในหลังจากนั้นเราก้ย้ายเข้าเตียงแล้วมีพี่พยาบาลทอม
เค้ามาถามประวัติน้องสาวเราก้ตอบๆเค้าไปณตอนนั้นเรายังไม่ได้รู้สึกอะไรพอเริ่มวันที่3เราเริ่มรู้สึกดีรู้สึกชอบเค้ายังไงไม่รุ้
คงเป็นเพราะเค้าชอบหยอกล้อคุยเล่นกะเราบ่อยมั้งคะเราก้รุ้สึกสบายใจที่เห้นเค้าในสายตาไปยั้นวันที่5ต.ควันนั้นเราได้กับบ้านพอดี
แต่เรารู้สึกใจหายเสียใจมากๆเหมือนเราผูกพันกับพี่เค้าทั้งที่พึ่งเจอแค่กี่วันก่อนกลับพี่เค้าเดินมาบ๊ายบ่ายเราที่นี้น้ำตามันก็มาเองเลยอ่าา
ตอนนั้นเราอยากขอ อจ.เค้าแต่ก้ไม่กล้าพอ เพราะเราอายุพึ่งเเค่16-17พี่เค้าคง20กว่าแล้วเรายิ่งเสียใจกว่าเดิมอีก
พอเราออกจากโรงบาลหน้าพี่เค้าอยู่ในหัวเราตลอดเลยเราไม่รู้จะทำไงไห้ลืมพี่เค้าดีเราอยากเจอพี่เค้าทุกวัน
แต่ได้แค่คิดนี่สิ พี่เค้าดูแลผู้ป่วยในเราจะเจอเค้าได้ต่อเมื่อเราได้นอนโรงบาล5555 แต่เราพุดถึงอายุเราก้รุ้ว่าเป้นไปไม่ได้แล้ว
ถูกที่.....แต่ผิดเวลา เราเสียใจกลับคนที่เจอกันแค่5วัน255225255
ปล.อย่าลืมมาแลกเปลี่ยนความคิดกันบ้างนะ เราจะจัดการความรุ้สึกยังไงดี😭