เราเป็นคนหนึ่งที่โตมาในครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ พ่อ แม่ ลูกดูน่าจะมีความสุขใช่มั่ย แต่ไม่เลย โตในความหวาดกลัว การโดนตี ดุด่า ไม่ได้รับความใส่ใจดูแลเหมือนครอบครัวคนอื่นเค้า ทำผิดก็โดนตี เถียงก็โดนฟาด เท่าที่จำความได้แถบจะไม่ได้รับคำชม รึคำพูดดีๆเลยชอบใช้คำพูด กู กะเรามาตลอดชีวิต ไม่มีคะครับ สิ่งนั้นเลยกระทบมาหาเรา เรากลายเป็นคนแข็งกระด้างมือไม่แข็งพุดจาไม่ไพเราะแต่เรารู้จักการว่างตัวกับผู้อื่น ได้ดี เราเห็นแม่ถูกพ่อตีมาตั้งแต่เด็กทะเลาะทุกครั้งเรารีบหนีหาที่ซุกทันทีเพราะกลัวพ่อจะตีเหมือนกัน ทุกการกระทำเราเห็นหมด จนเราเกิดการผวา ผ่านมาตอนนี้เราโตขึ้นมีแฟนผ่านการมีแฟน2คนล้มเหลวชีวิตทั้งคู่ โดนพ่อกัยแม่ตรอกย้ำด้วยคำพุด แย่ๆ จนทำให้เรากดดัน รุ้ว่าอยากให้เราได้ดี แต่ใจเรามันไม่ไปทางนั้นไง โตแล้วเราเลือกเดินเองไม่ได้หรอ ชีวิตเราเลือกเองไม่ได้หรอที่ผ่านมาเราก็ไม่ได้ทำตัวแย่ขนาดนั้น เรื่องเรียนเราก็เรียนจบๆด้เกรด3 แค่ผิดหวังกับชีวิตคู่ เลือกคุ่ผิด แต่เราเจ็บ จนตอนนี้เราอายุ37 ปี แล้ว อยากเดินไปตามทางตัวเอง ใช้ชีวิตด้วยตัวเอง เราไม่เคยทิ้งพ่อกับแม่เลยหนี้สินเรารับผิดชอบเองหมดและก็หมดไปมั้งแล้ว เราไม่เคยสร้างความเดือดร้อนถึงเค้าเลย บางครั้งที่เราเหนื่อยเราแค่อยากต้องการคำพุดๆดีๆกำลังใจจากคนเปนแม่มั้ง ไม่ใช่พุดประชดประชัดใส่ โคตรเบื่อเลย ต้องกินยากล่อมประสาททุกวัน เหนื่อยแล้วอะ เคยอยากหลับไม่ยอมตื่นก็มีนะ เพราะต้องมสเจอคำพูดแย่ๆจากครอบครัว ตัวเอง
เคยรับความอุ่บจากครอบครัวพอแล้วรึยัง