ระบายชีวิตในค่ายสอวน.ชีวะ

สวัสดีค่ะ เราขอแนะนำตัวก่อนว่าเราเป็นเด็กม.5ห้องเรียนธรรมดาต่างอำเภอ เรานับถือศาสนาอิสลามค่ะ ห่างจากเมืองประมาณ50กิโล ตั้งแต่เกิดจนโตเราก็เรียนโรงเรียนเล็กๆแถวบ้านตลอด ในห้องเราก็เป็นคนเรียนเก่งคนนึง พอขึ้นม.1 เราก็มาเรีบนรร.สองสาย คือสอนทั้งศาสนากับสามัญ แถวบ้านเช่นกัน ตอนนั้นเราไม่รู้อะไร เราเหลวไหลมาก แค่รู้ว่าตัวเองอยากเป็นหมอ พอจะจบม.3 เราก็หาที่เรียนม.4 เราหาไว้หลายที่มาก ส่วนใหญ่เป็นรร.ดังๆ หรือรร.ประจำจังหวัดเรา แต่เราส่งไปให้พ่อแม่ พ่อแม่ก็บอกว่าไกลบ้าน เราไม่มีญาติอะไรที่นั่นด้วย บวกกับถ้าเรียนรร.ประจำจังหวัดก็เสียค่าเช่าห้องอีก คือบ้านเราฐานะค่อนข้างยากจน  สุดท้ายตอนม.4เราก็ย้ายมาเรียนรร.สองสายอีกที่นึงที่ใกล้บ้านกว่าเดิม ตอนม.4เราก็ปราถนาอย่างยิ่งที่จะเข้าค่ายสอวน. เพราะคนเขาแนะนำกัน เราก็ไปสอบแต่ไม่ติด ทียี้เราก็ตั้บใจอ่านอย่างมาก ใข้เวลาเตรียมตัวประมาณ9เดือน โดยเราไม่เรียนพิเศษเลย เพราะพ่อแม่เราไม่ได้มีเงินเยอะ เราเรียนตามยูทูปเอา จนเราก็ติดค่าย1มาได้ ตอนนั้นเราดีใจมาก ทั้งโรงเรียนตั้งแต่สร้างมาประมาณ50กว่าปี เราเป็นคนแรกที่ติดสอวน. พอถึงวันเข้าค่าย เราก็มา เราเห็นคนอื่นในค่าย เขามีคนรู้จัก หรือมีเพื่อนอยู่รร.เดียวกัน แต่เราไปคนเดียว ไม่รู้จักใครเลย  พอเรียนกล้องจุลทรรศน์วันแรก เราก็มึนเลย คือเขาสอนเราไม่เข้าใจเลยอ่ะ คือก็เข้าใจบ้าง ทีนี้ตอนบ่ายเรียนแลป เรารู้สึกว่าเราไร้ประโยชน์ที่สุดในค่ายเลย คือคนอื่นเขานัางทำแบบคล่องมาก เรานั่งโง่ๆ เขาทำเป็นกลุ่ม เรากับเพื่อนผช.คนนึงคนนั้นเขามาจากรร.ดังแห่งหนึ่ง คือเราทำใช้กล้องปุ๊บ เราทำสไลด์แตก ตอนนั้นเพื่อนผช.คนนั้นคือเหมิอนอึ้ง เราก็อยู่เฉยๆ  คือเราเครียดมากตอนนั้น เสร็จวันนั้นเราก็มานั่งหาวิธีใช้กล้อง วันนี้เราก็เริ่มทำเป็นมาบ้าง คือเวลาเรียนเสร็จ1วันอีกวันนึงจะสอบ เราทำได้แบบครึ่งๆ (อาจจะไม่ถึงครึ่ง) เสร็จวันนี้เรียนเรื่องเซลล์ เรางงมาก คือเราไม่รู้ว่าเขาพูดไรกัน ที่เขาถามๆกันคือเราไม่รู้เรื่องอะไรเลย เรารู้สึกนอยด์มากอ่ะ เราเหมือนคนโง่ คนอื่นเขามีเพื่อนที่ปรึกษากันได้ แต่เราไม่มีเลย ใช้ชีวิตก๋บากกว่าคนอื่น คือปกติคนอื่นเขาตื่นเสร็จไปกินข้าวใต้โรงเเรมเลย แต่เราต้องไปซื้อของเซเว่นทุกวัน ซึ่งระยะทางก็ไม่ใช่ใกล้ๆอ่ะ เราเหนื่อยมากอ่ะเอาตรง ทั้งการใช้ชีวิตทั้งเรื่องเรียน พอตกเย็นมา เราก็กินกับคนอื่นไม่ได่ ต้องสั่งเอง เราลืมบอกว่าเวลานอน เขาให้ตับคู่กันรอน เสร็จผญ.ที่ติดมี19คน ซึ่งเศษก็ต้องนอนคนเดียว มันจะเป็นใครอีกล่ะ ถ้าไม่ใช่เรา คือมันเหนื่อยอ่ะ ต้องมาใช้ชีวิตในค่าย เหมือนใช้ชีวิตคนเดียว  แถมเรียนก็โคตรยาก เราไม่น่าสอบเข้ามาเลนอ่ะ ไปเตรียมรอบสามยังดีกว่า ยิางเวชาเพื่อนพูดกันคือเราเครียดอ่ะ คนอื่นเขาทำได้ แต่เราทำไม่ได้ มันแอบเปรียบเทียบไม่ได้จริงๆ  แค่นี้แหละค่ะที่เราจะระบาย เพราะเมื่อกี้ร้องมาหมดเลย เขียนไม่ค่อยออก555555